εαυτό του (δεν πάει καλά ο τύπος) αποφάσισα να ασχοληθώ σήμερα με την παράσταση αυτή και μόνο και να σας παρουσιάσω πρωταγωνιστές και πράγματα που εσείς δεν ξέρετε ή δεν είδατε.
«Έλεγα να μη βγω καθόλου σήμερα και να καθίσω σπίτι να ξεκουραστώ αλλά μετά λέω τι φταίει ο κόσμος να στερηθεί μια τέτοια ομορφιά». Αυτά ήταν τα πρώτα λόγια του μετέπειτα παρουσιαστή της παράστασης κυρίου Θέμη Τσιτσανόπουλου όταν του έγινε η πρόταση της παρουσίασης. Άκουσα καλά; Ο power to you της κινητής τηλεφωνίας μας κάνει χάρη; Αλλά άμα έχεις γκαβό σκηνοθέτη και βλέπει πάνω σου το άστρο της Βηθλεέμ, τότε κάνεις και τον μάγκα.
Φώναζα εγώ, έσκουζα, μέχρι και πρόβα τον μονόλογο έκανα αλλά ο Σαμαράς τίποτα. «Έχει άστρο» έλεγε. Οι μάγοι ακολούθησαν το άστρο και βρήκαν ένα μωρό που αργότερα άλλαξε τον κόσμο. Αν είναι να γεμίσει η τηλεόραση Θέμηδες, Χριστέ μου, σβήσε του το αστέρι και βάλε στη θέση του μια κωλοφωτιά. Λιγότερη διάρκεια.
Από την άλλη, φέραμε και συνάλλαγμα.
Ολόκληρη Αλεξάνδρεια από την Καρδίτσα φέραμε παρουσιάστρια. Ι χα, σούζα τ΄ αλογάκι. Και το όνομα αυτής, Αθηνά Σιδέρη. Δε λέω, ψηλή, όμορφη, με ωραία φωνή, ήξερε να σταθεί και τα έλεγε. Ε και; Δεν είχαμε εδώ τέτοιες κύριε Σαμαρά; Μπροστά σου τις είχες και τις προσπερνούσες. Ααααα δεν καταλαβαίνεις τι λέω. Οκ λοιπόν, για να νοιώσεις ακόμα πιο ένοχος θα σου τις συστήσω εγώ.
Τώρα τις θυμήθηκες; Κοριτσάρες με τα όλα τους. Βέτα και Πόπη. Θα τον καταπίνανε τον Θεμάκο σου Δημήτρη μου, το πολύ πολύ να έλεγε τον καιρό για τους αγρότες στο Πέλλα Tv.
Αλήθεια Βέτα, όταν σε είδα με τον χαρτοφύλακα μπροστά νόμισα ότι έβλεπα τον Μάικ Λαμάρ και περίμενα να βγάλεις κανένα κουνέλι από μέσα. Όσο για την κυρία Μπενίσκου, την ήθελε η είσοδος όσο η Μις Κόσμος την παγκόσμια ειρήνη. Κυρίες μου, respect.
Αλλά ας μην ξεχνιόμαστε. Υποτίθεται ότι η παράσταση κύριε Σαμαρά ήταν δράμα και ότι δεν δανειστήκατε κανένα στοιχείο από άλλες ταινίες ή θεατρικά. Ψέματα. Η παράσταση ήταν κλεμμένη και ήταν μιούζικαλ. Ένας Σαμαράς έκαψε την Ελλάδα και ένας την γούνα μας. Δεν με πιστεύεται ε; Θα σας το αποδείξω ευθείς αμέσως.
Η Εβίτα Περόν και ο.... Ποπάι να το πω; Πείτε το εσείς όπως θέλετε. Η Όλγα Καστανά και εγώ. Ο Αγησίλαος και η Αμαλία Χαίτογλου από την Σμύρνη για την παράσταση. Δες τε ύφος. Ανάθεμα αν ήξερε με ποιον χόρευε. Δεν με κοίταξε ούτε μια στιγμή. Αν έδινα το χέρι της στον κουλουρτζή δεν θα καταλάβαινε ότι άλλαξε παρτενέρ. Αγαπητή Όλγα, παλιά νόμιζα ότι ήσουν αστέρι, τώρα νομίζω ότι είσαι Νουνού γιατί αστέρια υπάρχουν πολλά, Νουνού όμως... ένα!
Με μόλις 2 ευρώ εισιτήριο μπορούσες να παρακολουθήσεις την παράσταση. Κάποιοι τσίνησαν αλλά τα έδωσαν γιατί δεν μπορούσαν να κάνουν και αλλιώς. Η παραγωγή φρόντισε να υπάρχουν στην είσοδο οι απόγονοι (4ης γενιάς) της γνωστής ιταλικής οικογένειας Corleone.
Πίσω από αυτά τα δαιμόνια χαμόγελα κρύβονται άνθρωποι του υπόκοσμου. Τρεις γριές μετακομίσθηκαν στο Ιπποκράτειο επειδή τις είπε ο Παγοθραύστης (αν τέντωσε και φρύδι τις καταλαβαίνω απόλυτα) να σβήσουν τα τσιγάρα. Γενικά, όλοι είχαν τον τρόπο τους στην διατήρηση της σωστής τάξης. Η Βουλγαροπούλου, στο backstage μόνο που σήκωνε το φρύδι σου κοβόταν η μιλιά. Τα μικρά δεν προλάβαιναν οι μάνες να τα αλλάζουν pampers. «Η Μέρκελ» φώναζαν πανικόβλητα.
Σ΄ αυτό το σημείο θα ήθελα να δώσω μερικά βραβεία για τα καλύτερα της παράστασης. Τα πολύ καλύτερα όμως. Καλύτερος μονόλογος, καλύτερο τραγούδι, καλύτερο ζευγάρι (και χορευτικό αλλά και παπουτσιών) αλλά και άλλα που σίγουρα θα σας εντυπωσιάσουν και για όσους είδατε την παράσταση, σίγουρα θα συμφωνήσετε μαζί μου.
Πάλι καλά που δεν χρειάζεται πλέον να κυνηγάμε την τροφή μας όπως οι προ-γόνοι μας! Ούτε καν ξέρω που ζουν τα πιτόγυρα. Θα μου πείτε, τρελάθηκες, που κολλάει αυτό τώρα; Κι όμως κολλάει και παρακολλάει. Αν ξέρατε πόσο κυνήγι έριξα για να πάρω και γω έναν ρόλο σ΄ αυτήν την παράσταση τότε θα συμφωνούσατε μαζί μου. Ο Σαμαράς ακάθεκτος. Τι «Αντιγόνη» έπαιξα, τι τον Κρέοντα, τι τις «Σκύλες της λύσσας», αυτός με είχε συνδεμένο κανονικότατα.
Έμπαινα στην πρόβα με το «ω τάφε μου, κρεβάτι νυφικό...» και έβγαινα με το «αρνάκι άσπρο και παχύ» για να δει ότι έχω μεγάλη γκάμα ρόλων αλλά αυτός με κοιτούσε και δεν με έβλεπε. Έφτασα σε σημείο να τον απειλήσω ότι θα πάω στον Αμάραντο να παίξω στο «Τάσος και Γκόλφω» και μου είπε «τους χαιρετισμούς μου στα παιδιά». Τον παρακάλεσα, γονάτισα, έκλαψα, του είπα «γιατί αυτός (Θέμης) και όχι εγώ», κουρουκλίστηκα στα πατώματα αλλά.... Γάιδαρος ξεκαπίστρωτος.
Και μετά με φώναξε για φωτογραφία. Δέστε ύφος που έχουμε όλοι. Μες την καλή χαρά. Αχ Δημητράκη μου, ο σουβλατζής της γειτονιάς με έχει μάθει τόσο καλά που παραγγέλνω με αναπάντητη, εσένα δεν θα καταφέρω; Στην επόμενη παράσταση θα παίζω μόνο εγώ, τα φώτα θα είναι όλα πάνω μου, θα μοιράζω αυτόγραφα, θα.....
- Μάκη, Μάκη, ξύπνα πασά μου, θα αργήσεις στη δουλειά
Αυτή η μάνα μου, λες και παρέα με τον Σαμαρά κάνει, μη με δει μια φορά χαρούμενο, να μου τη χαλάσει αμέσως.
Τι; Όνειρο ήταν; Δεν μπορεί... αφού νοιώθω ότι το έζησα αληθινά! Και όλοι αυτοί; Ο Δημήτρης, η Όλγα, η Αθηνά, ο Θέμης, η Έφη, ο Χρήστος, η Μαρία, ο Διονύσης, ο Μένιος, ο Τόλης, η Κατερίνα, η Θέκλα, η Χαρούλα, η Φανή, ο Κωνσταντίνος, ο...... Δεν μπορεί να ήταν απλά ένα όνειρο, τόσες μυρωδιές, τόσα γέλια, τόσες φωνές, δεν μπορεί να κάνω λάθος; Κι όμως, ήταν ένα όνειρο.
Ένα όνειρο που χαίρομε που το έζησα. Μια ονειρεμένη παράσταση, που δεν την παινεύω απλά γιατί ήμουν και εγώ κομμάτι της αλλά γιατί ήταν μια παράσταση που βγήκε από την ψυχή ενός ανθρώπου που ξέρει τι θα πει «γράφω για μας». Και «έγραψες» Δημήτρη Σαμαρά, έγραψες καλά και φάνηκε. Φάνηκε... στο χειροκρότημα.
