«Ζω.Ε.Σ: Πρέπει να μάθουν, κυρία, οι άνθρωποι να αγαπάνε….(Τ., Β’ Δημοτικού)», γράφει η Παπαποστόλου Κατερίνα

21 Μαϊ 2015

Την Πέμπτη 14 Μαΐου παρέα με τον Άξελ, ξεκινήσαμε για ένα ακόμη ταξίδι ζωοφιλικών ενημερώσεων στο Νηπιαγωγείο & στο Δημοτικό Σχολείο Πρασινάδας(Α’- Β’), αλλά και στην Ε’- Στ’ στο Δημοτικό Σχολείο Αγίας Τριάδας στην Περαία Θεσσαλονίκης, προσκεκλημένοι από το ζωοφιλικό σωματείο Δήμου Θερμαϊκού «Ο Σείριος».

Η Α’ τάξη του Δημοτικού Σχολείου Πρασινάδας έχει αναλάβει ένα πρόγραμμα μετάβασης από το Νηπιαγωγείο στην Πρώτη με θέμα τα αδέσποτα ζώα, και οι Ζω.Ε.Σ πήγαμε για να εμπλουτίσουμε τις δράσεις τους με οπτικοακουστικό υλικό, με θεατρικά παιχνίδια, αλλά και με τη συντροφιά του Axel, ο οποίος έχει εξελιχθεί σε έναν ιδανικό για μικρά παιδιά σκύλο, μιας που πλέον απόλυτα κοινωνικοποιημένος αποζητά το ανθρώπινο χάδι.

Είδαμε βίντεο για αδέσποτα ζώα, ακούσαμε τραγούδια και μιλήσαμε όλοι μαζί για την υπεύθυνη υιοθεσία. Τα παιδιά είχαν να πούνε και μια ιστορία. Ειδικά για όλα εκείνα τα κουτάβια που συχνά πετιούνται στα σκουπίδια. Δε γνώριζαν τι μπορούν να κάνουν, αφού σχεδόν πάντα ήταν αδύνατο να τα πάρουν όλα σπίτι. Αποφασίσαμε πως αν δούμε κουτάβια πεταμένα σε κάδο, να τα απομακρύνουμε με τη βοήθεια ενός μεγάλου σε ένα μέρος ασφαλές, όπου θα πηγαίνουμε να τα φροντίζουμε και θα κάνουμε ομάδες για να τους βρούμε άμεσα σπίτι. «Δε φταίνε σε τίποτα, κυρία, τα ζώα τα καημένα που τα πετάνε στο δρόμο. Δεν έκαναν κάτι κακό. Οι άνθρωποι απλά δεν ξέρουν να αγαπάνε! Ας μάθουν!....», είπε ένας μαθητής της Δευτέρας Δημοτικού και μας άφησε άφωνες για την παιδεία αυτού του σχολείου.

Στη συνέχεια βγήκαμε όλοι μαζί στην αυλή και παίξαμε πολλά θεατρικά παιχνίδια και βάλαμε και τον Axelστον κύκλο, που έδειχνε να απολαμβάνει τόσο την παρέα των παιδιών. «Θέλουμε να είμαστε όλοι ίσοι, γι’ αυτό και είμαστε πάντα σε κύκλο», απαντήσαμε σε μια μαθήτρια που ρώτησε, ενώ ένας άλλος μαθητής είπε δυνατά: «Και ο Axel, κυρία! Και οι σκύλοι είναι ίσοι με μας. Είναι οι καλύτεροί μας φίλοι!». Παίξαμε το παιχνίδι του τυφλού χειριστή που τον οδηγεί ο συμμαθητής του που δεν μπορεί να μιλήσει και προσποιείται το σκύλο και έτσι μάθαμε για τους σπουδαίους σκύλους οδηγούς της Λάρα, της μοναδικής σχολής στην Ελλάδα σκύλων οδηγών που χαρίζει μάτια σε τυφλούς συμπολίτες μας! Ενώ τα παιδιά κλήθηκαν να μας πούνε μετά πώς ένιωσαν για λίγα λεπτά στο σκοτάδι, και έχοντας ως οδηγό κάποιον που δεν μπορούσε να μιλήσει, και να τους υποδείξει τη διαδρομή…. Οι απαντήσεις τους μοναδικές….. «Λίγο φόβο κυρία, στην αρχή, αλλά μετά όλα καλά! Είδατε πουθενά δεν έπεσα!», «Ένιωσα από την αρχή καλά, γιατί ξέρω για αυτούς τους σκύλους και δε θα με έριχναν κάτω ποτέ!».

Λίγο πριν τους αποχαιρετήσουμε, δωσαμε και πηραμε και παλι πολλη αγαπη και πανω απ’ ολα επιμειναμε να μαθουν τα παιδια να εχουν ενσυναισθηση, να μπαινουν στη θεση του αλλου που υποφερει, να χαιρονται με τη χαρα του και να λυπουνται με τη λυπη του.Και αυτο ειναι αληθινη φιλια...ποσο μαλλον με ενα σκυλο που παντα θα παραμενει ο καλυτερος και ο πιο πιστος φιλος του ανθρωπου.....Παιξαμε, τραγουδησαμε, χορεψαμε, ακουσαμε, ειδαμε και ειπαμε ακομη περισσοτερα...και φυσικα χορτασαμε την αγκαλια του Αξελ που ειναι τοσο μεγαλη ωστε να τους χωραει ολους! Και δώσαμε ραντεβού πολύ σύντομα να τα ξαναπούμε!

 

Στις 12.30 φτάσαμε στο Δημοτικό Σχολείο Αγίας Τριάδας στην Περαία, ένα σχολείο δίπλα στη θάλασσα! Εκεί μας περίμενε ο διευθυντής του σχολείου, ένας βαθύτατα ζωόφιλος εκπαιδευτικός, και ένα από τα ιδρυτικά μέλη του συλλόγου «Ο Σείριος», μαζί με άλλα δύο άτομα από το σωματείο. Ετοιμάσαμε τα πράγματα μας και σε πολλή λίγη ώρα μπήκαν στην αίθουσα οι μαθητές της Ε’ και της ΣΤ’ τάξης και ξεκινήσαμε. Μεγάλη εντύπωση μας έκανε η προσέγγιση που έκαναν στον σκύλο που στιγμή δεν τον ενόχλησαν αλλά και για να τον πλησιάσουν πάντοτε ρωτούσαν.

Είδαμε βίντεο για την κακοποίηση των ζώων παραγωγής αλλά και για την κακοποίηση που δέχονται καθημερινά όλα εκείνα τα ζώα που πετιούνται στο δρόμο ως σκουπίδια. Συζητήσαμε για τη σημασία της στείρωσης, για τις πρώτες βοήθειες από φόλα αλλά και για σκύλους εργασίας και αποφασίσαμε πως αν θέλουμε ένα σκύλο εργασίας θα απευθυνθούμε σε ένα κατάλληλο και νόμιμο εκτροφείο, ενώ αν θέλουμε ένα κατοικίδιο και σύντροφο ζωής, θα υιοθετήσουμε από κλουβιά και από το δρόμο. Είναι άλλωστε τόσα πολλά και όλα τους ζητούν στοργή και αγάπη.

Συζητήσαμε για πολλή ώρα με τα παιδιά για τους νόμους που είναι εναντίον όλων εκείνων που κακοποιούν ζώα και προσπαθήσαμε να τους πείσουμε να ανοίξουν το στόμα και να μην κλείνουν τα μάτια για το έγκλημα που συντελείται δίπλα στην πόρτα τους, αλλά να γίνουν η φωνή όλων εκείνων που δεν έχουν φωνή για ό,τι τους συμβαίνει να μιλάνε. Είχαμε αρκετό χρόνο να χαϊδέψουμε και να αγκαλιάσουμε τον Axel, ο οποίος υπομονετικά περίμενε τη σειρά του, δείχνοντας στα παιδιά πώς ένας πρώην πολύ κακοποιημένος σκύλος μπορεί και συνοδεύει μια ομάδα σε ζωοφιλικές ενημερώσεις σε σχολεία, αλλά και είναι πλέον μετά από τη συνεχή κοινωνικοποίηση του, τόσο ανεκτικός και δεκτικός στο χάδι, ενώ λίγους μήνες πριν ήταν αδύνατον να τον πλησιάσεις.

Αφού τελείωσε η ενημέρωση ήταν πολύ συγκινητική η υποδοχή μας στο γραφείο του Διευθυντή όπου και συζητήσαμε με τα υπόλοιπα μέλη του ζωοφιλικού συλλόγου από όπου και δεχθήκαμε την πρόσκληση, για τις δράσεις μας αλλά και είδαμε πως είχαν πολύ μεγάλη διάθεση να προσφέρουν, λαμβάνοντας μέρος σε μια μελλοντική υποομάδα που ίσως θελήσουμε να δημιουργήσουμε αποκλειστικά στη Θεσσαλονίκη. Είναι άλλωστε τόσα πολλά τα σχολεία στα οποία οφείλουμε να πάμε και να φωνάξουμε για άδολη αγάπη!

Κάθε φορά που αποχωρούμε από κάθε σχολείο και σε κάθε μας ενημέρωση η ίδια απορία πάντα. Πήραν κάτι οι μαθητές από όλα όσα είπαμε; Τους έμεινε κάτι; Θα μπορέσουν να αποτελέσουν μέρος μια γενιάς που πρέπει να παλέψει για όλα τα χαμένα; Καταλήγοντας, θα θέλαμε να επισημάνουμε και πάλι ότι σχεδιάσαμε ένα πρόγραμμα αρκετά ευέλικτο, για το οποίο με μεγάλη μας χαρά οι εκπαιδευτικοί μπορούν να δουλέψουν στην τάξη, είτε με τη μορφή μιας απλής θεματικής προσέγγισης είτε με τη μορφή project. Και πάντα ευχή μας είναι να αγκαλιαστεί η προσπάθειά μας αυτή, τα κίνητρα της οποίας είναι η άδολη αγάπη για όλα τα έμψυχα όντα, ο σεβασμός στη Φύση και η καλυτέρευση των συνθηκών διαβίωσης για όλους μας πάνω στον πλανήτη.

Συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε για ένα σχολείο που πάει μπροστά, για ένα σχολείο περιπέτεια που δε φοβάται να ριψοκινδυνεύσει και μάχεται τη στασιμότητα. Ένα σχολείο που σκεφτεται,νιωθει,αγαπα,πονα,συμμετέχει,δημιουργεί,φαντάζεται,αγκαλιάζει και λέει:

ΝΑΙ ΣΤΗ ΖΩΗ ΓΙΑ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΜΟΡΦΗ ΤΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗ!

                                                        Παπαποστόλου Κατερίνα

                                           Εκπαιδευτικός- Εκπαιδεύτρια Σκύλων

                                                                   Υπεύθυνη Ομάδας Ζω.Ε.Σ

 

 

 

 

 

Alexandriamou.gr
Δημοσιογραφική Ενημερωτική Ηλεκτρονική Εφημερίδα
Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας