Την Παρασκευή 10 Μαρτίου το απόγευμα ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στη Β’ Στάση των Χαιρετισμών της Υπεραγίας Θεοτόκου και κήρυξε τον θείο λόγο στο Πανελλήνιο Ιερό Προσκύνημα της Παναγίας Σουμελά στο όρος Βέρμιο.

 

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Παντελεήμων έψαλλε τη Β’ Στάση των Χαιρετισμών της Υπεραγίας Θεοτόκου ενώπιον της θαυματουργού Ιεράς Εικόνος της «Κυράς» του Πόντου, της Παναγίας της Σουμελλιώτισας και ευχήθηκε η Μητέρα του Κυρίου μας να έχει ως στοργική μητέρα στη μέριμνα της τα παιδιά, που τόσο πρόωρα στερήθηκαν τη μητρική αγκαλιά, αλλά και εκείνα που έμειναν τόσο άδικα χωρίς το τρυφερό χάδι της μητέρας τους εξαιτίας του πρόσφατου τραγικού σιδηροδρομικού δυστυχήματος των Τεμπών.

 

Στην Ιερά Ακολουθία έψαλλαν μαζί με τους Ιεροψάλτες του Ιερού Προσκυνήματος, μαθητές και μαθήτριες του Μουσικού Σχολείου Δράμας υπό τη διεύθυνση του πρωτοψάλτου κ. Νικολάου Στεφανάκη και του κ. Κωνσταντίνου Παυλίδη, ενώ τους νέους συνόδευσαν οι καθηγητές κ. Λεω­νί­δας Μαρκόπουλος και κ. Ελέ­νη Ερίκη.

 

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Παντελεήμων στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Χαῖρε, ἡ γῆ τῆς ἐπαγγελίας· χαῖρε, ἐξ ἧς ρέει μέλι καί γάλα».

 

Ἐνώπιον τῆς περιπύστου καί θαυ­ματουργοῦ εἰκόνος τῆς Παναγίας τῆς Σουμελᾶ, ἐνώπιον τοῦ πολυ­τίμου αὐτοῦ καί ἱεροῦ θησαυρίσμα­τος τῆς πίστεως καί τοῦ Ποντιακοῦ Ἑλληνισμοῦ ψάλαμε ἀπόψε τή δεύτερη στάση τῶν Χαιρετισμῶν πρός τήν Ἀειπάρθενο Κόρη καί τήν Παναγία Μητέρα τοῦ Κυρίου μας. Ψάλαμε πρός τήν Ἀνύμφευτη Νύμ­φη καί Ὑπέρμαχο Στρατηγό τοῦ Γένους μας τά ἀσίγητα «χαῖρε», τά ὁποῖα αἰῶνες τώρα ἀναπέμπουμε οἱ Ὀρθόδοξοι σέ ὅλα τά μήκη καί τά πλάτη τῆς γῆς, ὑμνώντας τήν Ὑπε­ραγία Θεοτόκο ἀλλά καί ἀνα­θέ­τοντας στήν ἀγάπη της ὅλα τά αἰτήματα τῶν καρδιῶν μας.

 

Καί εἶναι ἀλήθεια ὅτι ὁ θεοκίνη­τος κάλαμος τοῦ ἀγνώστου ποιη­τοῦ τοῦ Ἀκαθίστου Ὕμνου, μέ ὁδη­γό τή βαθύτατη εὐλάβειά του πρός τήν Κυρία Θεοτόκο, ἐπέλεξε ἀπό τόν λειμώνα τῆς Ἁγίας Γραφῆς τίς πιό θεσπέσιες μεταφορές γιά νά συνθέσει ὕμνο ἀντάξιο πρός τίς ἀρετές καί τό μεγαλεῖο τῆς Κεχαρι­τωμένης Νύμφης καί Πανάγνου Παρ­θένου καί συγχρόνως νά σκια­γραφήσει τόν πλοῦτο τῶν χαρίτων καί τῶν δωρεῶν, τόν ὁποῖο ἔλαβε ἀπό τόν Θεό καί ἐκ τοῦ ὁποίου προσφέρει σέ ὅποιον τήν ἀγαπᾶ καί τήν εὐλαβεῖται, σέ ὅποιον τήν πλη­σιάζει καί αἰτεῖται τή χάρη καί τήν προστασία της.

 

«Χαῖρε, ἡ γῆ τῆς ἐπαγγελίας· χαῖ­ρε, ἐξ ἧς ρέει μέλι καί γάλα», τῆς εἴπαμε πρό ὀλίγου. Γιατί ὅμως ὁ ἱερός ὑμνογράφος ἐγκωμιάζει τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο ὡς γῆ τῆς ἐπαγ­γελίας;

 

Γῆ τῆς ἐπαγγελίας εἶναι ἡ γῆ πού ὑποσχέθηκε ὁ Θεός στόν πατριάρ­χη Ἀβραάμ, ἡ γῆ ἡ ὁποία θά ἐκ­πλήρωνε ὅλες τίς ἐπιθυμίες του καί θά ἀντικαθιστοῦσε, κατά τό ἀνθρώπινο, τήν ἀπώλεια τοῦ κή­που τῆς Ἐδέμ. Γῆ τῆς ἐπαγγελίας εἶναι ἡ Παναγία μας, διότι αὐτή εἶναι ἡ γῆ, ἀπό τήν ὁποία θά βλα­στή­σει «εὐφορίαν οἰκτιρμῶν», ὅπως ὁμολογήσαμε τήν περασμένη Παρασκευή, κατά τήν πρώτη στάση τῶν Χαιρετισμῶν, λέγοντάς της: «Χαῖρε, ἄρουρα βλαστάνουσα εὐ­φο­ρίαν οἰκτιρμῶν». Εἶναι γῆ τῆς ἐπαγγελίας ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος, γιατί ἀπό αὐτήν προῆλθε ὁ Σω­τή­ρας καί Λυτρωτής τοῦ κόσμου, ὁ Χριστός, ἡ ἔλευση τοῦ ὁποίου στή γῆ γιά τή σωτηρία τοῦ πεπτωκότος ἀνθρώπου ἀποτελοῦσε ὑπόσχεση τοῦ Θεοῦ.

Εἶναι γῆ τῆς ἐπαγγελίας ἡ Παναγία Παρθένος, γιατί ἀπό αὐτήν προῆλθαν καί συνεχίζουν νά προέρχονται ὅλα τά καλά τά ὁποῖα ἀπολαμβάνει ὁ ἄνθρωπος, καθώς Ἐκείνη συνοδεύει τή ζωή τῶν πιστῶν της τέκνων μέ τήν ἀκοίμητη πρεσβεία της στόν Υἱό της καί τήν ἀδιάλειπτη ἱκεσία της ὑπέρ τῆς τοῦ κόσμου ζωῆς καί σωτηρίας.

 

Εἶναι ὅμως ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος γῆ τῆς ἐπαγγελίας, διότι, ὅπως ἀπό τή φυσική γῆ τῆς ἐπαγγελίας, ἀπό τή γῆ, τήν ὁποία ὑποσχέθηκε ὁ Θεός στόν Ἀβραάμ, ἔρρεε μέλι καί γάλα, ἔτσι καί ἀπό τή νοητή γῆ τῆς ἐπαγγελίας, τήν Παναγία Παρθένο καί Μητέρα τοῦ Κυρίου μας, ρέει μέλι καί γάλα.

 

Καί πῶς ρέει μέλι καί γάλα; Ρέει διά τοῦ Υἱοῦ της, τοῦ Σωτῆρος καί Λυτρωτοῦ μας, τόν ὁποῖο Ἐκείνη ἔφερε στόν κόσμο.

 

Μέλι εἶναι ὁ λόγος καί ἡ διδα­σκαλία του, ἡ ὁποία κατά τόν προ­φητικό λόγο τοῦ ψαλμωδοῦ Δαβίδ εὐφραίνει τίς ψυχές τῶν ἀκροα­τῶν του «ὑπέρ μέλι καί κηρίον». Μέλι εἶναι ἡ ἀγάπη του, ἡ ὁποία χαρίζει τήν ἄφεση στούς ἀνθρώ­πους καί θεραπεύει τά τραύματά τους. Μέλι εἶναι ὅμως καί ἡ στορ­γική ἀγάπη τῆς Ὑπεραγίας Θεοτό­κου πρός ὅλα τά εὐσεβῆ τέκνα της, πρός ὅλους ὅσους πιστεύουν στόν Υἱό της καί Κύριό μας καί ἀγαποῦν καί εὐλαβοῦνται τήν ἴδια, μέ τήν ὁποία μᾶς προστατεύει καί μᾶς προφυλάσσει ἀπό παντός κακοῦ, ἀλλά καί μεσιτεύει στόν Χριστό γιά τή σωτηρία μας.

 

Μαζί μέ τό μέλι ὅμως ρέει καί γά­λα ἀπό τή νοητή γῆς τῆς ἐπαγγε­λίας, τήν Παναγία μας, ἡ ὁποία «γάλακτι ἐξέθρεψε», κατά τόν ποιη­τή τοῦ κανόνος τοῦ Ἀκα­θίστου, «νεύματι τόν τρέφοντα τήν οἰκουμένην ἅπασαν», τόν Κύριό μας. Καί τό γάλα πού μᾶς προσφέ­ρει εἶναι ὁ λόγος τοῦ Υἱοῦ της, ὁ ὁποῖος τρέφει τίς ψυχές ὅσων τόν ἀκοῦν καί πολύ περισσότερο ὅσων τόν ἐφαρμόζουν στή ζωή τους. Διότι γι᾽ αὐτό μᾶς τό προσφέρει ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος, γιά νά μᾶς βοηθήσει νά προοδεύσουμε πνευ­μα­τικά, νά προοδεύσουμε στήν ἐν Χριστῷ ζωή, ὑπακούοντας στίς ἐντο­λές τοῦ Υἱοῦ της, ὅπως ἔκανε καί Ἐκείνη.

 

Ἄς μήν μείνουμε ἀπαθεῖς καί ἀδιά­φοροι στήν προσφορά της, ἀλλά ἄς τήν ἀξιοποιήσουμε γιά νά μπορέσουμε νά ἀπολαύσουμε τήν ἀληθινή γῆ τῆς ἐπαγγελίας, τόν οὐρανό, τόν ὁποῖο ἀπολαμβάνει καί ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος, δίπλα στόν θρόνο τοῦ Υἱοῦ της.

 

Ἄς παρακαλέσουμε ὅμως ἀπόψε τή γλυκυτάτη Μητέρα τοῦ Κυρίου μας καί μητέρα ὅλων τῶν ἀνθρώ­πων, καθώς ὁ πόνος ἀπό τό πρόσ­φατο τραγικό δυστύχημα εἶναι πο­λύς καί οἱ καρδιές ὅλων μας, ἀλλά ἰδιαιτέρως τῶν ἀδελφῶν μας οἱ ὁποῖοι στερήθηκαν πρόσωπα ἀγα­πη­μένα, παιδιά, μητέρες, συζύγους, ἐγγόνια, φίλους, εἶναι βαθειά πλη­γωμένες, νά μαλακώσει μέ τό γάλα τήν ὀδύνη πού φλογίζει τίς ψυχές τους καί νά γλυκάνει μέ τό μέλι της τήν πίκρα τους. Καί νά τήν πα­ρα­καλέσουμε νά ἔχει ὡς στοργική μητέρα στή μέριμνά της τά παιδιά μας, πού τόσο πρόωρα στερήθηκαν τή μητρική ἀγκαλιά, ἀλλά καί ἐκεῖνα πού ἔμειναν τόσο ἄδικα χωρίς τό τρυφερό χάδι τῆς μητέρας τους, καί νά μᾶς παρηγορήσει ὅλους μέ τή μητρική της ἀγάπη γιά νά τήν ὑμνοῦμε καί νά τήν δοξά­ζουμε πάντοτε.

 

Ἀπόψε εἴχαμε τή χαρά νά ὑμνή­σουμε τήν Παναγία μας μαζί μέ τούς μαθητές, τίς μαθήτριες καί τούς καθηγητές τοῦ Μουσικοῦ Σχολείου Δράμας, τούς ὁποίους καί εὐχαριστοῦμε ἀπό καρδίας θερμά γιά τήν παρουσία τους καί τίς μελωδικές φωνές τους. Ἰδιαι­τέ­ρως εὐχαριστοῦμε τόν πρωτοψάλ­τη κ. Νικόλαο Στεφανάκη καί τόν κ. Κωνσταντίνο Παυλίδη, καί τούς συ­νοδούς καθηγητές, τόν κ. Λεω­νί­δα Μαρκόπουλο καί τήν κ. Ἑλέ­νη Ἑρίκη, καί εὔχομαι νά σᾶς προστατεύει καί νά σᾶς εὐλογεῖ ἡ Παναγία μας. Καί νά τήν ψάλλετε ὅσο ὑπάρχετε. Εἶναι μεγάλη εὐλογία νά ἔχουμε τή δύναμη νά ψάλλουμε τήν Κυρία Θεοτόκο, τήν Παναγία μας. Ὁ Θεός καί ἡ Παναγία νά εἶναι μαζί σας.

Δεν υπάρχει διαθέσιμη περιγραφή.

 

Την Κυριακή 14 Αυγούστου, παραμονή της θεομητορικής εορτής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, τελέστηκε στον πανηγυρίζοντα Μητροπολιτικό Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου Αλεξανδρείας Αρχιερατικό Συλλείτουργο προεξάρχοντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Χαλκίδος, Ιστιαίας και Βορείων Σποράδων κ. Χρυσοστόμου και συλλειτουργούντος του Ποιμενάρχου μας, Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελήμονος, ο οποίος κήρυξε και τον θείο λόγο.

 

Στην ομιλία του ο Σεβασμιώτατος τόνισε:«Καί ἀπολύσας τούς ὄχλους ἀνέ­βη εἰς τό ὄρος κατ᾽ ἰδίαν προσεύ­ξασθαι».

 

Στό σημερινό εὐαγ­γε­λικό ἀνά­γνω­σμα ἀκούσαμε τή συνέχεια τῆς εὐαγγελικῆς πε­ρικοπῆς τῆς περα­σμένης Κυριακῆς. Μετά τό θαῦμα τοῦ χορτασμοῦ τῶν πεντακισχι­λίων ἀνδρῶν μέ πέντε ἄρτους καί δύο ἰχθύας, πού μᾶς εἶχε περι­γρά­ψει ὁ ἱερός εὐαγγελιστής Μα­τθαῖ­ος, ὁ Χριστός εἶπε στούς μαθητές του νά μποῦν στό πλοιάριο πού εἶχαν καί νά ἀπομακρυνθοῦν ἀπό τόν τόπο, μέχρις ὅτου Ἐκεῖνος δια­λύσει τό πλῆθος.

 

Στό σημερινό ἀνάγνωσμα ὁ ἱερός εὐαγγελιστής μᾶς περιγράφει ἕνα ἀκόμη θαῦμα τοῦ Χριστοῦ, τήν ἐμφάνισή του ἐπάνω στά κύματα, προκειμένου νά σώσει τούς μαθη­τές του ἀπό τήν τρικυμία πού συνά­ντησαν μέσα στή νύκτα καί ἀπείλησε νά ἀνατρέψει τό σκάφος τους καί νά τό βυθίσει μέ τραγικές συνέπειες γιά αὐτούς.

 

Τό θαῦμα εἶναι γνωστό καί ἔτσι, ἀντί νά ἀναφερθοῦμε σέ αὐτό, ἄς ἑστιάσουμε σέ ὅ,τι συνέβη ἀνάμεσα στά δύο θαύματα, κάτι τό ὁποῖο περνᾶ συνήθως ἀπαρατή­ρη­το.

 

Ποιό εἶναι αὐτό; Εἶναι ἡ προσευχή τοῦ Ἰησοῦ. «Καί ἀπολύσας τούς ὄχλους ἀνέβη εἰς τό ὄρος κατ᾽ ἰδίαν προσεύξασθαι», σημειώνει ὁ ἱερός εὐαγγελιστής.

 

Ὁ Χριστός, ἀφοῦ ὁλοκλήρωσε τό ἔργο τῆς ἡμέρας, ἀποσύρθηκε γιά νά προσευχηθεῖ. Ἀποσύρθηκε γιά νά ἐπικοινωνήσει μέ τόν Θεό-Πα­τέρα του, ὅπως εἶχε κάνει καί πρίν νά συναντήσει τά πλήθη τῶν ἀν­θρώπων πού χόρτασε στή συνέ­χεια.

 

Δέν ὑπάρχει ἀμφιβολία ὅτι ὁ Χρ­ιστός ὡς ἑνωμένος κατά τήν οὐσία μέ τόν Θεό, ἀκόμη καί ὡς σεσαρ­κω­μένος Θεάνθρωπος, βρίσκεται σέ διαρκῆ ἐπικοινωνία μέ τόν Θεό. Συνομιλεῖ μαζί του καί ὅταν κη­ρύσ­σει καί ὅταν θαυματουργεῖ. Συ­χνά ὅμως οἱ ἱεροί εὐαγγελιστές ἀνα­φέρουν ὅτι ὁ Χριστός ἀποσύρε­ται γιά νά προσευχηθεῖ κατ᾽ ἰδίαν, καί τό κάνουν γιατί καί ὁ ἴδιος ὁ Κύριός μας θέλει νά μᾶς διδάξει ὄχι μόνο διά τῶν λόγων του ἀλλά καί διά τοῦ παραδείγματός του τό μέγα μάθημα τῆς προσευχῆς.

 

Ὁ ἄνθρωπος πλάσθηκε ἀπό τόν Θεό κατ᾽ εἰκόνα του καί ζεῖ μέσα σέ ἕναν κόσμο, ὁ ὁποῖος εἶναι δημι­ούργημα τοῦ Θεοῦ, ἀγωνιζόμενος νά φθάσει στό καθ᾽ ὁμοίωσιν, νά φθάσει ἐκεῖ ἀπό ὅπου ἐξέπεσε μέ τήν παρακοή τῶν πρωτοπλάστων, στή βασιλεία τῶν οὐρανῶν.

 

Καί παρότι φαινομενικά ὁ ἄνθρω­πος ζεῖ καί ἀγωνίζεται μόνος στή γῆ, στήν πραγματικότητα ζεῖ καί ἀγωνίζεται μέσα στήν παρουσία τοῦ Θεοῦ. Καθώς μάλιστα εἶναι πλάσμα τοῦ Θεοῦ ἔχει ἀνάγκη, ὅσο καί ἄν ἡ μεταπτωτική φύση του δέν τοῦ ἐπιτρέπει νά τό συνειδητο­ποι­ήσει, νά ἀναφέρεται στόν Θεό, νά ἐπικοινωνεῖ μαζί του, νά τόν εὐχαριστεῖ γιά τίς δωρεές καί τίς εὐεργεσίες του, νά ἀναθέτει στήν ἀγάπη του τά προβλήματα πού τόν ἀπασχολοῦν, νά ζητᾶ τή χάρη καί τή βοήθειά του.

 

Ἡ προσευχή εἶναι ὄχι μόνο ἀνά­γκη ἀλλά καί προνόμιο γιά τόν ἄν­θρωπο, γιατί τοῦ δίδει τήν εὐκαι­ρία νά συνομιλεῖ μέ τόν Θεό, νά συναντᾶται μαζί του, νά ἀκούει τή φωνή του καί νά προγεύεται μέ τή χάρη του οὐρανίων ἐμπειριῶν.

 

Γι᾽ αὐτό καί ὁ Χριστός μᾶς συνέ­στησε τήν προσευχή. Γι᾽ αὐτό καί μᾶς δίδαξε νά ἀναφερόμεθα στόν Θεό ὡς πατέρα μας, ὥστε νά αἰσθα­νόμεθα τήν οἰκειότητα αὐτῆς τῆς σχέσεως καί νά τοῦ ἐμπιστευόμεθα τά μύχια τῆς ψυχῆς μας, ἀλλά καί γιά νά ἔχουμε τή βεβαιότητα ὅτι, ὅπως κανένας πατέρας δέν ἀρνεῖ­ται κάτι πού τοῦ ζητοῦν τά παιδιά του, ἐφόσον αὐτό εἶναι γιά τό καλό του, τό ἴδιο κάνει καί ὁ Θεός, πού εἶναι ὁ οὐράνιος πατέρας μας, γιά ὅλους ἐμᾶς.

 

Συγχρόνως ὅμως μέ τό παράδειγ­μα τῆς προσευχῆς τοῦ Χριστοῦ, τό ὁποῖο μᾶς παρουσίασε τό σημερινό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα, ἡ Ἐκκλη­σία μας μᾶς προβάλλει σήμερα, πα­ραμονή τῆς πανσέπτου καί ἐνδό­ξου Κοιμήσεως τῆς Ὑπεραγίας Θεο­τόκου, καί τό παράδειγμα τῆς Παναγίας μας, ἡ ὁποία ὄχι μόνο διῆλθε προσευχομένη τά παιδικά καί νεανικά χρόνια τῆς ζωῆς της μέσα στά Ἅγια τῶν Ἁγίων, ἀλλά καί ἀργότερα, καί ἰδίως μετά τή Σταύρωση καί τήν Ἀνάσταση τοῦ Υἱοῦ της, συχνά ἀποσυρόταν, σύμ­φωνα μέ τήν παράδοση, στό ὄρος τῶν Ἐλαιῶν καί προσευχόταν στόν Υἱό καί Θεό της, καί ἐκεῖ μάλιστα ἔλαβε τήν πληροφορία ὅτι σέ τρεῖς μέρες θά ἀναχωρήσει ἀπό τή γῆ.

 

Καί καθώς αὐτές οἱ ἡμέρες εἶναι κατ᾽ ἐξοχήν ἀφιερωμένες στήν Πα­ναγία μητέρα μας καί ἔχουμε τήν εὐκαιρία νά φιλοξενοῦμε στόν ἱερό ναό τήν ἱστορική καί θαυματουργό εἰκόνα τῆς Παναγίας ἀπό τή Μονή τῆς Πέτρας τοῦ Ὀλύμπου, ἄς μιμηθοῦ­με τό παράδειγμα τοῦ Υἱοῦ της ἀλλά καί τό δικό της παράδειγμα προσευχῆς, διότι δι᾽ αὐτῆς μποροῦ­με νά λαμβάνουμε καί τή χάρη τοῦ Θεοῦ καί τή χάρη τῆς Ὑπερα­γίας Θεοτόκου, ὥστε νά προαγό­μεθα στήν ἐν Χριστῷ ζωῇ καί νά ἁγιαζόμεθα, ὅπως ἁγιάσθηκε καί Ἐκείνη.

 

Σήμερα εἴχαμε τή χαρά νά προε­ξάρχει τῆς θείας Λειτουργίας ὁ Σε­βα­σμιώτατος Μητροπολίτης Χαλ­κί­δος, Ἱστιαίας καί Βορείων Σπο­ράδων κ. Χρυσόστομος, προσφιλής ἐν Χριστῷ ἀδελφός καί πολυσέβαστος, ὁ ὁποῖος βρί­σκεται ἀπό χθές στήν Ἱερά μας Μη­τρόπολη γιά νά συνεορτάσει μαζί μας τή μεγάλη πανήγυρη τῆς Κοι­μήσεως τῆς Θεοτόκου στό Ἱερό Προσκύνημα τοῦ Ποντιακοῦ Ἑλλη­νισμοῦ, στήν Παναγία Σουμελᾶ. Ἔτσι ἀξιοποιήσαμε τήν εὐκαιρία νά τόν παρακαλέσουμε νά λαμπρύ­νει μέ τήν παρουσία του στή θεία Λειτουργία καί μέ τή χοροστασία του στόν Ὄρθρο καί τόν πανηγυρίζοντα αὔριο ἱερό ναό Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου τῆς Ἀλε­ξανδρείας, καθώς καί αὔριο τό ἀπόγευμα μαζί μέ τούς ἄλλους θά ἔρθουμε νά ψάλουμε τά Ἐγκώμια τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, ἐδῶ στόν ναό τῆς Παναγίας τῆς Ἀλεξανδρινῆς.

 

Τόν εὐχαριστῶ ἀπό καρδίας καί τοῦ ἐκφράζω τήν εὐγνωμοσύνη μου, γιατί πάντοτε ἀνταποκρίνεται μέ πολλή ἀγάπη στίς προσκλήσεις τῆς Ἱερᾶς μας Μητροπόλεως, καί εὔχομαι ταπεινά ἡ χάρη τῆς Πα­ναγίας μας νά τόν ἐνισχύει καί νά τοῦ ἀνταποδίδει τούς κόπους τους καί τήν ἀγάπη τήν ὁποία ἔχει καί πρός τήν Κυρία Θεοτόκο ἀλλά καί πρός τό ποιμαντικό του ἔργο καί πρός τό ποίμνιό του. Αὐτή ἡ χάρη νά εἶναι πλούσια στή ζωή του μέ τίς εὐχές τῆς Κυρίας Θεοτόκου.

Alexandria Syl 2022 2

 

 

 

 

 

 

Η Μεγάλη Παρασκευή είναι ημέρα απόλυτου πένθους για όλη τη Χριστιανοσύνη, απόλυτης αργίας και νηστείας.

 

Σε κλίμα κατάνυξης και συγκίνησης κορυφώθηκε το Θείο Δράμα, το βράδυ της Μεγάλης Παρασκευής 22 Απριλίου 2022 στην Παναγία Αλεξάνδρειας. Εκατοντάδες πιστοί κατέκλυσαν τον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου και αφού εψάλει το «η ζωή εν τάφω» και το «Ω γλυκύ μου έαρ», έγινε με βαθειά θρησκευτική ευλάβεια η περιφορά του Επιταφίου στους δρόμους της πόλης υπό τους ήχους της φιλαρμονικής να παιανίζει τα Εγκώμια του Επιταφίου και τα πένθιμα εμβατήρια.

 

Για πρώτη φορά μετά από δύο χρόνια, η περιφορά του Επιταφίου πραγματοποιείται με την παρουσία πιστών στην πομπή, καθώς τα προηγούμενα δύο έτη ίσχυαν περιοριστικά μέτρα λόγω της έξαρσης της πανδημίας του κορωνοϊού.

 

Η προσέλευση του κόσμου πάρα πολύ μεγάλη και φέτος και η ατμόσφαιρα έντονα κατανυκτική. Παραβρέθηκε η πολιτική , στρατιωτική ηγεσία καθώς και η Δημοτική αρχή, Άγημα του Στρατού, το τμήμα Προσκόπων, η χορωδία και η Φιλαρμονική του Δήμου.

 

 

Την Επέτειο της 28ης Οκτωβρίου τίμησε την Πέμπτη 28 Οκτωβρίου 2021 η πόλη της Αλεξάνδρειας.

 

Το πρωί στον Μητροπολιτικό Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου τελέστηκε Θεία Λειτουργία και επίσημη Δοξολογία στην οποία παραβρέθηκε
η πολιτική και στρατιωτική ηγεσία του τόπου καθώς και εκπρόσωποι φορέων.

 

O πανηγυρικός της ημέρας εκφωνήθηκε από τον Διευθυντή του 4ου Δημοτικού Σχολείου Αλεξάνδρειας κ. Μιχαήλ Κελεπούρη.

 

Βάσει του ισχύοντος υγειονομικού πρωτοκόλλου, ένας και μόνο εκπρόσωπος κάθε Νομικού Προσώπου παραβρέθηκε τηρώντας τις προβλεπόμενες αποστάσεις ώστε να αποφευχθεί ο συγχρωτισμός και επίσης παρέστησαν μόνο οι σημαιοφόροι με τους παραστάτες κάθε σχολικής μονάδας.

 

Οι αντιπροσωπείες των φορέων, των οργανώσεων και των συλλόγων που παραβρέθηκαν ήταν αυστηρά μονομελείς.

 

Ακολούθησε επιμνημόσυνη δέηση και κατάθεση στεφάνων στο Ηρώο της Αλεξάνδρειας.

 

 

 

 

Ο Δεκαπενταύγουστος, «το Πάσχα του καλοκαιριού», είναι η ημέρα-ύμνος στην Παναγία, τη μητέρα όλων των Χριστιανών. Προσευχές, δεήσεις, ικεσίες των πιστών, ακούγονται από τις πιο μεγαλοπρεπείς μητροπόλεις μέχρι τα πιο απομακρυσμένα ξωκλήσια και μοναστήρια, ενώ τα περίπου 500 «Θεοτοκωνύμια», οι ονομασίες και χαρακτηρισμοί που της απέδωσε ο λαός, δηλώνουν τη λατρεία στο Θείο πρόσωπο της.

 

Αλλού Μεγαλόχαρη και Θαλασσοκρατούσα κι αλλού Γλυκοφιλούσα και βρεφοκρατούσα, η Παναγία βρίσκεται πάντοτε στο πλευρό των πιστών δίνοντάς τους δύναμη κι ελπίδα.

 

Η Κοίμηση της Θεοτόκου, της Μητέρας του Χριστού, αλλά και ολόκληρου του έθνους, δεν είναι μόνο κορυφαία θρησκευτική εορτή, αλλά μια ημέρα που έχει συνδεθεί στενά με την Ιστορία αυτού του τόπου.

 

Δεν είναι τυχαίο λοιπόν που φέτος, όπως και κάθε χρόνο, ο Δεκαπενταύγουστος γιορτάζεται με λαμπρότητα σε όλη τη χώρα και με μεγάλη συμμετοχή του κόσμου. Δεν υπάρχει γωνιά στην Ελλάδα που να μη διαθέτει τουλάχιστον έναν μικρό ή μεγάλο ναό αφιερωμένο στην Υπεραγία Θεοτόκο, χτισμένο συχνά στο σημείο όπου βρέθηκε εικόνα Της με θαυματουργό τρόπο.

 

Χιλιάδες πιστοί συρρεύουν στις εκκλησίες και στα μοναστήρια που φέρουν το όνομά Της, ενώ η θρησκευτική γιορτή θα δώσει την αφορμή για την αναβίωση παμπάλαιων εθίμων, αλλά και την οργάνωση παραδοσιακών πανηγυριών τόσο στην ηπειρωτική όσο και στη νησιωτική χώρα.

 


Τι γιορτάζουμε

 

Σύμφωνα με την παράδοση, όταν η Θεοτόκος έμαθε από τον Θεό για τον επικείμενο θάνατό της, ανέβηκε σ’ ένα ορεινό όγκο στα ανατολικά της παλαιάς πόλης της Ιερουσαλήμ, στο όρος των Ελαιών, για να προσευχηθεί και να προετοιμαστεί, δίνοντας τα υπάρχοντά της σε δύο γειτόνισσές της χήρες. Από εκείνο το σημείο ειδοποίησε τους Αποστόλους να είναι έτοιμοι για το γεγονός. Όμως επειδή κατά την ημέρα της κοίμησης (του θανάτου Της) δηλαδή ορισμένοι Απόστολοι δεν βρίσκονταν στα Ιεροσόλυμα, λέγεται ότι μια νεφέλη τους έφερε κοντά Της.

 

Η Κοίμηση της Θεοτόκου συνέβη στο σπίτι του Ευαγγελιστή Ιωάννη, στο οποίο διέμενε και η Παναγία. Αφού της έκλεισαν τα μάτια, μετέφεραν το νεκροκρέβατό της στον κήπο της Γεθσημανής, όπου και την έθαψαν. Κατά τη μεταφορά του λειψάνου της, φανατικοί Ιουδαίοι αποπειράθηκαν να ανατρέψουν το νεκροκρέβατό της, αλλά τυφλώθηκαν. Μόνο ένας από αυτούς κατόρθωσε να το ακουμπήσει, όμως λέγεται ότι μια αόρατη ρομφαία του έκοψε τα χέρια.

 

Οι πρώτες μαρτυρίες για τον εορτασμό της Κοίμησης της Θεοτόκου εμφανίζονται τον πέμπτο αιώνα μΧ, γύρω στην εποχή που συγκλήθηκε η Γ’ Οικουμενική Σύνοδος της Εφέσου (451), που καθόρισε το θεομητορικό δόγμα και έγινε αιτία να αναπτυχθεί η τιμή στο πρόσωπο της Θεοτόκου.

 

Για πρώτη φορά φαίνεται να γιορτάστηκε στα Ιεροσόλυμα στις 13 Αυγούστου και λίγο αργότερα μετατέθηκε στις 15 του ίδιου μήνα.

 

Η Κοίμηση της Θεοτόκου δεν είναι ένα πένθιμο γεγονός για το ελληνικό λαό, επειδή η Παναγία «μετέστη προς την ζωήν».

 


Τα τάματα στην Παναγία

 

Μεγαλύτερο προσκύνημα όλων αυτό της Μεγαλόχαρης στην Τήνο, όπου ο εορτασμός του Δεκαπενταύγουστου αποτελεί τη λαμπρότερη γιορτή.

 

Χιλιάδες πιστών, πολλοί εξ αυτών γονατιστοί, κάθε χρόνο ανηφορίζουν με θρησκευτική ευλάβεια προς το Ναό της Ευαγγελίστριας για να εκπληρώσουν το τάμα τους στην εικόνα της Παναγίας.

 

Η περιφορά του Επιταφίου και η μεγαλοπρεπής λιτάνευση της εικόνας σε ολόκληρη τη πόλη δημιουργούν θρησκευτικό δέος και συγκίνηση.

 

Στο διπλανό κυκλαδίτικο νησί, την Πάρο, ο παλαιοχριστιανικός ναός της Εκατονταπυλιανής, στο λιμάνι της Παροικιάς, από τις εντυπωσιακότερες εκκλησίες του Αιγαίου, φοράει τα γιορτινά του.

 

Στην πρωτεύουσα του νησιού, χαρακτηριστική είναι η περιφορά του Επιταφίου της Παναγίας, που δίνει το έναυσμα για το παραδοσιακό γλέντι που θα ακολουθήσει με νησιωτικούς χορούς και με το κρασί της Πάρου να ρέει εν αφθονία. Την ίδια ώρα, στο λιμανάκι της Νάουσας, δεκάδες καΐκια με αναμμένες δάδες προσεγγίζουν την προβλήτα και δίνουν το σύνθημα για να αρχίσει η γιορτή.

 

Στην βόρεια Ελλάδα πιστοί κατακλύζουν την Παναγία Σουμελά στις πλαγιές του Βερμίου, κοντά στο χωριό Καστανιά, για την πανηγυρική γιορτή του Δεκαπενταύγουστου. Η εκκλησία κτίστηκε το 1951 από τους πρόσφυγες του Πόντου, στη μνήμη της ιστορικής ομώνυμης μονής, τα ερείπια της οποίας βρίσκονται στο όρος Μελά, κοντά στην Τραπεζούντα του Πόντου. Εδώ φυλάσσεται η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας, ο Τίμιος Σταυρός και το Ευαγγέλιο. Χιλιάδες ευλαβείς προσκυνητές, καθώς και εκπρόσωποι Ομοσπονδιών και Ποντιακών Σωματείων από την Ελλάδα και το εξωτερικό ζουν στιγμές θρησκευτικής κατάνυξης. Μετά τον εσπερινό της παραμονής στις 14 Αυγούστου γίνεται η λιτάνευση της Αγίας Εικόνας και στη συνέχεια ακολουθούν καλλιτεχνικές εκδηλώσεις με ποντιακά συγκροτήματα, ενώ το πρωί της Παναγίας, 15 Αυγούστου, τελείται επίσημη δοξαστική λειτουργία στον ιερό ναό της Παναγίας, ο οποίος είναι αφιερωμένος στην Κοίμηση της Θεοτόκου. Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας ακολουθούν παραδοσιακοί χοροί με τοπικά παραδοσιακά συγκροτήματα.

 

Οι πρώτες μαρτυρίες για τον εορτασμό της Κοίμησης της Θεοτόκου εμφανίζονται τον πέμπτο αιώνα μΧ, γύρω στην εποχή που συγκλήθηκε η Γ’ Οικουμενική Σύνοδος της Εφέσου (451), που καθόρισε το θεομητορικό δόγμα και έγινε αιτία να αναπτυχθεί η τιμή στο πρόσωπο της Θεοτόκου.
Για πρώτη φορά φαίνεται να γιορτάστηκε στα Ιεροσόλυμα στις 13 Αυγούστου και λίγο αργότερα μετατέθηκε στις 15 του ίδιου μήνα. Είχε δε γενικότερα θεομητορικό χαρακτήρα, χωρίς ειδική αναφορά στο γεγονός της Κοιμήσεως και ονομάζονταν «ημέρα της Θεοτόκου Μαρίας». Κέντρο του πανηγυρισμού αναφέρεται στην αρχή ένα «Κάθισμα» (ναός), που βρίσκονταν έξω από τα Ιεροσόλυμα στον δρόμο προς την Βηθλεέμ. Η σύνδεση αυτής της γιορτής με την Κοίμηση της Θεοτόκου, έγινε στον ναό της Παναγίας, που βρισκόταν στη Γεσθημανή, το «ευκτήριο του Μαυρικίου», όπου υπήρχε και ο τάφος της.

 

Κατά την εκκλησιαστική παράδοση, της εορτής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου προηγείται νηστεία, η οποία καθιερώθηκε τον 7ο αιώνα. Αρχικά ήταν χωρισμένη σε δύο περιόδους: πριν από την εορτή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος και πριν από την εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Τον 10ο αιώνα, συνενώθηκαν σε μία νηστεία, που περιλαμβάνει 14 ημέρες και ξεκινά την 1η Αυγούστου. Κατά τη διάρκεια της συγκεκριμένης νηστείας, νηστεύεται το λάδι εκτός του Σαββάτου και της Κυριακής, ενώ στη γιορτή της Μεταμόρφωσης του Σωτήρα καταλύεται (επιτρέπεται) το ψάρι. Ανήμερα της εορτής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου καταλύονται τα πάντα, εκτός και αν η εορτή πέσει σε Τετάρτη ή Παρασκευή, οπότε καταλύεται μόνο το ψάρι. Τις ημέρες της νηστείας του Δεκαπενταύγουστου ψάλλονται τις απογευματινές ώρες στις εκκλησίες (εκτός Κυριακής), εναλλάξ, ο «Μικρός και ο Μέγας Παρακλητικός Κανών εις την Υπεραγίαν Θεοτόκον», οι λεγόμενες «Παρακλήσεις».

 

Η μητέρα του Ιησού Χριστού, όπως αναφέρεται στην εκκλησιαστική παράδοση, πληροφορήθηκε τον επικείμενο θάνατό της από έναν άγγελο τρεις ημέρες προτού αυτός συμβεί και άρχισε να προετοιμάζεται κατάλληλα. Επειδή κατά την ημέρα της Κοίμησής της δεν ήταν όλοι οι Απόστολοι στα Ιεροσόλυμα, μία νεφέλη τους άρπαξε και τους έφερε κοντά της. Μοναδικός απών ο απόστολος Θωμάς.

 

Η Κοίμηση της Θεοτόκου συνέβη στο σπίτι του Ευαγγελιστή Ιωάννη, όπου και διέμενε, μετά τη σταύρωση του Χριστού. Αφού της έκλεισαν τα μάτια, οι Απόστολοι μετέφεραν το νεκροκρέβατό της στον κήπο της Γεθσημανής, όπου την έθαψαν.

 

Όταν μετά από τρεις ημέρες ο απόστολος Θωμάς πήγε στον τάφο της, βρήκε μόνο τα εντάφια. Πάνω στον τάφο της Παναγίας χτίστηκε μεγαλοπρεπής ναός, που αποδίδεται στην Αγία Ελένη. Μετά την καταστροφή του, ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου Μαρκιανός (450-457) με τη δεύτερη σύζυγό του Πουλχερία έχτισαν ένα νέο ναό, που υπάρχει μέχρι σήμερα.

Την Κυριακή μετά την εορτή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Χριστού (8 Αυγούστου 2021), ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου Αλεξανδρείας.

 

Ο Μητροπολίτης στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων:

 

«Κατά τήν πίστιν ὑμῶν γενηθήτω ὑμῖν».

 

Δύο μεγάλα θαύματα τοῦ Χριστοῦ μᾶς περιέγραψε στό σημερινό εὐ­αγ­γελικό ἀνάγνωσμα ὁ ἱερός εὐαγ­γελιστής Ματθαῖος, τή θεραπεία δύο τυφλῶν καί τή θεραπεία ἑνός κωφοῦ καί δαιμονιζομένου ἀν­θρώ­που. Καί μᾶς τά περιέγραψε μέ τρόπο σύντομο καί λιτό, γιατί ὁ Χριστός δέν θαυματουργοῦσε γιά νά κάνει ἐπίδειξη δυνάμεως καί νά ἐντυπωσιάσει ὅσους τόν παρακο­λου­θοῦσαν. Ὁ Χριστός θαυμα­τουρ­γοῦσε ἀπό ἀγάπη καί θερα­πεύ­οντας τούς πάσχοντες ἁπάλυνε τόν πόνο καί τήν ὀδύνη τῶν ἀνθρώ­πων καί ἐνίσχυε τήν πίστη τους.

 

Γι᾽ αὐτό καί, ὅταν κάποιος τόν πλησίαζε καί ζητοῦσε τή βοήθειά του, ὁ Χριστός δέν ἔθετε καμία ἄλ­λη προϋπόθεση γιά νά τόν θερα­πεύσει παρά μόνο τήν πίστη.

 

Αὐτή τήν πίστη ζήτησε ὁ Χριστός καί ἀπό τούς δύο τυφλούς τῆς ση­μερινῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς.

 

Ἡ ἀποκατάσταση τῶν ὀφθαλμῶν τῶν τυφλῶν δέν ἦταν μία συνη­θι­σμένη περίπτωση, δέν ἦταν κάτι πού μποροῦσε νά περιμένει κανείς νά συμβεῖ, γι᾽ αὐτό καί ὁ Χριστός τούς ρωτᾶ. «Πιστεύετε ὅτι μπορῶ νά κάνω αὐτό πού ζητᾶτε;»

 

Οἱ δύο τυφλοί εἶναι βέβαιοι γιά τό αἴτημά τους, εἶναι βέβαιοι γιά τή δύναμη τοῦ Χριστοῦ καί χωρίς κα­μία ἀμφιβολία τοῦ ἀπαντοῦν «ναί, Κύριε».

 

Αὐτό τό «ναί» τῶν δύο τυφλῶν, τό σταθερό καί ἀκλόνητο «ναί», πού δέν ὑποδηλώνει μόνο τήν πί­στη τους στή δύναμη τοῦ Χριστοῦ νά κάνει τό ἕνα τέτοιο θαῦμα ἀλλά καί τήν πίστη τους στή Θεότητά του, ἡ ὁποία θαυματουργεῖ, ἀνοίγει τούς κρουνούς τοῦ θείου ἐλέους.

 

Ὁ Χριστός ἀγγίζει τά μάτια τους καί ἀντί νά τούς πεῖ ὁτιδήποτε ἄλλο, τούς λέγει: «Ἄς γίνει σύμ­φω­να μέ τήν πίστη σας», ἀφήνο­ντας τήν ἐξέλιξη τῶν πραγμάτων νά ἀποδείξει τή δύναμη τῆς πίστε­ως. «Κατά τήν πίστιν ὑμῶν γενη­θήτω ὑμῖν».

 

Καί οἱ τυφλοί ἀναβλέπουν καί ἡ πίστη θριαμβεύει καί οἱ ἄπιστοι γραμματεῖς καί φαρισαῖοι πού ἀμ­φισβητοῦν τόν Χριστό κατατροπώ­νο­νται. Ἡ δύναμη τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἀδιαμφισβήτητη καί μπορεῖ νά ἐνεργεῖ ἀνεξάρτητα ἀπό τή θέ­ληση καί τήν πίστη τῶν ἀνθρώ­πων. Ὁ Χριστός ὅμως, ὅπως εἴπα­με, δέν κάνει θαύματα γιά νά δείξει τή δύναμή του, ἀλλά γιά νά βοηθή­σει τούς ἀνθρώπους καί σωματικά καί πνευματικά. Γι᾽ αὐτό καί πρῶτα ἀγγίζει τούς δύο τυφλούς, κάνει δη­λαδή αὐτό πού ἐξαρτᾶται ἀπό τόν ἴδιο, καί στή συνέχεια ἀφήνει τή χάρη του νά ἐνεργήσει ἀνάλογα μέ τή δική τους πίστη. «Κατά τήν πίστιν ὑμῶν γενηθήτω ὑμῖν».

 

Τούς λόγους αὐτούς πού ἀπηύ­θυ­νε πρός τούς τυφλούς τῆς σημερι­νῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς ἀπευ­θύνει καί πρός ἐμᾶς ὁ Χριστός. Πολλές φορές ζητοῦμε θαύματα, ζη­τοῦμε νά μᾶς θεραπεύσει, ζητοῦ­με νά μᾶς βοηθήσει καί νά μᾶς σώσει ἀπό ἀσθένειες, ἀπό πειρα­σμούς, ἀπό προβλήματα καί δυσκο­λίες πού ἀντιμετωπίζουμε. Καί ἀνησυχοῦμε καί ἀδημονοῦμε καί διερωτώμεθα, ἄν ἄκουσε ὁ Χριστός τήν προσευχή μας καί ἄν θά ἱκανο­ποιήσει τό αἴτημά μας.

 

Ὁ Χριστός μᾶς ἀκούει, ὅπως ἄκου­σε καί τούς δύο τυφλούς, ἀλ­λά ἀπευθύνει καί σέ μᾶς τό ἴδιο ἐρώτημα καί περιμένει τήν ἀπά­ντησή μας: «Πιστεύετε ὅτι μπορῶ νά κάνω αὐτό πού μοῦ ζητᾶτε;»

 

Τί τοῦ ἀπαντοῦμε ἐμεῖς; Τοῦ ἀπα­ντοῦμε χωρίς περιστροφές καί χω­ρίς δισταγμούς ὅτι ὄντως πιστεύ­ουμε ὅτι μπορεῖ νά κάνει αὐτό πού ζητοῦμε; Τοῦ δείχνουμε μέ τή ζωή μας καί μέ τή συμπεριφορά μας ὅτι πράγματι πιστεύουμε ὅτι ἔχει τή δύναμη νά μᾶς θεραπεύσει καί νά μᾶς σώσει ἤ ἀρκούμεθα νά ποῦμε ἕνα τυπικό «ναί, Κύριε» μέ τά χεί­λη μας καί ὄχι μέ τήν καρδιά μας;

 

Αὐτό εἶναι τό πρῶτο πού θά πρέ­πει νά ἐξετάσει ὁ καθένας μας πού ζητᾶ κάτι ἀπό τόν Χριστό. Καί στή συνέχεια θά πρέπει νά ἐξετάσουμε, ἄν ἀφήνουμε τόν Χριστό νά μᾶς ἀγγίσει προκειμένου νά μᾶς θερα­πεύσει, ὅπως ἔκαναν οἱ δύο τυ­φλοί, τῶν ὁποίων ὁ Χριστός «ἥψα­το τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶν», πρίν νά τούς πεῖ τό «κατά τήν πίστιν ὑμῶν γενηθήτω ὑμῖν». Ἄς γίνει σύμφω­να μέ τήν πίστη σας.

 

Καί ἄς μήν σπεύσουμε νά ποῦμε ὅτι δέν μπορεῖ νά μᾶς ἀγγίσει ὁ Χρι­στός, γιατί δέν εἶναι ἀνάμεσά μας. Ἄγγιγμα τῆς ἀγάπης τοῦ Χρι­στοῦ εἶναι ὅλα τά μέσα πού μέ τή χάρη του καί τόν φωτισμό του δη­μιουργοῦν οἱ ἄνθρωποι, δημιουρ­γοῦν οἱ ἐπιστήμονες. Γιατί ἄν δέν πιστεύουμε ὅτι ἡ προόδος τῆς ἐπι­στήμης καί τῆς τεχνολογίας, πού ἀνακουφίζει τίς ἀσθένειες καί τίς δυσκολίες μας, ὀφείλονται στήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ γιά τό πλάσμα του, τότε δέν πιστεύουμε ἀκράδα­ντα καί ὅτι ὁ Θεός μπορεῖ νά μᾶς θερα­πεύσει καί νά μᾶς σώσει. Τά ὑλικά μέσα πού χρησιμοποιοῦσε στά θαύ­ματά του ὁ Χριστός, τά χρησι­μο­ποιοῦσε ὄχι γιατί δέν μποροῦσε νά θαυματουργήσει χωρίς αὐτά, ἀλλά ἀπό συγκατάβαση στή δική μας ὑλική φύση. Καί αὐτό συνεχίζει νά κάνει γιά ὅσους τόν παρακαλοῦν νά τούς θεραπεύσει ἤ νά τούς σώ­σει ἀπό τίς δυσάρεστες καταστά­σεις πού ἀντιμετωπίζουν, ἀφήνο­ντας στή δική μας πίστη τήν τελεί­ωση τοῦ θαύματός του.

 

«Κατά τήν πίστιν ὑμῶν γενηθήτω ὑμῖν», μᾶς λέγει. Τό θαῦμα πού θά ζήσουμε ἐξαρτᾶται ἀπό τήν πίστη μας. Ἄν δέν πιστεύουμε δέν θά τό ζήσουμε.

 

Ἄς ζητήσουμε, λοιπόν, καί ἐμεῖς σάν τούς δύο τυφλούς τῆς σημερι­νῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς νά μᾶς ἐλεήσει ὁ Θεός καί νά μᾶς σώσει ἀπό τούς δύο μεγάλους πειρασμούς πού μᾶς δοκιμάζουν, τόν πειρασμό τῆς πανδημίας καί ἰδιαιτέρως αὐ­τές τίς ἡμέρες τίς πυρκαϊές πού κα­τακαίουν καί καταστρέφουν τήν πα­τρίδα μας. Ἄς ζητήσουμε τό ἔλε­ός του μέ πραγματική πίστη, ἀξιο­ποιώντας καί ὅλα τά μέσα τά ὁποῖα ἡ ἀγάπη του μᾶς παρέχει. Καί ἄν ἔχουμε πίστη, τότε «κατά τήν πί­στιν ἡμῶν» θά κάνει καί σέ μᾶς ὁ Χριστός τό θαῦμα του. Ἐξαρτᾶται, λοιπόν, ἀπό τή δύναμη τῆς δικῆς μας πίστεως καί ἀπό τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο τό ζητοῦμε ἀπό τόν Χριστό, ὁ ὁποῖος γνωρίζει τή διάθεσή μας, γνωρίζει τά διανοήματά μας, γνωρίζει τά πάντα· ἀλλά πολλές φορές ἐπιπόλαια ζητοῦμε κάτι, χωρίς νά ἔχουμε τήν πεποίθηση ὅτι, ναί, ὁ Χριστός θά τό κάνει αὐτό πού ζητοῦμε, ὁ Χριστός θά μᾶς σώσει, πῶς ὅμως; «κατά τήν πίστιν ἡμῶν». Ἀμήν.

Θεομητορική εορτή, κατά την οποία η Χριστιανική Εκκλησία τιμά κάθε χρόνο στις 8 Σεπτεμβρίου (21 Σεπτεμβρίου για τους παλαιοημερολογίτες) «το γενέθλιον της υπεραγίας δεσποίνης ημών Θεοτόκου», τη γέννηση, δηλαδή, της Μαριάμ (Μαρίας), της μητέρας του Ιησού Χριστού Την ημέρα αυτή γιορτάζουν ο Παναγιώτης, η Μαρία, ο Μαριανός, η Μαριανή, η Δέσποινα, ο Τσαμπίκος και η Τσαμπίκα. Πολλοί ναοί ανά την Ελλάδα είναι αφιερωμένοι στο Γενέθλιον της Θεοτόκου

Είναι γνωστό ότι τα τέσσερα Ευαγγέλια δεν παρέχουν πληροφορίες για την καταγωγή και τη γέννηση της Θεοτόκου. Τις σχετικές πληροφορίες τις αντλούμε από το απόκρυφο Πρωτευαγγέλιο του Ιακώβου (2ος αιώνας), σύμφωνα με το οποίο η Θεοτόκος γεννήθηκε στα Ιεροσόλυμα με θαυματουργικό τρόπο από μια ενάρετη γηραιά γυναίκα, ονόματι Άννα (εξελληνισμένος τύπος του εβραϊκού Χάνα = εύνοια, χάρη), μετά από επίμονες δεήσεις προς τον Θεό, αυτής και του συζύγου της Ιωακείμ. Η Άννα ήταν στείρα και συνεπώς άτεκνη, γεγονός που εθεωρείτο ντροπή στην ιουδαϊκή κοινωνία της εποχής της.

Στους πρώτους χριστιανικούς χρόνους ήταν γνωστές παρόμοιες διηγήσεις για τη γέννηση της Παναγίας και από το απόκρυφο Ευαγγέλιο του Ψευδο-Ματθαίου. Μετά την καταδίκη από την 3η Οικουμενική Σύνοδο της Εφέσου (431) της αίρεσης του Νεστοριανισμού, η οποία απέρριπτε, μεταξύ άλλων, το όνομα και τη συμμετοχή της Θεοτόκου στο σωτηριώδες έργο του Χριστού, οι διηγήσεις αυτές άρχισαν να ενσωματώνονται στη λατρεία της Εκκλησίας με τη μορφή των θεομητορικών εορτών.

Η γιορτή της γέννησης της Θεοτόκου καθιερώθηκε για πρώτη φορά στα τέλη του 5ου αιώνα ή στις αρχές του 6ου αιώνα στα Ιεροσόλυμα και από εκεί διαδόθηκε σε όλη τη χριστιανική Ανατολή. Η εισαγωγή της στη Ρώμη έγινε στα τέλη του 7ου αιώνα από Έλληνες μοναχούς που κατέφυγαν στην Ιταλία μετά τους διωγμούς των Αράβων. Πρώτος ο πάπας Σέργιος Α' (687-701) την καθιέρωσε ως επίσημη γιορτή και την περιέλαβε μαζί με άλλες θεομητορικές εορτές στο εορτολόγιο της Δυτικής Εκκλησίας. Τον 11ο αιώνα η γιορτή της γέννησης της Θεοτόκου είχε επικρατήσει σε ολόκληρη τη Χριστιανοσύνη.

Η γιορτή κατέχει σημαντική θέση στην υμνογραφία της Ορθόδοξης Χριστιανικής Εκκλησίας. Εξέχοντες υμνογράφοι (Σέργιος και Στέφανος Αγιοπολίτες, Γερμανός Α' Κωνσταντινουπόλεως, Ρωμανός ο Μελωδός, Ιωσήφ Υμνογράφος) έχουν γράψει ιδιόμελα, κανόνες και κοντάκια, που ψάλλονται κατά την ημέρα της γιορτής. Παράλληλα, οι διηγήσεις για τη γέννηση της Θεοτόκου έχουν καταλάβει εξέχουσα θέση στην εκκλησιαστική ζωγραφική. Εικόνες εκλεκτής τέχνης βρίσκονται στο Άγιο Όρος, στον Μυστρά και την Κρήτη, ενώ αξιολογότατα μωσαϊκά υπάρχουν στη Μονή του Δαφνίου (Αθήνα) και στο τζαμί Καχριέ στην Κωνσταντινούπολη.

Απολυτίκιο

Η γέννησίς σου, Θεοτόκε, χαράν εμήνυσε πάση τη οικουμένη
εκ σου γαρ ανέτειλεν ο ήλιος της δικαιοσύνης, Χριστός ο Θεός ημών,
και λύσας την κατάραν έδωκε την ευλογίαν και καταργήσας τον θάνατο
εδωρήσατο ημίν ζωήν αιώνιον.

¨Τα Ρουγκάτσια¨ του ΛΟΝΑΠ ¨ ΤΟ ΡΟΥΜΛΟΥΚΙ ¨αφού πήραν την ευλογία του Ιερέα στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου βγήκαν στους δρόμους της Αλεξάνδρειας

Στο πλαίσιο της μεγάλης πανηγύρεως του Δεκαπενταυγούστου, η Ιερά Μητρόπολή μας, Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίαςκαι ο Μητροπολίτης μας κ.κ. Παντελεήμων υποδέχθηκαν

Α ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ: Στις 15 Μαρτίου είναι οι Α Χαιρετισμοί. Οι Χαιρετισμοί, ή αλλιώς και Ακάθιστος Ύμνος είναι ένα μεγάλο και σπουδαίο ποίημα, γραμμένο τον 6ο αιώνα μ.Χ., που μιλάει στην Παναγία και της λέει επαίνους, ευχαριστίες και προσευχές.

Οι Χαιρετισμοί εμπερικλείουν σε ποιητική μορφή, με πανέμορφα λόγια, όλες οι βασικές διδασκαλίες της Ορθοδοξίας για το Χριστό, την ενανθρώπισή του, το ρόλο της Παναγίας για τη σωτηρία του ανθρώπου, την αγνότητα και την αγιότητά Της κ.λ.π., αλλά και για τον αγώνα του ανθρώπου για ένωση με το Θεό και τη βοήθεια που ζητάει από το Χριστό και την Παναγία γι” αυτό τον αγώνα.

Ποιητής των Χαιρετισμών είναι μάλλον ο άγιος Ρωμανός ο Μελωδός, ένας από τους μεγαλύτερους ελληνόγλωσσους ποιητές όλων των εποχών. Το ποίημα είναι μελοποιημένο, έχει μουσική και ανήκει στο είδος κλασικής μουσικής του Βυζαντίου που λέγεται «κοντάκιο».

Έχει 24 στροφές «οίκους», οι οποίοι αρχίζουν, με τη σειρά, από τα 24 γράμματα της αλφαβήτου.

Πολύ όμορφοι Χαιρετισμοί έχουν γραφτεί και για πολλούς άλλους αγίους, αλλά οι Χαιρετισμοί της Παναγίας είναι η βασική έμπνευση για όλους τους άλλους που έχουν γραφτεί μετά.

Τον 7ο αιώνα, όταν ο λαός της Κωνσταντινούπολης σώθηκε από την επίθεση των Αβάρων μετά από παρέμβαση της Παναγίας, όλοι έψαλλαν στην Αγία Σοφία τον Ακάθιστο Ύμνο όρθιοι, εξ’ ου και το όνομά του.

Τότε, μάλλον, γράφτηκε το πασίγνωστο αρχικό τροπάριο «Τη Υπερμάχω Στρατηγώ».

 

Σελίδα 1 από 3

Alexandriamou.gr
Δημοσιογραφική Ενημερωτική Ηλεκτρονική Εφημερίδα
Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας