είδαμε και πάλι φέτος. Οφείλω να παραδεχτώ ότι οι επιτάφιοι ήταν πιο συμμαζεμένοι φέτος από άλλες χρονιές αλλά και πάλι..... Τι άσπρα, τι κόκκινα, τι κίτρινα, τι μπλε... μόνο τα καραβάκια στο Αιγαίο έλειπαν για να κλείσει το video clip. Λες και διαγωνισμό κάνουν οι εκκλησίες για το ποια θα στολίσει καλύτερα. Όσο για τους «πιστούς» δεν έχω λόγια. Τι ταφτάδες, τι μετάξια, τι σατέν, τι σκισίματα, τι τα μπούστα στα σαγόνια, τα πάντα. Σεμνά και ταπεινά δηλαδή. Όπως αρμόζει στην Ανάσταση του Κυρίου. Η Μαγδαληνή πως πήγε δηλαδή, με τσόλια τυλιγμένη; Ένα σι-θρου θα το είχε βάλει σίγουρα. Εγώ πάντως, επειδή δεν μου περίσσευαν για να πάρω καινούρια ρούχα, έκανα τη διαφορά με τη λαμπάδα. Φέτος το Πάσχα πήρα λαμπάδα Chuck Norris! Δε έσβηνε με τον αέρα, δε έσταζε κερί στο χέρι και άναβε απευθείας από τα Ιεροσόλυμα.
H Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) καταργεί οριστικά τα 500ευρα. Να πέσω να πεθάνω μου ήρθε. Αυτό κι αν ήταν κατραπακιά. Πως θα ζήσουμε τώρα εμείς; Τι θα τα κάνουμε όλα αυτά τα 500ρικα που έχουμε; Πως θα μάθουμε πλέον να κυκλοφορούμε με 50αρικα ή 100αρικα; Δεν την θέλω τέτοια ζωή αν είναι να΄ρθει.
Πως θα πίνω καφέ και θα μου δίνουν ρέστα 48 ευρώ τώρα που συνήθισα να παίρνω 498; Αίσχος, αυτό έχω μονάχα να πω.
Καλοκαιράκι προ των πυλών. Ήδη μύρισαν οι πρώτες μασχάλες. Και εκεί που είπαμε «δεν βαριέσαι, θα απλώσει το κοκαλάκι μας» να΄σου οι βροχές, να και τα χαλάζια. Πάλι για τους έρμους τους αγρότες έφεξε. Αλλά αγαπημένοι μου αγρότες δεν έχετε λόγω να φοβάστε. Επισκέφθηκαν τις πληγείσες περιοχές από χαλάζι του δήμου μας οι Βεσυρόπουλος και Γκυρίνης. Δείτε τους και απαντήστε μου στο εξής ερώτημα: πόσο πολύ τους ένοιαξε αυτό που είδαν;
Γιατί θέτω αυτό το ερώτημα θα πείτε κάποιοι και θα συνεχίσετε ότι έχω εμμονή με τα προαναφερόμενα πρόσωπα. Καμία σχέση. Εγώ ξέρω ότι όταν σου χτυπήσει το χαλάζι τα ροδάκινα, πας και ψάχνεις το χωράφι να δεις τι ζημία έγινε. Κάνω λάθος; Δεν πας και στέκεσαι στην άσφαλτο και κοιτάς τα δέντρα χωρίς να γεμίσει λίγη λάσπη το σκαρπίνι!!! Ευτυχώς που δεν έχουμε ρύζια στην περιοχή γιατί τότε θα πήγαιναν με ελικόπτερο. Πάντως τώρα που τους βλέπω, ο Βεσυρόπουλος αν ποτέ σταματήσει να εκλέγετε βουλευτής, άνετα θα μπορούσε να πάει μεροκάματο για μάζεμα ροδάκινα. Ούτε σκάλα δεν θέλει.
Μπα, τι βλέπουν τα όμορφα μπιρμπιλωτά μου μάτια. Ήταν και ο Σωτήρης εκεί; Συγνώμη, ο κύριος Τόκας ήθελα να πω. Χρόνια πολλά κύριε αντιδήμαρχε μου, συχωρεμένα όσα είπαμε και όσα θα πούμε. Εγώ πάντως να ξέρεις σου πήρα μια λαμπάδα αλλά ντράπηκα να σου τη φέρω γιατί είπα «θα έχει πολλές δουλειές, που χρόνος για Ανάσταση». Τι, δεν με πιστεύεις; Ορίστε για να δεις ότι δεν λέω ποτέ ψέματα εγώ.
Τι κρίμα πάντως, θα έκανε θραύση αλλά.... ίσως μια άλλη φορά.
Και πάμε σε κάτι πιο πικάντικο. Πας να κατουρήσεις. Ξεχνάς πως στις τσέπες σου έχεις κέρματα. Κατεβάζεις το παντελόνι και γίνετε η λεκάνη Φοντάνα ντι τρέβι. Ευχή δεν έκανα. Αυτό συμβαίνει με όσους και όσες κατουράνε όρθια. Ναι, καλά διαβάσατε. Όσες. Υπάρχουν και κάποιοι «κύριοι» που στο πέρασμα του χρόνου έγιναν «κυρίες» είτε από άποψη, είτε επειδή το γούσταραν. Δεν μας πέφτει λόγος. Μια τέτοια «κυρία» λοιπόν, φήμες λένε, πως εδώ και καιρό κάνει πιάτσα λίγο έξω από την πόλη της Αλεξάνδρειας.
Και που είναι το κακό θα μου πείτε; Πουθενά είναι η απάντηση. Το πικάντικο της υποθέσεως όμως είναι πως την εν λόγο κυρία επισκέπτονται πολύ κύριοι της περιοχής. Και πάλι θα μου πείτε «και τη με νοιάζει εμένα αν ο μπάρμπας από το Σκυλίτσι θέλει να βγάλει γούστα;».
Και θα σας απαντήσω αμέσως «λέτε να ασχολιόμουνα ποτέ εγώ με τον μπάρμπα από το Σκυλίτσι αν αυτοί που την επισκέπτονται δεν είχαν «ζουμί»;» Όπου «ζουμί» βάλε ευηπόληπτοι επώνυμοι πολίτες που μερικοί από αυτούς κρατούν τις «τύχες» μας στα χέρια τους. Οι υπερ- κατάσκοποι του Καρπουζιού έχουν μάτια και βλέπουν. Και κάποιες φορές τραβάν και καμιά φωτογραφία, έτσι για ενθύμιο μωρέ. Βέβαια το κορίτσι δουλεύει και με τηλεφωνικό ραντεβού. Αααααχ όρεξη να έχεις και όλα γίνονται.
Προσωπικά θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους τους αναγνώστες της στήλης για τις πληροφορίες, καταγγελίες και φωτογραφίες που μου στέλνουν στο mail μου (Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.) και να είστε σίγουροι πως τα διαβάζω και τα ψάχνω όλα όσα μου γράφετε.
Ο νεκρός δεν ξέρει πως είναι νεκρός. Οι γύρω του υποφέρουν μόνο. Το ίδιο συμβαίνει και με τον μαλάκα.
Προχθές πήγα σε έναν φίλο μου και μόλις κάτσαμε μπήκε στο δωμάτιο η μάνα του τσατισμένη από τον άντρα της. «Δεν γεννήθηκε ακόμα άντρας που να με κάνει εμένα ότι θέλει, έτσι να πεις τον μπαμπά σου» μας λέει. Και της λέει ο φίλος μου «μάνα θα μας κάνεις καφέδες;» για να πάρει την απάντηση «τώρα πασάκα μου, τώρα καμάρι μου, ότι θέλει το γιαβρί μου». Αυτά άκουσα και μόλις πήγα σπίτι είπα να δοκιμάσω και τη δική μου μάνα παίζοντάς το λίγο πονεμένος. Διαβάστε διάλογος που ακολούθησε:
- Μάνα
- Τι παιδί μου
- Να σε ρωτήσω......μήπως είμαι υιοθετημένος;
- Καλά είσαι χαζό ματάκια μου (και εκεί που αναθάρεψα και είπα θα την κάνω ότι θέλω, ακούω και το καλό). Εσένα θα διαλέγαμε;
