Καλημέρα, καλημέρα σε όλα τα καρπουζάκια μου αλλά και σε όλους αυτούς που με κατηγορούν (έχω μεγάλο στόμα λένε) και μου φορτώνουν εμμονές με κάποια πρόσωπα που εκλέχτηκαν για να πάνε αυτόν τον τόπο μπροστά. Σ΄ αυτήν την στήλη κλήθηκα να γράφω την άποψη μου, όποια και να είναι και όχι να χαϊδεύω κάποιους που και εγώ ο ίδιος ίσως ψήφισα.
Σήμερα, θα μου επιτρέψετε, να ξεκινήσω κάπως διαφορετικά.
Νικήσαμε. Νικήσαμε σ΄ έναν αγώνα που ο συμπαίκτης μας είχε όλα τα ατού με το μέρος του. Τα τελευταία 5,5 χρόνια η μάνα μου, που τόσο «κατηγορώ» σ΄ αυτήν την στήλη ένα χρόνο τώρα, έδινε την προσωπική της μάχη με τον καρκίνο του μαστού. Μαζί της και εμείς. Μαζί της έκλαψα όταν έμαθα ότι η βιοψία βγήκε θετική, μαζί της πήγα στο χειρουργείο, μαζί της περπάτησα στην αίθουσα με τις χημειοθεραπείες, μαζί της πήγα και στις ακτινοβολίες.
Έκανα όλη αυτή τη διαδρομή μαζί της γιατί γνώριζα πως αν χάναμε... το τελευταίο ταξίδι θα το έκανε μόνη της. Κλάψαμε μαζί στις πρώτες παρενέργειες, γελάσαμε μαζί στο πρώτο πέσιμο των μαλλιών, φοβηθήκαμε μαζί στην αναμονή των πρώτων αποτελεσμάτων αλλά ποτέ δεν το βάλαμε κάτω. Ποτέ δεν «τον αφήσαμε» να κάνει παιχνίδι μόνος του. 5,5 χρόνια μετά ακούσαμε από το στόμα του γιατρού την φράση «πέρασαν 5,5 χρόνια, ο καρκίνος θεωρείτε πλέον ιάσιμος, βρες κάτι άλλο κυρία Παρθένα για να πεθάνεις γιατί από καρκίνο δεν κινδυνεύεις πια».
Τα γράφω όλα αυτά, όχι μόνο για μοιραστώ μαζί σας την χαρά μου αλλά για να σας δείξω πως αφού εμείς τα καταφέραμε τότε μπορείτε και εσείς. 3 στους 4 καρκίνους γιατρεύονται αρκεί να πιστέψεις ότι μπορείς. Και είμαι σίγουρος ότι μπορείς. Και να θυμάσαι, οι άνθρωποι δεν κλαίνε επειδή είναι αδύναμοι αλλά γιατί ήταν πολύ καιρό δυνατοί.
Οι αγρότες συνεχίζουν. Τα Τέμπη πλέον έγιναν Γόρδιος Δεσμός που δεν θα μπορούσε να τον λύσει ούτε και ο Μέγας Αλέξανδρος αν ζούσε. Αγαπητοί μου αγρότες, δεν έχει νόημα να ντυθείτε Batman, να πάτε στο προποτζίδικο της γειτονιάς και να πείτε «ήρθα να πιάσω το Τζόκερ».
Στο σημείο που το φτάσατε πρέπει να έρθει ο Τζόκερ σε σας και να παραδοθεί από μόνος του. Γιατί εμένα δεν μου το βγάζεις από το μυαλό ότι εκτός από το κανονικό σύμπαν γ@μιέτ@ι και το παράλληλο. Και αν ποτέ σας καλέσει ο Τσίπρας, να πάτε εσείς, οι αγρότες με τα 20 και τα 30 στρέμματα να μιλήσετε.
Μη στείλετε τους τσιφλικάδες γιατί.... είναι πολλά τα λεφτά Άρη. Γιατί αν ακούγετε ένας θόρυβος στο τρακτέρ και ο μηχανικός σας ζητήσει 500 ευρώ για να τον φτιάξει, οι τσιφλικάδες θα έχουν να τα δώσουν. Εσείς απλά θα ανοίξετε την ένταση του ραδιοφώνου για να μην τον ακούτε.
Παραίτηση δήλωσε και ο πρώην δήμαρχος Φώτης Δημητριάδης από την οικονομική επιτροπή του δήμου. Αν και οι λόγοι που το έκανε ήταν καθαρά προσωπικοί, εγώ ως πονηρό μυαλό θα πω πως, αντιδήμαρχος οικονομικών ήταν και ο Αλεξόπουλος που και αυτός παραιτήθηκε και δεν αντικαταστάθηκε.
Πόσοι ακόμα στέκονται εμπόδιο στο να δοθούν όλα τα οικονομικά θέματα σε έναν και μόνο έναν άνθρωπο; Ποιος θα είναι ο νέος Ευκλείδης Τσακαλώτος του δήμου Αλεξάνδρειας;
Η τελευταία επιθυμία του τσιγάρου μου κύριε Δήμαρχε ήταν να σκορπιστούν οι στάχτες του στον καναπέ. Η δική σας;
Και μιας και είπα «δήμαρχο», νέες μανόλιες φυτεύτηκαν στην είσοδο της πόλης υπό το άγρυπνο βλέμμα του δημάρχου μας αλλά και του «γκουρού» Σωτήρη Τόκα.
Γέμισαν οι δρόμοι μανόλιες. Υποψιάζομαι μετονομασία της πόλης από Αλεξάνδρεια σε Μανολιάδα. Αλλά αυτό δεν είναι το παράξενο. Το παράξενο είναι πως όποτε ο δήμαρχος δεν φωτογραφίζετε μόνος, φωτογραφίζετε μόνο με τον Τόκα (άντε και λίγο με τον Παντόπουλο). Η ιστορία της Ελλάδας έχει αναδείξει αχτύπητα δίδυμα. Φώτης και Μαρία, Χιώτης Λίντα, Λιάγκας Σκορδά, Παπαδόπουλος Παττακός και πολλά άλλα. Να υποθέσω πως οι υπόλοιποι του δήμου κωλοβαράνε ή δεν κάνουν τίποτα το αξιόλογο για να παρευρεθείτε εκεί δήμαρχε και να φωτογραφήθητε μαζί τους.
Ξυπνάτε βρεεεε, θα λέτε ότι ήσασταν αντιδήμαρχοι στην διοίκηση Γκυρίνη και κανείς δεν θα σας πιστεύει αφού δεν θα έχετε ούτε μια φωτογραφία μαζί του να δείξετε.
Παρόλα αυτά όμως εγώ είδα τον Ναλμπάντη να μιλάει σε μαθητές γυμνασίου για διάφορα θέματα κυκλοφοριακής αγωγής που σχετίζονται με το Δήμο στα πλαίσια δράσης που ετοίμασε το 2ου ΓΕΛ Αλεξάνδρειας με θέμα «Κυκλοφορώ με Ασφάλεια»
Κωστάκη μου, δεν είναι πιασάρικο θέμα αυτό για να βγεις φωτογραφία με τον δήμαρχο. Ενημέρωση μαθητών και τρίχες κατσαρές. Σα γεωπόνος που είσαι δεν ταίριαζες στις μανόλιες γι΄ αυτό και δεν σε πήραν. Σκέψου κάτι πρωτοποριακό, φύτεψε μια μανόλια μέσα στο Πνευματικό και ίσως τα καταφέρεις. Κρίμα να τρέχεις και να βγαίνεις φωτογραφίες μόνο με μαθητές. Ααααχ θα τα κάψω τα ρημάδια τα λεφτά μου αλλά το άτιμο το δίευρο δεν παίρνει φωτιά με τίποτα.
Στο προηγούμενο καρπούζι σας υποσχέθηκα «¨Χώμα μου όταν μ΄ έπλαθες... τον ήλιο τον ρωτούσες;¨ . Θα ζητήσω όμως ένα μεγάλο συγνώμη που για πολύ προσωπικούς δικούς μου λόγους δεν θα το έχετε σήμερα. Θα το έχετε όμως το επόμενο Σάββατο εν αναμονή της μεγάλης πρεμιέρας στo Xώρο Τεχνών της Στέγης Γραμμάτων & Τεχνών Βέροιας την Τετάρτη 16 Μαρτίου 2016 στις 7μ.μ.
Παρόλα αυτά σας παραθέτω φωτογραφία από τη συνέντευξη τύπου που δόθηκε στο Επιμελητήριο Ημαθίας από τους συντελεστές της παράστασης και σας αναλύω την στάση τον ποδιών τους για να καταλάβετε την ψυχική διάθεση που είχαν τη συγκεκριμένη στιγμή.
Νομίζω πολλά είπα και σήμερα. Αν έχω εμμονές ας με δικάσει το ΕΣΡ. Εγώ πιστεύω ότι σχολιάζω αυτά που βλέπω και λέω αυτά που ίσως κάποιοι από εσάς θα θέλατε να πείτε αλλά δεν σας δόθηκε ο λόγος. Το σίγουρο είναι πως δεν πάσχω από τη νόσο των φαντασιόπληκτων (έχω και εξετάσεις να σας δείξω).
Να φτιάχνω δηλαδή καταστάσεις για να μπορώ να τις σχολιάζω. Από αυτή τη νόσο πάσχουν μόνο οι υπέρβαροι άνθρωποι (και καλά κάνουν). Είναι οι μόνοι που μπερδεύουν τα καρότα με την σπαλομπριζόλα.
