γιορτάσουμε ανάλογα. Μη νοιάζεστε και μη ματώνετε το μυαλό σας για το πώς θα το καταφέρετε. Έχουμε τον Στέφανο που φροντίζει γι΄ αυτό.
Τι ποιον Στέφανο ρε παιδιά, λέτε να εννοώ τον Παπαδόπουλο με το γραφείο τελετών ή τον καρατερίστα παύλα μοντέλο; Τον Στέφανο Δελιόπουλο εννοώ, πρόεδρο της ΚΕΔΑ.
Τα Χριστούγεννα στην Πόλη ξεκίνησαν και επίσημα με τη συναυλία του Στέλιου (λέτε να τον λένε Γιώργο, never mind) Λεγάκη. Μπορεί να φάγαμε το ψοφόκρυο της αρκούδας αλλά ήταν πολύ όμορφα. Μόνο κάτι μανάδες είχαν θέμα. Ξέρετε τι θα πει μέσα από το παλτό, μέσα από τη ζακέτα, μέσα από το πουλόβερ, μέσα από τη μακρυμάνικη, μέσα από το φανελάκι να σου πέφτει η τιράντα από το σουτιέν; Ούτε στον εχθρό σου. Είχα μία όλο το βράδυ μπροστά μου δεν μπορούσε να τη βρει αυτή τη ρημαδο-τιράντα με τίποτα. Λίγο έλειψε να φέρουμε τη Νικολούλη. Με τόσα που φορούσε η χριστιανή δεν ήθελε σουτιέν, αναπνευστήρα ήθελε.
Τέλος πάντων, οφείλω να παραδεχτώ πως ήταν τα πιο ροκ Χριστούγεννα που είδε η πόλη. Όχι λόγο Λεγάκη αλλά λόγω ...... δείτε, δείτε και θα καταλάβετε αμέσως.
Πολύ ωραίες οι γιορτές μας αλλά σαν στολισμό μας έφαγαν λάχανο. Τον πιο πρωτότυπο είχαν δύο πόλεις της Ελλάδας που συνεννοημένες να ήταν τέτοια ταύτιση δεν θα είχαν. Στη Νιγρίτα στόλισαν τα βρακιά τους ενώ στο Ηράκλειο το εσωτερικό των βρακιών τους.
Μόνο εμείς επιμένουμε ακόμα σε καμπανούλες και αστεράκια. Εεεεεε, Σεξο-χριστουγεννιάτικος τουρισμός, η τελευταία λέξη της μόδας. Φανταστείτε αντί χριστουγεννιάτικου δέντρου να άναβε ο δήμαρχος το ολόγραμμα μιας γυμνής κοπέλας. Ή ακόμα καλύτερα αντί για προβατάκια στη φάτνη να είχατε τη Τζούλια με τη σαμπάνια... αγκαλιά. Οι συνταξιούχοι αντί να διαμαρτύρονται για τη 13η σύνταξη θα ήταν εκεί να φάνε τη δωδέκατη.
Γιατί επιμένετε στα ίδια ποτέ δεν το κατάλαβα. Όπως οι γιατροί. Τους λέει ο ασθενής «πονάω» και του γράφουν φάρμακα. Πρωτοτύπησε, γράψτου ένα cd του Καζαντζίδη να του γλυκάνει τον πόνο.
Παλιότερα όταν βλέπαμε μια γυναίκα να τρώει μπανάνα ο νους μας έτρεχε σε κολασμένα μονοπάτια.
Μετά την κρίση σκεφτόμαστε μόνο τη μπανάνα. Το ίδιο συμβαίνει και με την εκπομπή «ΘΕΣΕΙΣ» στην Εγνατία. Προ κρίσης βλέπαμε τους πάντες τώρα βλέπουμε μόνο ...Δήμο Αλεξάνδρειας. Ρε, μήπως γίνατε χορηγός της εκπομπής και μας δουλεύετε;
Ο Γκιρίνης πήγε, ο Ναλμπάντης επίσης, χθες πήγε και ο Κυτούδης. Και επειδή το Καρπούζι γράφτηκε νωρίτερα, το τι είπε θα τα σχολιάσω στο επόμενο. Να φανταστώ ότι σειρά έχει ο Δελιόπουλος τώρα. Έτσι όπως το πάνε αυτοί με βλέπω την Πρωτοχρονιά να δίνω συνέντευξη στον Καφτεράνη. Μας έμαθε το πανελλήνιο. Κλάνουμε και τη μυρίζουν όλοι. Τι θα γίνει ρε παιδιά, μια πορδή μας έμεινε δική μας, ούτε αυτήν δεν θα μας αφήσετε να απολαύσουμε;
Θα μου πείτε, εδώ βρήκαν αστυνομικούς που υπηρετούσαν ακόμα στη φρουρά της Μελίνας Μερκούρη (ελπίζω να τους είπαν με τρόπο τα δυσάρεστα νέα) εσύ κλαίγεσαι που βγαίνουν τα χάλια του δήμου μας και όλης της χώρας στη φόρα; Κλαίγομαι γιατί τώρα που ανέβηκε ο φόρος στον καφέ και στα τσιγάρα, αντί για 4 ώρες, θα καθόμαστε 7 ώρες στις καφετέριες για να βγει η απόσβεση. Εκεί μας καταντήσατε αλήτες!
Θα μου πούνε, μη γκρινιάζεις καλό σου κάνουμε, ο καφές προκαλεί νεύρα. Ελάτε να σας δείξω από κοντά τι προκαλεί η έλλειψη του καφέ ρε μάγκες. Ο Έλληνας τον θέλει τον καφέ του. Ξέρετε ότι είμαστε ο μοναδικός λαός που στις δέκα λέξεις που λέμε πριν πιούμε καφέ, καμιά δεν υπάρχει στο λεξικό; Και συ πας και τον ακριβαίνεις; Δυστυχώς, για λόγους που δεν μπορώ ακόμα να σας εξηγήσω, ξύπνησα.
Δύσκολα τα πράγματα για τη χώρα μας. Αν πατήσετε στο google «Νέος Χρόνος» θα σας βγάλει «δεν είναι διαθέσιμος για τη χώρα σας» γι΄ αυτό προτείνω φέτος αντί για το «πάει ο παλιός ο χρόνος» να τραγουδήσουμε «είμαστε ακόμα ζωντανοί».
Κουράγιο συμπατριώτες, του χρόνου ο Δελιόπουλος θα φέρει τη Φουρέιρα.
