Ὁ ἄνθρωπος Σῶμα Χριστοῦ

Ἡ θεσμοθέτηση «γάμου» μεταξύ δύο ἀτόμων τοῦ ἰδίου φύλου καί ἡ ἀποδοχή ὡς νόμιμης καί ἀποδεκτῆς μιᾶς σχέσης ἀντίθετης ὄχι μόνο πρός τήν ἀνθρώπινη φύση, ὅπως αὐτή πλάσθηκε ἀπό τόν Θεό, ἀλλά καί ἀντίθετη πρός τόν λόγο καί τόν νόμο του, ἀποτελεῖ χωρίς ἀμφιβολία μία ἀπόφαση ἡ ὁποία εὐτελίζει τήν ἀξία καί τήν ἱερότητα τοῦ ἀνθρωπίνου σώματος.

Τό σῶμα μας δέν εἶναι ἱερό μόνο ἐπειδή πλάσθηκε ἀπό τόν Θεό, ἀλλά καί γιατί τιμήθηκε σέ ὑπερβολικό βαθμό ἀπό τόν Υἱό καί Λόγο τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος ἀπό ἀπέραντη ἀγάπη γιά τόν ἄνθρωπο καί προκειμένου νά μᾶς ἀπαλλάξει ἀπό τήν ἁμαρτία καί νά μᾶς σώσει «ἐκένωσεν ἑαυτόν». Ἐνανθρώπησε καί ἔλαβε τήν ἀνθρώπινη σάρκα καί μέ αὐτήν ἀνεστράφη ἀνάμεσά μας καί γιά νά μᾶς δείξει τήν ἀπέραντη ἀγάπη του ἔπαθε, ὑπέμεινε καί ἀπέθανε γιά μᾶς.

Καί δέν περιορίσθηκε ὅμως μόνο σέ αὐτά, ἀλλά τό πιό παράδοξο, γράφει ὁ μεγάλος βυζαντινός θεολόγος, ὁ ἅγιος Νικόλαος ὁ Καβάσιλας, εἶναι ὅτι ὁ Χριστός δέν ὑπέμεινε καρτερικά τό Πάθος του γιά χάρη μας, μόνο ὅταν ἔπασχε καί πέθαινε ἐπί τοῦ Σταυροῦ, ἀλλά καί μετά τήν ἀνάστασή του, ὅταν ἐλευθερώθηκε τό Σῶμα του ἀπό τή φθορά. Ὁ Χριστός ἐξακολουθεῖ νά φέρει τίς πληγές καί μέ αὐτές τίς πληγές, μέ τή λογχισμένη πλευρά του καί τά σημάδια τῶν ἥλων στά χέρια του καί τά πόδια του ἐμφανίζεται στά μάτια τῶν ἀγγέλων ἀλλά καί τῶν μακαρίων ἐκείνων ἀνθρώπων, τῶν ἁγίων, οἱ ὁποῖοι ἀξιώθηκαν νά τόν δοῦν. Ἔτσι ἀκριβῶς εἶδε τόν Κύριό μας καί ὁ ὅσιος Γεράσιμος ὁ Ὑμνογράφος, ὁ Μικραγιαννανίτης, ὅταν ἔλαμψε ἐνώπιόν του «ὑπέρ χιλίους ἡλίους», ἀλλά φέροντας στά χέρια του καί τά πόδια του τούς τύπους τῶν ἥλων.

Ὁ Χριστός θεωρεῖ αὐτές τίς πληγές κόσμημά του καί χαίρεται νά δείχνει ὅτι ὑπέμεινε δεινά γιά τήν ἀγάπη τῶν ἀνθρώπων. Καί ἐνῶ μέ τήν Ἀνάστασή του ἀπέβαλε ὅλα τά σωματικά στοιχεῖα, καί τό Σῶμα του εἶναι πλέον πνευματικό καί δέν ἔχει οὔτε βάρος οὔτε πάχος, δέν ἀπέβαλε τά τραύματα οὔτε ἐξάλειψε τίς πληγές, ἀλλά θέλησε νά τίς διατηρήσει ἀπό ἀγάπη γιά τόν ἄνθρωπο. Διότι μέ αὐτές βρῆκε τό ἀπολωλός καί μέ τό κέντημα τῆς λόγχης κατέκτησε τόν ἄνθρωπο πού ἀγαποῦσε.

Ἀλλά οὔτε καί σέ αὐτό περιορίζεται ὁ Χριστός, δηλαδή στό νά λάβει καί νά διατηρήσει ὁ ἴδιος τό ἀνθρώπινο σῶμα, Καθιστᾶ καί τά δικά μας σώματα δικά του καί τά σώματά μας μέλη τοῦ δικοῦ του σώματος.

Καί πῶς τό ἐπιτυγχάνει αὐτό;

Μέ τά ἱερά μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας, μέσω τῶν ὁποίων μᾶς δίδει τή χάρη του ἤ μᾶλλον μᾶς προσφέρει ὁλόκληρο τόν ἑαυτό του. Ἔτσι τά μέλη μας εἶναι Χριστοῦ μέλη. Αὐτῶν τῶν μελῶν τήν κεφαλή προσκυνοῦν τά Χερουβίμ. Τά πόδια μας καί τά χέρια μας ἐξαρτῶνται ἀπό ἐκείνη, ἀπό τόν ἴδιο τόν Κύριό μας, πού εἶναι ἡ κεφαλή μας.

Ἄν καταλάβουμε πόσο μεγάλη ἀξία μᾶς δίδει ὁ Θεός, τότε δέν θά τήν προδώσουμε εὔκολα. Δέν θά ἀφήσουμε τή γλῶσσα μας νά πεῖ λόγο πονηρό, ἄν ἔχουμε στόν νοῦ μας τό μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας καί τό Αἷμα τοῦ Χριστοῦ πού ἔβαψε αὐτή τή γλώσσα κόκκινη.

Πῶς θά στρέψουμε τά μάτια μας σέ κάτι πού δέν πρέπει, ὅταν μέ αὐτά ἀντικρύσαμε τά φρικτά μυστήρια; Ἀλλά οὔτε καί θά κατευθύνουμε τά πόδια μας, οὔτε καί θά ἁπλώσουμε τά χέρια μας σέ κάτι ἁμαρτωλό, ἄν ἔχουμε ζωντανή τήν αἴσθηση ὅτι καί τά χέρια μας καί τά πόδια μας εἶναι μέλη Χριστοῦ ἱερά καί περιέχουν σάν φιάλες τό Αἷμα του, ἤ μᾶλλον ἔχουν ἐνδυθεῖ ὁλόκληρο τόν Σωτήρα Χριστό. Τόν ἔχουν ἐνδυθεῖ ὄχι σάν ἱμάτιο οὔτε σάν τό σύμφυτο μέ τό σῶμα δέρμα, ἀλλά πολύ πιό τέλεια. Γιατί τό ἔνδυμα αὐτό εἶναι ἑνωμένο μέ τούς πιστούς πολύ πιό στενά καί ἀπό τίς ἀρθρώσεις καί ἀπό τά ὀστᾶ, γράφει ὁ ἅγιος Νικόλαος ὁ Καβάσιλας. Τά μέλη θά μποροῦσε κάποιος νά τά ἀφαιρέσει ἀπό τό σῶμα καί παρά τή θέληση τοῦ ἀνθρώπου. Ἀλλά κανείς δέν θά μπορέσει νά ἀφαιρέσει χωρίς τή θέλησή του τόν Χριστό, οὔτε ἄνθρωπος, οὔτε δαίμονας, «οὔτε τά παρόντα», ὅπως γράφει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, «οὔτε τά μέλλοντα, οὔτε ὕψος, οὔτε βάθος, οὔτε κάποιο ἄλλο δημιούργημα», ὅση δύναμη καί ἄν ἀσκήσει ἐπάνω του.

Τί λοιπόν εἶναι ἱερώτερο ἀπό τό σῶμα μας, μέ τό ὁποῖο ἑνώθηκε ὁ Χριστός στενότερα ἀπό κάθε φυσική ἕνωση; Πῶς δέν θά σεβασθοῦμε καί δέν θά διαφυλάξουμε τήν ἱερότητά του, ἄν γνωρίσουμε τή θαυμαστή λαμπρότητά του καί τήν ἔχουμε συνεχῶς ἐνώπιον τῶν ὀφθαλμῶν τῆς ψυχῆς μας; Γιατί, ἄν τούς ναούς, τά σκεύη καί ὁτιδήποτε ἱερό, ἀκριβῶς ἐπειδή γνωρίζουμε ὅτι εἶναι ἱερά, τά διατηροῦμε μέ κάθε τρόπο ἀμόλυντα, πολύ περισσότερο δέν θά μολύνουμε κάτι πού εἶναι ἱερώτερο ἀπό αὐτά. Καί φυσικά, τίποτε δέν εἶναι ἱερώτερο ἀπό τόν ἄνθρωπο, μέ τή φύση τοῦ ὁποίου ἑνώθηκε ὁ ἴδιος ὁ Θεός.

Κι ὅμως ἐμεῖς ἀντί νά τιμοῦμε καί νά σεβόμεθα αὐτό τό σῶμα, ἁγιάζοντάς το μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ καί μέ τήν ἐφαρμογή τῶν ἐντολῶν του, ἐμεῖς τό ὑποβιβάζουμε καί τό ἐξαχρειώνουμε θεσμοθετώντας μέ τόν νέο αὐτό νόμο τήν παρά φύση καί τήν ἀντίθετη πρός τόν νόμο τοῦ Θεοῦ χρήση του ἤ μᾶλλον κατάχρησή του ὡς ἰσότιμη μέ αὐτήν γιά τήν ὁποία μᾶς δημιούργησε ὁ Θεός «ἄρσεν καί θῆλυ».

Αὐτή τή δυνατότητα δίδει δυστυχῶς ὁ νέος νόμος, ὁ ὁποῖος ἐπιτρέπει «γάμο» μεταξύ δύο ἀνθρώπων τοῦ ἰδίου φύλου καί δίδει στούς δύο αὐτούς ἀνθρώπους τό δικαίωμα νά γίνονται γονεῖς, εἴτε υἱοθετώντας παιδιά, εἴτε ἀναγνωρίζοντας ὡς παιδιά αὐτά πού ἀπέκτησαν μέσω μιᾶς παρένθετης μητέρας σέ ἄλλη χώρα. Καί ὅλα αὐτά γίνονται μέ τή δικαιολογία τῆς ἰσότητος τῶν δικαιωμάτων, πού πρέπει νά ἀναγνωρίζονται σέ ὅλους τούς ἀνθρώπους ἀλλά καί τῶν δικαιωμάτων πού ὀφείλει νά ἀναγνωρίσει ἡ πολιτεία στά παιδιά αὐτά.

Ὅμως ὅλος αὐτός ὁ συλλογισμός ἑδράζεται σέ μία λανθασμένη βάση, γιατί γάμος εἶναι ἡ ἕνωση δύο ἑτερόφυλων ἀνθρώπων πού ἔχουν βιολογικά τή δυνατότητα νά ἀποκτήσουν παιδιά, τά ὁποῖα ὁλοκληρώνουν τήν ἔννοια τῆς οἰκογενείας. Καί αὐτοί οἱ δύο ἄνθρωποι, πού ἑνώνονται στόν γάμο καί φέρνουν παιδιά στόν κόσμο, εἶναι οἱ γονεῖς τῶν παιδιῶν, τούς ὁποίους δέν ἔχει τό δικαίωμα κανείς νά τούς στερήσει ἀπό τά παιδιά.

Τί γίνεται ὅμως μέ τά παιδιά πού ἀποκτοῦνται ἀπό ἕνα ζευγάρι ἀνθρώπων τοῦ ἰδίου φύλου καί δέν ἔχουν δικαίωμα οὔτε νά γνωρίσουν οὔτε νά ζήσουν μαζί μέ τόν ἕνα ἤ καί μέ τούς δύο γονεῖς τους; Ποιός ἀναλαμβάνει τήν εὐθύνη αὐτῆς τῆς σοβαρῆς ἀπουσίας ἀπό τή ζωή καί τήν ἀνατροφή τῶν παιδιῶν; Ποιός ἀναλαμβάνει τήν εὐθύνη γιά τήν ἔλλειψη μητρικοῦ ἤ πατρικοῦ προτύπου μέσα στήν «οἰκογένεια» αὐτή; Καί ποιός μπορεῖ νά εἶναι βέβαιος γιά τίς ἐπιπτώσεις πού θά ἔχει τό παράδειγμα μιᾶς ὁμοφυλόφυλης σχέσεως, τήν ὁποία θά θεωροῦν ὡς «οἰκογένειά» τους τά παιδιά αὐτά, στήν ἐξέλιξη τῆς προσωπικότητός τους; Ἀλλά καί ποιός ἀναλαμβάνει τήν εὐθύνη γιατί αὐτή ἡ «οἰκογένεια» εἶναι τό ἀποτέλεσμα μιᾶς ἀθέσμου συμβιώσεως πού ἀντιτίθεται καί παραβιάζει τήν ἐντολή τοῦ Θεοῦ καί τήν ἴδια τήν ἀνθρώπινη φύση;

Eἶναι θλιβερό, ὅταν ὁ Θεός μᾶς κάνει τήν τιμή νά εὐλογεῖ τήν ἕνωση δύο ἀνθρώπων μέσα τόν γάμο καί τήν οἰκογένεια, ἐμεῖς οἱ ἴδιοι νά δημιουργοῦμε μέ αὐτόν τόν νόμο «οἰκογένειες» πού ὄχι μόνο δέν ἔχουν τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ ἀλλά ἀντιστρατεύονται τόν νόμο του. Καί ἐάν ὁ κάθε ἄνθρωπος εἶναι ἐλεύθερος νά ζεῖ ὅπως θέλει, ἀκόμη καί καταπατώντας τόν νόμο τοῦ Θεοῦ, πῶς μπορεῖ ὁ νόμος νά δίδει στόν ἄνθρωπο αὐτόν τό δικαίωμα νά ἀναγκάζει μέ τήν ἐπιλογή του καί ἄλλους ἀνθρώπους, στή συγκεκριμένη περίπτωση τά παιδιά, νά ζοῦν σέ ἕνα περιβάλλον πού ἀπό τή φύση του ἀντιτίθεται στόν νόμο τοῦ Θεοῦ;

Πόσο τραγικό εἶναι γιά ἐμᾶς τούς ἴδιους ἀλλά καί πόσο προσβλητικό εἶναι γιά τόν Θεό!

Ἄς τό συνειδητοποιήσουμε καί ἄς ἀλλάξουμε στάση!

† Ὁ Βεροίας, Ναούσης καί Καμπανίας Παντελεήμων

Tο πρωί της Τρίτης, 16ης Ιανουαρίου, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων ευλόγησε τη βασιλόπιτα της Διεύθυνσης Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Ημαθίας.

Στο τέλος της όμορφης τελετής που πραγματοποιήθηκε στα γραφεία της διευθύνσεως, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Παντελεήμων ευχαρίστησε τη Διευθύντρια της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Ημαθίας κ. Ευθυμία Γώτη για την ευγενή πρόσκληση και ευχήθηκε τα δέοντα για το νέο έτος.

Παράλληλα απευθυνόμενος προς όσους διακονούν στη διεύθυνση και εν γένει στις σχολικές μονάδες της επαρχίας μας, επεσήμανε ότι στη σημερινή εποχή το έργο της εκπαιδεύσεως είναι ακόμη πιο δύσκολο, καθώς θα πρέπει να αντιμετωπιστούν τα νέα δεδομένα που κάποιοι προσπαθούν να επιβάλουν στην κοινωνία, επιχειρώντας να αλλοιώσουν την έννοια της οικογένειας με την παραδοσιακή μορφή της και να αναδείξουν νέα μοντέλα οικογένειας με αποτέλεσμα την αποδόμηση του ιερού αυτού θεσμού.

Τέλος, ευχήθηκε ο πολιούχος και προστάτης της Βεροίας, Όσιος Αντώνιος ο Νέος, ο οποίος εορτάζει αύριο, να ευλογεί το δύσκολο έργο που επιτελούν, ώστε να μεταφέρουν στους μαθητές και στις μαθήτριες αρετές και χριστιανικές αξίες που θα τους συνοδεύουν σε όλη τους τη ζωή.

Για λόγους υγείας παραιτήθηκε ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Άνθιμος, ο οποίος ανακοίνωσε την απόφαση του σε κληρικούς και στελέχη της Ιεράς Μητρόπολης Θεσσαλονίκης.

Ο Παναγιώτατος αντιμετωπίζει χρόνια προβλήματα υγείας, που σε συνδυασμό με την προχωρημένη ηλικία του δεν του επέτρεπαν να ασκεί τα καθήκοντα του όπως ήθελε. Πηγές από τη Μητρόπολη εξηγούν στο ThessToday πως ο 88χρονος δεν μπορούσε να ανταποκριθεί στα λειτουργικά και κηρυκτικά του καθήκοντα κάτι το οποίο ήταν συνδεδεμένο με τη ζωή του. Διοικητικά ήταν πολύ καλά καθώς καθημερινά βρισκόταν στο γραφείο του, συντόνιζε τη διοίκηση της Μητροπόλεως.

Τα προβλήματα υγείας σχετίζονται με τη μέση και τα πόδια του. Δεν πρόκειται για κάτι ανησυχητικό όμως είναι αρκετό για τον απομακρύνει από τη λειτουργική ζωή, γεγονός το οποίο του κόστιζε τα τελευταία δυο χρόνια, κατά τις ίδιες πηγές.

Δεν υπάρχουν ακόμη σενάρια για το ποιος θα είναι ο διάδοχος καθώς η παραίτηση τέθηκε μεν αλλά για να ισχύσει πρέπει να γίνει δεκτή από τη σύνοδο που θα συνεδριάσει τέλη Αυγούστου, σημειώνουν κύκλοι από τη Μητρόπολη Θεσσαλονίκης.

Η ανακοίνωση της Ιεράς Μητρόπολης Θεσσαλονίκης:

Εκ της Ιεράς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης, ανακοινούται ότι, χθες, ημέρα Δευτέρα, 7η του μηνός Αυγούστου έτους 2023, ο Παναγιώτατος Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης κ. Άνθιμος, υπέβαλε αρμοδίως την παραίτησή του και έθεσε εαυτόν στη διάθεση του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών & πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερωνύμου και της περί Αυτόν Διαρκούς Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος.

Ο Μητροπολίτης Άνθιμος, κατά κόσμον Διονύσιος Ρούσσας γεννήθηκε τον Οκτώβριο του 1934 στη Σαλμώνη Ηλείας και αφού ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές του το 1952 και πέτυχε στις εισαγωγικές εξετάσεις της Φιλοσοφικής και της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, επιλέγοντας την πρώτη. Το 1957 έλαβε πτυχίο από την Φιλοσοφική Σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.

Κατόπιν εργάστηκε ως άμισθος βοηθός της έδρας της Βυζαντινής Φιλολογίας καθώς και ως δάσκαλος στα εκπαιδευτήρια Ελληνική Παιδεία, των οποίων διετέλεσε και διευθυντής γυμνασίου, ενώ σπούδασε και στη Θεολογική Σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.

Το 1964 χειροτονήθηκε Διάκονος από τον Μητροπολίτη Θήρας Γαβριήλ και τον επόμενο χρόνο, το 1965, Πρεσβύτερος. Από το 1965 ήταν προϊστάμενος στον Ιερό Ναό Αγίου Βασιλείου της οδού Μετσόβου Αθηνών, όπου παρέμεινε μέχρι την εκλογή του στη Μητροπολη Αλεξανδρούπολης, τον Ιούλιο του 1974.

Το 2003 μετά την εκδημία του Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Παντελεήμονος Β΄ μετατέθηκε στη χηρεύουσα Μητρόπολη Θεσσαλονίκης.

H υποψήφια Δήμαρχος Αλεξάνδρειας Δώρα Κουρκουτά πραγματοποίησε την πρώτη της ανάρτηση στα social media την Πρωτομαγιά.

Δείτε την εν λόγω ανάρτηση:

Πρώτη Μαΐου σήμερα και μιας και είναι ο αγαπημένος μου μήνας είπα να προχωρήσω στην πρώτη μου ανάρτηση .

Όσο και να επέμενα στο face to face, τελικά νικήθηκα από το facebook, λόγω των αναγκών της προεκλογικής μας εκστρατείας.

Θέλω λοιπόν να σας μεταφέρω τις εντυπώσεις μου από την πρώτη επίσημη εμφάνιση της ομάδας μας: Λίγες ημέρες πριν την ανακοίνωση της ιδρυτικής μας διακήρυξης, την Δεύτερη ημέρα του Πάσχα, μία μικρή αντιπροσωπεία μας, έγινε δεκτή από το σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας Παντελεήμονα.

Η επίσκεψη μας είχε σκοπό να λάβουμε την ευλογία του, προ της έναρξης του αγώνα μας και δεν σας κρύβω ότι εκτιμούσαμε πως θα είχε διάρκεια λίγων λεπτών.

Μία ευχάριστη έκπληξη μας περίμενε όμως καθώς ο Μητροπολίτης μας προχώρησε σε μία πολύ ενδιαφέρουσα και πολύωρη συζήτηση μαζί μας.

Πολύ ανθρώπινος, χαλαρός, άνετος , με σύγχρονες αντιλήψεις, γνώστης όλων των θεμάτων του Δήμου μας, μας έκανε να νιώσουμε πολύ οικεία και να συζητήσουμε μαζί του τα σχέδια μας για τον τόπο μας .

Ευλογία, δημιουργικές ιδέες , χαμόγελα και την υπόσχεση όλων μας πως η συνάντηση μας θα επαναληφθεί, ήταν αυτά που αποκομίσαμε .

Τον ευχαριστούμε!

Την Κυριακή 19 Μαρτίου 2023 θα τελεστεί επιμνημόσυνη δέηση χοροστατούντος του σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ.κ. Παντελεήμονος στον Ιερό Ναό Αγίων Αναργύρων στο Νησί Ημαθίας.

Η Τ.Κ. Νησίου θα τιμήσει το Ολοκαύτωμα του Νησίου που προκάλεσαν οι Βούλγαροι Κομιτατζήδες στις 14 Μαρτίου 1906 κατά τη διάρκεια του Μακεδονικού Αγώνα.

Στη συνέχεια θα ακολουθήσει κατάθεση στεφάνων στο μνημείο για τους πεσόντες του Μακεδονικού Αγώνα.

Χαιρετισμό θα απευθύνει ο διευθυντής του δημοτικού σχολείου Νησίου κ. Εμμανουήλ Βαρακλής, ο οποίος με ιστορικές αναφορές θα εξηγήσει τι συνέβη την ημέρα του Ολοκαυτώματος στο χωριό.

Το Ελληνόφωνο και παραλίμνιο χωριό Νησί δικαιούται και είναι περήφανο που κατέχει ιδιαίτερη θέση και αναφορά στην ιστορία τουΜακεδονικού Αγώνα.

Για την ιστορία: Κατά τη διάρκεια του Μακεδονικού αγώνα όλοι οι κάτοικοι του χωριού έλαβαν μέρος. Χρησιμοποιήθηκαν σαν εργάτες μέσα στη λίμνη, έκαναν τις καλύβες των Μακεδονομάχων και έφτιαχναν μονοπάτια για να περνούν οι πλάβες κόβοντας τα καλάμια του βάλτου.

Οι κάτοικοι χρησιμοποιήθηκαν σαν τροφοδότες, οδηγοί και σύνδεσμοι, όλοι σχεδόν οι ικανοί για μάχη άνδρες έμπαιναν στη λίμνη ένοπλοι και κάθε εβδομάδα άλλαζαν για να ξεγελάσουν τον εχθρό.

Στο Νησί έγιναν μεγάλες μάχες μεταξύ Βούλγαρων Κομιτατζήδων και Μακεδονομάχων όπως οι Καπετάν Ρόβας, Καπετάν Γκόνος, Καπετάν Άγρας και οι Κρήτες.

Για τη συμμετοχή των κατοίκων στον Αγώνα οι Βούλγαροι Κομιτατζήδες έκαψαν το χωριό Νησί στις 14 Μαρτίου 1906 δολοφονώντας και κατακαίοντας κατοίκους.

Με ιδιαίτερη λαμπρότητα θα εορταστούν και φέτος τα Θεοφάνεια στην Ημαθία.

Την Παρασκευή 6 Ιανουαρίου το πρωί, θα τελεστεί ο Όρθρος,

η Πανηγυρική Αρχιερατική Θεία Λειτουργία και

ο Μέγας Αγιασμός προεξάρχοντος του Ποιμενάρχου μας,

Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμονος.

Στη συνέχεια, ο Σεβασμιώτατος θα τελέσει τον καθαγιασμό των υδάτων και την ρίψη του Τιμίου Σταυρού:

• Στις 11.30 π.μ. στη Βέροια, στην περιοχή κάτω από τα κοιμητήρια της πόλης, στον ποταμό Τριπόταμο

• Στις 12:οο, στο Άλγος του Αγίου Νικολάου στη Νάουσα

• Στις 12:30, στο Δημοτικό Κολυμβητήριο Νάουσας

• Στις 15:00, στο Φράγμα του Αλιάκμονα

Το Σάββατο 3 Δεκεμβρίου το βράδυ στο κατάμεστο Δημοτικό Θέατρο Ναούσης «Μ. Θεοδωράκης» πραγματοποιήθηκε με μεγάλη επιτυχία η εκδήλωση του Λυκείου Ελληνίδων Ναούσης με τίτλο: «Μικρασιάτικη βεγγέρα», με την ευκαιρία της συμπληρώσεως 100 ετών από την Μικρασιατική Καταστροφή. 

Στην αρχή της εκδήλωσης η πρόεδρος του Λυκείου Ελληνίδων Ναούσης κ. Θεοπίστη Κεφαλά καλωσόρισε τους παρευρισκομένους και κάλεσε τον Ποιμενάρχη μας, Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμονα και τον Δήμαρχο της ηρωικής πόλεως Ναούσης κ. Νικόλαο Καρανικόλα να απευθύνουν χαιρετισμό. 

Στη συνέχεια οι μικροί και μεγάλοι χορευτές του Λυκείου Ελληνίδων, το μουσικό σχήμα «Μελορυθμοί» και οι σπουδαίοι παρουσιαστές μετέφεραν νοερώς το πολυπληθές κοινό στις αλησμόνητες πατρίδες, στον πολιτισμό και στην ιστορία της Μικράς Ασίας και της πολύκλαυστης Σμύρνης. 

Ο Μικρασιάτης Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων στον σύντομο χαιρετισμό του ανέφερε μεταξύ άλλων: Ἀπό τήν ἡρωική καί μαρτυρική Νάουσα μεταφερόμεθα ἀπόψε στήν ἡρωική καί μαρτυρική Μικρά Ἀσία μέ τή «Μικρασιατική Βεγγέ­ρα» πού ὀργάνωσε τό Λύκειο Ἑλληνίδων Ναούσης καί ὁ Δῆμος Ναούσης, τιμώντας τά 100 χρόνια ἀπό τή Μικρασιατική καταστροφή.

Καί εἶναι ἡρωική καί μαρτυρική ἡ Μικρά Ἀσία, γιατί γιά περισσότερα ἀπό δύο χιλιάδες χρόνια ἀντιστε­κόταν στούς ἐχθρούς τοῦ Ἑλληνι­σμοῦ. Γινόταν κυματοθραύστης, γιά νά σταματήσει τή λαίλαπα τῶν βαρ­­βαρικῶν ἐπιδρομῶν.  Θυσιαζό­ταν ἐκείνη γιά νά μήν προ­χωρή­σουν ὅσοι ἐποφθαλμιοῦσαν τήν ἐπί αἰῶνες κυριαρχία τῶν Ἑλλήνων καί ἐπιχειρήσουν καταλάβουν τήν Πόλη καί νά καταλύσουν τή βυζα­ντινή αὐτοκρατορία. Γινόταν ἀνά­χω­μα γιά νά ἀνακόψει τήν πλημ­μυρίδα ὅσων ἐπιδίωκαν νά ἐξαφα­νίσουν καί νά συρρι­κνώσουν τόν Ἑλληνι­σμό τῆς Πόλης, πού ζοῦσε καί ἄκμα­­ζε, ὅπως ζοῦσε καί ἄνθιζε καί στή Μικρά Ἀσία, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ μέχρι τίς ἡμέρες μας μέ τά μνημεῖα της, μέ τίς ἐκκλησίες καί τά μονα­στήριά της, μέ τίς ἐπι­γραφές της καί μέ τά λαμπρά κτί­ρια τοῦ 19ου αἰῶνος, ἀδιάψευ­στο μάρτυρα τῆς παρουσίας τοῦ Ἑλλη­νισμοῦ καί τῆς ἑλληνικότη­τος τοῦ τόπου.

Καί μπορεῖ οἱ τραγικές συνθῆκες, οἱ ἀδικίες, τά συμφέροντα καί τά λάθη μας νά μήν ἐπέτρεψαν στόν Μικρασιατικό Ἑλληνισμό νά ἐπι­βιώ­σει στούς τόπους ὅπου ἄκμαζε χιλιάδες χρόνια, δέν μπόρεσαν ὅμως νά τόν ἐμποδίσουν, ἔστω καί πρόσφυγα, νά συνεχίσει νά ζεῖ στίς ψυχές ὅλων τῶν Ἑλλήνων. Ὄχι μόνο τῶν ἀπογόνων τῶν Μικρα­σιατῶν, πού ἔφεραν στίς ἀπο­σκευ­ές τους μαζί μέ τίς μνῆμες ἀπό τίς ἀλησμόνητες πατρίδες καί τόν πο­λι­τισμό, τήν εὐγέ­νεια καί τήν ἀρ­χοντιά τῶν πατέ­ρων τους, ἀλλά καί κάθε Ἕλληνα, μικροῦ καί με­γά­λου, πού ἀκόμη καί σήμερα, ἑκα­τό χρόνια ἀργό­τερα, ἀκούει Μικρά Ἀσία, ἀκούει Σμύρνη, ἀκούει τά τραγούδια τους καί συγκινεῖται καί δακρύ­ζει.

Αὐτές τίς ἀναμνήσεις, αὐτόν τόν πολιτισμό, ὅπως ἐκφράζεται καί μέσα ἀπό τή μουσική καί τόν χορό, θέλει νά διατηρήσει ζωντανά καί τό Λύκειο Ἑλληνίδων Ναούσης, ἀλλά καί θέλει νά μᾶς τά θυμήσει μέ τήν ἀποψινή «Μικρασιατική Βεγ­­γέ­­ρα», πού πραγματοποιεῖται σέ συνεργασία μέ τόν Δῆμο Ναού­σης.

Συγχαίρω ἀπό καρδίας καί εὐχα­ριστῶ τούς διοργανωτές, τό Λύκειο Ἑλληνίδων Ναούσης καί τό Διοι­κη­­τικό του Συμβούλιο, ἀλλά καί ὅλους ὅσους συνέβαλαν στήν ὀρ­γάνωση τῆς ἀποψινῆς ἐκδηλώ­σεως: τούς μικρούς καί μεγάλους χορευτές, τή χορωδία καί τό μου­σικό σχῆμα «Μελορυθμοί».

Τούς εὐχαριστοῦμε πού θά μᾶς ταξιδεύσουν «ἀπό τήν Πόλη στή Μικρά Ἀσία», πού θά μᾶς ταξιδεύ­σουν στόν πολιτισμό καί στήν ἱστο­ρία τους καί θά μᾶς γεμίσουν μέ ἀναμνήσεις καί συγκινήσεις.

ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ

Την Τετάρτη 23 Νοεμβρίου το πρωί στην πανηγυρίζουσα Ιερά Μονή του Τιμίου Προδρόμου Σκήτης Βεροίας τελέστηκε Δισαρχιερατικό Συλλείτουργο με την ευκαιρία της εορτής του Αγίου Κλήμεντος Αρχιεπισκόπου Αχρίδος, η κάρα του οποίου αποθησαυρίζεται στην Ιερά Μονή. 

Στο Δισαρχιερατικό Συλλείτουργο προεξήρχε ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Βελίκης κ. Σιώνιος, Ιεράρχης της Εκκλησίας της Βουλγαρίας, ο οποίος χοροστάτησε και στον Όρθρο και συμμετείχε ο Ποιμενάρχης μας, Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων, ο οποίος κήρυξε και τον θείο λόγο. 

Μετά το πέρας της πανηγυρικής Θείας Λειτουργία οι Αρχιερείς και οι ευλαβείς προσκυνητές, είχαν την ευκαιρία να επισκεφτούν και να ξεναγηθούν στην έκθεση υδατογραφιών του κ. Αποστόλου Χολέβα.

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Παντελέημων εκφράζοντας τις θερμές του ευχαριστίες προς τον Θεοφιλέστατο Επίσκοπο Βελίκης κ. Σιώνιο και τη συνοδεία του, ανέφερε μεταξύ άλλων: «Κλῆμα ἡ ἀληθής Ἄμπελος, σέ ἐβλάστησε τῷ βίῳ Κλήμη, ὑπό τοῦ Θεοῦ γεωργούμενον καί καρπῷ πολλῷ εὐθηνούμενον, δωρεᾷ τοῦ Πνεύματος».

Ὡς κλῆμα τῆς ἀληθοῦς Ἀμπέλου χαρακτηρίζει ὁ ἱερός ὑμνογράφος τόν ἑορταζόμενο καί ἰδιαιτέρως τιμώμενο στήν Ἱερά αὐτή Μονή τοῦ Τιμίου Προδρόμου Σκήτης Βε­ροίας καί στήν Ἱερά Μητρόπολή μας ἅγιο Κλήμεντα, ἀρχιε­πί­σκοπο Ἀχρίδος τόν θαυματουρ­γό. 

Καί τόν χαρακτηρίζει ὡς κλῆμα τῆς ἀληθοῦς Ἀμπέλου, διότι ὁ ἅγιος Κλήμης ὄντως ἐβλάστησε μέσα στήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος εἶναι, ὅπως ὁ ἴδιος δια­κηρύσσει, ἡ Ἄμπελος ἡ ἀληθινή, καί ὅσοι πιστεύουν σ᾽ Αὐτόν εἶναι τά κλήματα. 

Κλῆμα, λοιπόν, τῆς ἀληθινῆς Ἀμπέλου ὁ ἅγιος Κλήμης, ὡς μέλος συνειδητό τῆς Ἐκκλησίας, ὁ ὁποῖος ὄχι μόνο ἐβλάστησε χάριτι Θεοῦ, ἀλλά καί αὐξήθηκε καί καλλιεργήθηκε μέσα σ᾽ αὐτήν καί ἀξιώθηκε νά δώσει μέ τή χάρη τοῦ Παναγίου Πνεύματος, τό ὁποῖο διανέμει ὅλα τά χαρίσμα­τα, καρπούς πολλούς. 

Καί δέν ἦταν τυχαῖο τό γεγονός ὅτι ὁ ἅγιος Κλήμης ἐβλάστησε ὡς κλῆμα τῆς ἀληθοῦς Ἀμπέλου, ἄν καί τίποτε ἀπό ὅσα συμβαίνουν στόν κόσμο καί στή ζωή μας δέν γίνονται τυχαῖα. Στήν περίπτωση ὅμως τοῦ ἁγίου Κλήμεντος ὁ Θεός ἐπέτρεψε νά βλαστήσει, ὥστε νά ἐπεκταθεῖ ἡ ἄμπελος, νά ἐπεκταθεῖ ἡ Ἐκκλησία του, καί νά εἶναι πολ­λοί ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι θά ὠφελοῦ­ντο ἀπό τούς καρπούς του. Γι᾽ αὐτό καί ἀξίωσε ὁ Θεός τόν ἅγιο Κλήμε­ντα νά συνδεθεῖ καί νά μαθητεύσει παρά τούς πόδας τῶν ἁγίων αὐτα­δέλφων, ἰσαποστόλων καί φωτι­στῶν τῶν Σλάβων, τῶν Θεσσαλο­νι­κέων ἁγίων Κυρίλλου καί Μεθο­δίου, τούς ὁποίους ἀκολούθησε στίς ἱεραποστολικές τους πορεῖες, γιά νά κηρύξουν τό Εὐαγγέλιο, καί διδά­χθη­κε πολλά. Μετά μάλιστα ἀπό τήν κοίμηση τοῦ ἁγίου Μεθοδίου, ὁ ἅγιος Κλήμης συνέχισε τό ἔργο τους μέ τή βοήθεια καί τή συμπα­ράσταση καί ἄλλων μαθητῶν τους, ὥστε νά ἁπλωθεῖ ἡ Ἄμπελος τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας καί στούς λαούς πού ζοῦσαν «ἐν χώρᾳ καί σκιᾷ θανάτου», καί γεωργού­μενοι μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ διά τοῦ ἁγίου Κλήμεντος νά δώσουν καί αὐτοί «καρπόν πολύν».

Ὁ χαρακτηρισμός ὅμως τόν ὁποῖο ἀποδίδει ὁ ἱερός ὑμνογράφος στόν ἑορταζόμενο ἅγιο ἱε­ράρχη τῆς Ἐκ­κλησίας μας, τόν ἅγιο Κλήμεντα, τοῦ ὁποίου ἔχουμε ζωντανή τήν παρουσία ἀνάμεσά μας μέ τή σεπτή καί χαριτόβρυτο κάρα του, ἀλλά καί ἡ ζωή τοῦ τιμωμένου ἁγίου, μᾶς ὑπενθυμίζει τόν λόγο τοῦ Κυ­ρίου μας, τόν ὁποῖο θά πρέπει νά ἔχουμε διαρκῶς κατά νοῦ, ἐάν θέ­λουμε νά ἀκολουθήσουμε καί ἐμεῖς τό παράδειγμα τοῦ ἁγίου μας καί νά μήν τόν τιμοῦμε μόνο «τοῖς χεί­λεσιν».

Καί ὁ λόγος τοῦ Κυρίου μας εἶναι σαφής καί ἡ ζωή τοῦ ἁγίου Κλή­μεντος τόν ἐπιβεβαιώνει. Ὁ Χρι­στός εἶναι ἡ ἄμπελος καί οἱ πιστοί, ὅλοι ἐμεῖς, τά κλήματα, ἀλλά «κα­θώς τό κλῆμα οὐ δύναται καρπόν φέρειν ἀφ᾽ ἑαυτοῦ, ἐάν μή μείνῃ ἐν τῇ ἀμπέλῳ, οὕτως οὐδέ ὑμεῖς ἐάν μή ἐν ἐμοί μείνητε», λέγει ὁ Χρι­στός. Ὅπως, δηλαδή, τό κλῆμα δέν μπορεῖ ἀπό μόνο του, δέν μπορεῖ ἀποκεκομμένο ἀπό τήν ἄμπελο, νά φέρει καρπό, ἔτσι καί ἐμεῖς δέν μποροῦμε νά φέρουμε καρπούς, ἐάν δέν μείνουμε ἑνωμένοι μέ τόν Χριστό.

Ἐάν ὁ ἅγιος Κλήμης ἐπέτυχε μέσα σέ τόσες δυσκολίες, μέσα σέ τόσες ἀντιξοότητες, μέσα σέ τόσους διωγ­μούς νά ἐπιτελέσει αὐτό τό μεγάλο ἔργο τό ὁποῖο ἐπετέλεσε, νά συνεχίσει τόν ἐκχριστιανισμό τῶν Βουλγάρων καί τῶν νοτιοσλα­βι­κῶν φύλων ἀλλά καί τό μεγάλο ἐκπολιτιστικό του ἔργο καί τό ἐξίσου μεγάλο μεταφραστικό ἔργο, τή μετάφραση δηλαδή λειτουρ­γι­κῶν, θεολογικῶν καί ἄλλων κει­μένων ἀπό τήν ἑλληνική στή σλα­βική γλώσσα, πλουτίζοντας ἔτσι τούς Σλάβους μέ μία λογοτεχνία τήν ὁποία δέν διέθεταν μέχρι τότε, τό ἐπέτυχε γιατί ἔμεινε ἑνωμένος μέ τόν Χριστό καί τήν Ἐκκλησία. 

Ὅλο τό ἔργο τό ὁποῖο ἐπιτελοῦσε, δέν τό ἔκανε στό ὄνομά του, δέν τό ἔκανε ὡς ἄτομο, γιά τή δική του προβολή καί δόξα, τό ἔκανε στό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Ἐκ­κλη­σίας, πάντοτε μέ ὑπακοή καί μέ ἀνα­φορά στήν Ἐκκλησία τῆς Κωνστα­ντινουπόλεως, ἡ ὁποία εἶχε στεί­λει ἀρχικά καί τούς ἁγίους Κύριλλο καί Μεθόδιο γιά νά εὐαγγελισθοῦν τόν Χριστό στούς σλαβικούς λα­ούς. Γι᾽ αὐτό καί τό ἔργο του εἶχε τή χάρη καί τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ. Γι᾽ αὐτό καί ἀπέδωσε καρπούς καί ὁδή­γησε στή σωτηρία τούς ἀνθρώ­πους πού ἦταν γιά αἰῶνες δέσμιοι προλήψεων, προκαταλήψεων καί δαιμονικῶν ἐπιρροῶν, καί ἁγίασε καί τόν ἴδιο, ὁ ὁποῖος μέ αὐταπάρ­νηση καί αὐτοθυσία καί χωρίς νά ὑπολογίζει τόν κόπο, ἔσπειρε στίς ψυχές τους τόν σπόρο τοῦ Εὐαγγε­λίου καί τούς ὁδήγησε στήν ποίμνη τοῦ Χριστοῦ.

Αὐτό ἀποτελεῖ δίδαγμα καί γιά ὅλους ἐμᾶς. Διότι ὅλοι, καί οἱ κλη­ρικοί καί οἱ λαϊκοί, εἴμεθα κλήμα­τα τῆς νοητῆς Ἀμπέλου, τοῦ Χρι­στοῦ, καί, ἐάν θέλουμε ὄντως νά προαγόμεθα στήν ἐν Χριστῷ ζωή, νά ἀποδίδουμε τούς καρπούς πού περιμένει ἀπό ἐμᾶς ὁ Χριστός καί νά προοδεύσουμε πνευματικά, θά πρέπει νά μένουμε ἑνωμένοι μέ τόν Χριστό, μέ τήν Ἐκκλησία καί μέ τόν Ἐπίσκοπο, ἑνωμένοι μέ τά ἱερά μυστήρια, διά τῶν ὁποίων θά ἔχου­με τή χάρη τοῦ ἁγίου Πνεύματος, ἡ ὁποία καί θά μᾶς προστατεύει καί θά μᾶς ἁγιάζει, ὅπως ἁγίασε καί τόν ἑορταζόμενο ἅγιο Κλήμεντα, ἀρχιεπίσκοπο Ἀχρίδος, τόν θαυμα­τουργό, τοῦ ὁποίου οἱ πρεσβεῖες καί ἡ χάρη εὔχομαι πατρικά νά μᾶς συνοδεύουν.

Σήμερα εἴχαμε τή χαρά νά συλ­λειτουργήσουμε σ᾽  αὐτή τή μεγάλη ἑορτή τῆς Ἱερᾶς μας Μονῆς, τήν ἑορτή τοῦ ἁγίου Κλήμεντος, μέ τόν Θεοφιλέ­στατο Ἐπίσκοπο Βελίκης κ. Σιώνιο, προσφιλῆ καί ἀγαπητό ἀδελφό ἀπό τήν Ἐκκλησία τῆς Βουλγαρίας, ἡ ὁποία τιμᾶ ἰδιαιτέρως τόν ἅγιο Κλήμεντα, ὡς φωτιστή καί διδά­σκα­λό της, καί νά συνεορτάσουμε τόν κοινό μας ἅγιο. 

Ὁ Θεοφιλέστατος ἐπισκέπτεται προσκυνηματικά αὐτές τίς ἡμέρες τήν Ἱερά μας Μητρόπολη, καί εἶναι ὄντως ἀγαθή συγκυρία ἡ παρουσία του ἀφενός χθές, στήν Ἱερά Μονή τῆς Παναγίας Δοβρᾶ, ὅπου προσέφερε δύο ὡραιότατες εἰκόνες, τόσο τοῦ ἀποστόλου Παύλου, τοῦ ἱδρυτοῦ τῆς τοπικῆς μας Ἐκκλησίας, ὅσο καί τοῦ ἀποστόλου Πέτρου, καί ἀφετέρου σήμερα, πού ἔχουμε τή χαρά νά συνεορτάζουμε ἐδῶ, στήν Ἱερά Μονή τοῦ Τιμίου Προ­δρόμου Σκήτης Βεροίας, καθώς καί ὁ ἴδιος εἶναι ἡγούμενος μιᾶς ἱστορικῆς μονῆς στό Μπάτσκοβο τῆς Βουλγαρίας. 

Ἔτσι εἴχαμε ἀπό κοινοῦ τήν εὐλογία νά λειτουργή­σουμε στήν ἱστορική αὐτή Μονή τῆς Σκήτης τῆς Βεροίας, τήν ὁποία ἁγίασε μέ τήν παραμονή του καί τήν ἄσκησή του ὁ κορυφαῖος θεολόγος καί ἱεράρχης τῆς Ἐκκλησίας μας, ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, ἀρχιε­πίσκοπος Θεσσαλονίκης, καί ἡ ὁποία ἁγιάζεται ἀπό τή χάρη καί τῆς σεπτῆς καί θαυματουργοῦ κά­ρας τοῦ ἁγίου Κλήμεντος, ἀρ­χι­επισκόπου Ἀχρίδος, ἡ ὁποία μάλιστα μυροβλύζει, τήν ὁποία καί μεταφέραμε πρό ἑξαετίας στό Πα­τριαρχεῖο τῆς Βουλγαρίας, μέ τήν εὐκαι­ρία τῶν ἑορτασμῶν γιά τά 1600 χρόνια ἀπό τήν κοίμηση τοῦ ἁγίου Κλήμεντος.

Καλωσορίζω μέ πολλή ἀγάπη καί ἀδελφικό σεβασμό τόν Θεοφιλέστατο καί τόν εὐχαριστῶ ἀπό καρδίας καί ἐγώ ἀλλά καί ὁ Καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς π. Πορφύριο καί ἡ Ἀδελφότητα, πού σήμερα εἴχαμε τή χαρά νά συλλειτουργήσει ἐδῶ στόν ναό μας καί νά εὐλογήσει ὅλους σας. Ἄς ἔχουμε πλούσια τήν εὐλογία καί τή χάρη τοῦ ἁγίου Κλήμεντος ἀλλά καί τήν εὐχή καί τήν εὐλογία τοῦ Θεοφιλεστάτου.

ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ