χιούμορ και καλή διάθεση. Κάποια άρθρα ενόχλησαν και κάποια άλλα δημιούργησαν εντάσεις. Κάποιοι παρεξηγήθηκαν και κάποιοι άλλοι το διασκέδασαν.
Εγώ, θα ήθελα να πω ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ σε όλους (όσους πήρε η μπάλα) που υπάρχουν και μου δίνουν έμπνευση. Θα ήθελα επίσης να πω ένα ακόμη μεγαλύτερο Συγνώμη για όλα όσα έγραψα αλλά και για όσα θα ακολουθήσουν. Το alexandriamou.gr αποτελεί πλέον τη δεύτερη οικογένεια μου.
Η Έφη και ο Γιάννης μου έδωσαν χώρο, χρόνο και ελευθερία να γράψω, και σε σας τη δυνατότητα να διαβάζετε την επικαιρότητα μέσα από μια ... άλλη ματιά. Σήμερα, η επετειακή στήλη σας ανήκει. Όπως καταλαβαίνετε δεν μπορούσαν να μπούνε όλα τα κείμενα (ευτυχώς δεν με βρίζει κανένας). Ο λόγος σε σας λοιπόν.
ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΟΣ ΟΜΙΛΟΣ ΝΤΟΠΙΩΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ & ΠΕΡΙΧΩΡΩΝ
Εδώ και ένα χρόνο οι φίλοι και οι "αναγνώστες" του alexandriamou.gr γευόμαστε ένα διαφορετικό καρπούζι από ότι είχαμε συνηθίσει έως τώρα. "Μούφα το καρπούζι", ένα καρπούζι δροσερό αλλά και....." πικάντικο".
Κάθε Σάββατο διαβάζουμε τα νέα της εβδομάδας με μια χιουμοριστική προσέγγιση, με το ιδιαίτερο χιούμορ του Μάκη Φιλιπόπουλου, ένα ευχάριστο διάλειμμα στην....καθημερινότητα. Χρόνια πολλά Μάκη με πολλά και διαχρονικά "Καρπουζάκια" !
Kris Mark (ανώνυμος αναγνώστης)
Αγαπητέ Μάκη, θέλω να σε συγχαρώ για το σημερινό Καρπούζι (αναφέρετε στο άρθρο με τίτλο «Είμαι Ελεύθερος Να Κάνω Ότι ...Θέλουν»). Νομίζω ότι πρέπει να συγκαταλεγεί στα συλλεκτικά κείμενα, διότι είναι ανεπανάληπτο.
Πραγματικά τα σχόλιά σου είναι εκπληκτικά εύστοχα. Πάντα τέτοια με επιτυχία και για την επέτειο, να τα εκατοστίσεις. Εγώ πάντως το αποθήκευσα.
ΜΑΡΙΑ ΤΣΑΚΜΑΚΙΔΟΥ (γραμματέας Σ.Π. Πλατέος «ΟΙ ΚΟΜΝΗΝΟΙ»)
Ένας χρόνος Καρπούζι. Δεν έχω χάσει κανένα και χαίρομαι πολύ που ο Μάκης είναι φίλος μου (ΑΔΕΡΦΟΥΛΗ). Δεν το διαβάζω γι΄ αυτό το λόγο όμως... συμμερίζομαι τις απόψεις του και συμφωνώ με αυτά που γράφει. Εύχομαι να τον διαβάζω για χρόνια !! Σαββατιάτικα πρωινά με καφέ και Καρπούζι.
ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΔΕΛΙΟΠΟΥΛΟΣ (πρόεδρος ΚΕΔΑ)
Είμαι ένα από τα ελάχιστα άτομα που δεν μου αρέσει το καρπούζι ως φρούτο. Τον τελευταίο χρόνο έχω ακόμη ένα λόγο να το μισώ ως φρούτο. Ο λόγος; H στήλη ¨Μούφα το καρπούζι¨.
Δε μας έφθαναν τα προβλήματα και οι σκοτούρες όλης της εβδομάδας που έχουμε να αντιμετωπίσουμε...και εκεί που λες έφθασε η Παρασκευή μεσημέρι και θα χαλαρώσουμε το ΣΚ, έχουμε τώρα και το άγχος και την αγωνία όλο το βράδυ να περιμένουμε πότε θα ξημερώσει Σάββατο πρωί για να δούμε αν το καρπούζι που μας σερβίρεται είναι ¨καλό ή χαλασμένο¨.
Συνέχισε Μάκη έτσι...και που ξέρεις στο τέλος μπορεί να το συνηθίσω και να το εντάξω και... στη διατροφή μου ως ¨φρούτο¨.
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΠΑΠΑΠΟΣΤΟΛΟΥ (Ζω.Ε.Σ)
Σαν χθες μου φαίνεται που σου είπα «εσύ είσαι δικός μας, πρέπει να γίνεις αρθρογράφος του πιο καλά ενημερωμένου site της πόλης μας που δε φιμώνει στιγμή τη φωνή μας».
Βέβαια εννοούσα να γράφεις που και που και όχι να έρθεις να πιάσεις την καρέκλα, να μη σηκώνεσαι και να μην αφήσεις κανέναν όρθιο από την κριτική σου!!! Για μένα; Καλά τους κάνεις! Αέρααααα!!!!
Για την κριτική σε μένα τώρα, δεν πειράζει! Φημίζομαι για την μεγαλοψυχία μου, σε αγαπώ για το χιούμορ και τον αυτοσαρκασμό σου, νομίζω πως ταιριάζεις γάντι με την όμορφη τρέλα μου και θέλω να καταγγείλω πως σε αυτό το χρόνο, μόνο ένα καρπουζάκι σήκωσα!!!
Για το καρπουζάκι λοιπόν αυτό η αλήθεια είναι πως τις περισσότερες διασώσεις τις έχω κάνει ως «.....αρχηγός τους, μαλλί στη τρίχα χτενισμένο, στενή δερμάτινη φούστα, το Smokeyeyes στην πένα λες και ο Αχιλλέας Χαρίτος ήρθε από το αξημέρωτο με το τρένο από Αθήνα για να τη βάψει και τα δωδεκάποντα, σκέτη κόλαση......», με τη μόνη διαφορά πως έκοψα τα 12ποντα μετά τις άπειρες τούμπες που έχω φάει κυνηγώντας να σώσω όλα εκείνα τα έρμα αδέσποτα που είχαν την ατυχία να γεννηθούν στο κολαστήριο που ονομάζεται «αδέσποτη ζωή στην Αλεξάνδρεια».
Αλλά και γιατί έχω πάντα μαζί μου φαγητό για αδέσποτα, όταν βγαίνω σπάνια πλέον έξω, οπότε τι να κάνω με το Smokey eye και τα νυφοστόλια μου θα τα ταΐσω! Όχι τίποτα άλλο, δεν ξέρω βασικά να βάφομαι και αλλιώς!!!
Σε ένα σεμινάριο μακιγιάζ στην 36χρονη ζωή μου έχω πάει όλο και όλο και δεν έχω και καθόλου χρόνο να δω τηλεόραση!!! Όντως επίσης εκείνη τη νύχτα «....Ακολούθησε το κυνηγητό των 5 ηπείρων.
Τελικά δεν σταθήκαμε τυχεροί, μας έπιασαν και άκουσα την αρχηγό να λέει πως θα μας κάνουν εμβόλιο για τη λύσσα. Ποια λύσσα μωρή, με είδες να δαγκώνω κανέναν; Ε; Φώναζα, έκλαιγα μέχρι που την έφαγα και μούδιασα. Και το χειρότερο δεν είναι αυτό, το χειρότερο είναι πως της άρεσα και αποφάσισε να με πάρει στο σπίτι της.....». Πώς να αφήσω στο δρόμο τέτοια μάτια να με κοιτάνε λέγοντας μου παρακλητικά «Θέλω να ζήσω, εδώ σε λίγο θα πεθάνω από τα χέρια τους.... φοβάμαι»........
Αν ο Αξελάκος μου ήταν άνθρωπος με νοημοσύνη και του το διάβαζα ειλικρινά θα είχε γελάσει πολύ, μιας που εκείνη τη νύχτα που τον διασώσαμε είχε ένα βλέμμα στα χαμένα. Δεν ξέρω καν αν ήθελε να γίνει ο πρίγκιπάς μου. Ήθελα εγώ όμως και τα κατάφερα να το διασώσω αυτό το διαμάντι από τα σκουπίδια.
Και έγινε ο πρίγκιπας των παιδιών στα σχολεία και μοιράζει σήμερα χαρά, όπου φοράμε τα καλά μας, κάνουμε Smokey τα μάτια μας (πλάκα πλάκα το παιδί μου λες και έχει γραμμή eyeliner κάτω από τα μάτια..... τυχαίο; Δε νομίζω) και βάλαμε στόχο ζωής να σταματήσουν να υπάρχουν άλλα αδέσποτα στο δρόμο, αλλάζοντας ριζικά την παιδεία αυτού του τόπου. Και είμαστε αποφασισμένοι να τα καταφέρουμε!
Από τα βάθη της γεμάτη αγάπης άδολης καρδιάς μας της οικογένειας μου που είναι λίγο διαφορετική από τις άλλες, μιας που είμαι αν όχι η μοναδική, από τους ελάχιστους Αλεξανδρινούς πολίτες που άνοιξα το σπίτι μου σε τετράποδους επίσης Αλεξανδρινούς πολίτες που κάποιοι άλλοι «φιλόζωοι» έκαψαν, πυροβόλησαν, μαχαίρωσαν και πέταξαν στα σκουπίδια, αποφασίζοντας για την τύχη τους, όπως πάντα ανέκαθεν έκανε ο Έλληνας για κάθε τι που θεωρούσε κτήμα του σε μια πόλη που ελάχιστοι διαθέτουν ευαισθησίες για τα ζώα.
Και αυτό απεδείχθη καταρχήν από τους συναδέλφους στα σχολεία που αν και γνωρίζουν την ύπαρξη αυτής της ομάδας που έφερε την αλλαγή στο πανελλήνιο ζωοφιλικό κίνημα, δεν μπήκαν ακόμη στη διαδικασία να μας καλέσουν. Κανείς!
Να είσαι πάντα γερός καταρχήν, γεμάτος δράση, πάντα χαμογελαστός και δημιουργικός, ώστε να μας χαρίζεις στιγμές γέλιου που όλοι μας τόσο πολύ έχουμε σήμερα ανάγκη. Η σάτιρα είναι προϊόν του ελληνικού πολιτισμού, και ίσως ότι απέμεινε από εκείνη την όμορφη Ελλάδα.
Τους αγωνιστικούς χαιρετισμούς μας και την ευχή να αποτελείς με τον τρόπο σου πάντα μέρος της ομάδας μας που αποφάσισε να αλλάξει τον κόσμο.... πώς; Αλλάζοντας λίγο λίγο κάθε στιγμή τον εαυτό της προς το καλύτερο..... λίγο λίγο και να το θέλεις πολύ, αυτό αρκεί!
Και επειδή σ΄αυτή τη στήλη όλοι τσαλακωνόμαστε, με πολλή αγάπη μια φώτο μας που έχω αγαπήσει πολύ γιατί δείχνει το πόσο μεγάλη αγάπη, σου προσφέρουν αυτά τα πλάσματα που από τη μέρα που τα συναντάς σου ταράζουν θετικά τη ζωή και όλο σου το είναι ΣΥΘΕΜΕΛΑ.
Από τον Αξελ που κάποιος Αλεξανδρινός «πολιτισμένος» δημότης που ουδέποτε είμαι σίγουρη πλήρωσε δημοτικά τέλη και λογαριασμούς, έσπασε στο ξύλο, ξήλωσε τις μεμβράνες του από τις πατούσες και σίγουρα τον έριξε και σε υπόνομο, από τη Διώνη που κάποιος παραπλήσιος μαχαίρωσε, έκοψε την ουρά, πυροβόλησε στα πόδια και τον Πόθο που από ίδια χέρια πετάχτηκε ως σκουπίδι στην αυλή μου, σε αγαπάμε, σε στηρίζουμε και είμαστε και εμείς εδώ για σένα!
Υ.Γ Συγγνώμη για το μεγάλο κείμενο, αλλά ίσως είναι ο μοναδικός τρόπος να το διαβάσουν πολλοί από εκείνους που έχεις σχολιάσει κατά καιρούς εδώ και ουδέποτε ευαισθητοποιήθηκαν να λύσουν το θέμα των αδέσποτων ζώων ουσιαστικά και κυρίως με ΑΓΑΠΗ. Άδολη, όπως εκείνη που χαρίζουν απλόχερα τα ζώα. Αυτό σημαίνει άλλωστε διαχείριση αδέσποτων ζώων, μιας που δεν είναι πολίτες Γ’ κατηγορίας, αλλά πολύ ανώτερης της Α’ που αδίκως ανήκουνε πολλοί στην πόλη μας!
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΑΜΑΡΑΣ – ΘΕΜΗΣ ΤΣΙΤΣΑΝΟΠΟΥΛΟΣ
Με την πρώτη ματιά θα ΄λεγε κανείς πως από τον τίτλο και μόνο πρόκειται για πολύ μεγάλη μούφα αυτή η στήλη... Διαβάζοντας όμως διαπίστωνε πως δεν ασχολείται μόνο με κουκούτσια αλλά με πρόσωπα και πράγματα που αξίζουν το σχολιασμό είτε επειδή είναι δημόσια πρόσωπα, είτε καθημερινοί άνθρωποι.
Σχολιασμοί και κριτική που δεν θίγουν προσωπικότητα και ήθος αλλά κριτική καλοπροαίρετη και καλόγουστη. Αλλά για να την εμπιστευτούμε αγαπητέ Μάκη θα συνεχίσουμε να πατάμε σε απόφθεγμα του Λόρδου Βύρωνα που έλεγε «Γύρευε τριαντάφυλλα το χειμώνα, πάγο το καλοκαίρι, ήλπιζε σταθερότητα στον άνεμο, σιτάρι στο άχυρο, πίστεψε γυναίκα ή επικήδειο λόγο, και ότι άλλο απατηλό πράγμα, προτού εμπιστευτείς τους κριτικούς.»
Για σένα δεν ξέρουμε τι ισχύει ακόμη γιατί πολύ μας περιπαίζεις το τελευταίο διάστημα παρότι φοράς βατραχοπέδιλα για να αντισταθείς στον άνεμο ή για να ξεπεράσεις τους Μαζοσαμαράδες και τους Τσιτσανοσίφιδες.... μόνο που έτσι κατακτάς τον τίτλο του θαλασσινού της στεριάς Ταμτακοφιλιππόπουλε....
Όπως και να χει μας αρέσει αυτό που κάνεις εδώ και ένα χρόνο και να συνεχίσεις να γράφεις όσο η πένα σου έχει μελάνι.
ΑRXONTAS ON EARTH (ανώνυμος αναγνώστης)
Εντάξει μωρέ, ένα απλό Καρπούζι είναι, πως κάνετε έτσι!!! Τι κι αν το περιμένουμε όλοι εναγωνίως κάθε Σάββατο. Τι κι αν συμφωνούμε ή διαφωνούμε μαζί του. Τι κι αν έχει πιάσει το «σφυγμό μας» (τον δικό μου πάντως απόλυτα).
Τι κι αν μέσα από το χιούμορ κρίνει, επικρίνει και κατακρίνει κάποιους που μέχρι πριν έναν χρόνο ήταν στο απυρόβλητο. Τι κι αν μερικές από τις ατάκες του δεν ξεχνιούνται εύκολα. Μπράβο στο alexandriamou που φιλοξενεί διαφορετικές φωνές από την συνηθισμένη ξύλινη γλώσσα των δημοσιογράφων. Εύχομαι για πολλά χρόνια, τα πρωινά του Σαββάτου να συνοδεύονται πάντα με έναν καλό φραπέ και μια ζουμερή κατακόκκινη φέτα καρπουζιού άλλοτε γλυκιά και άλλοτε γλυκόπικρη για κάποιους. Μη σταματάς.
ΕΦΗ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ (alexandriamou.gr)
1 χρόνο συμπληρώνει η δημοφιλής και αγαπημένη στήλη του alexandriamou.gr ΜΟΥΦΑ ΤΟ ΚΑΡΠΟΥΖΙ που γράφει ο Μάκης Φιλιππόπουλος. Για την ιστορία η ιδέα ξεκίνησε στο μυαλό μου σε δύσκολες προσωπικές στιγμές που το χιούμορ και το γέλιο λειτούργησε λυτρωτικά, σε στιγμές άσχημες που σε κάνουν ή να λυγίσεις ή να πετάξεις!
Θεωρώ ότι γνωρίζοντας το πηγαίο και μοναδικό χιούμορ του Μάκη Φιλιππόπουλου πήρα ένα ρίσκο για μία ακόμη φορά που άξιζε τον κόπο! Το εγχείρημα στέφθηκε με πλήρη επιτυχία αφού καταφέραμε και τρυπώσαμε στα σπίτια σας και γιατί όχι ...στις καρδιές σας! Το ΜΟΥΦΑ ΤΟ ΚΑΡΠΟΥΖΙ είναι μια ερωτεύσιμη, άκρως αναγνωρίσιμη και ¨φανατικά¨ επισκέψιμη ακόμη στήλη του alexandriamou.gr ¨
Το καρπουζάκι¨ τα κατάφερε, έχει καθιερωθεί στη συνείδηση των πολιτών, είναι η σαββατιάτικη πρωινή συνήθεια χιλιάδων αναγνωστών, υπάρχει για να ενοχλεί, να κρίνει, να αποτελεί μια ανατρεπτική ματιά στα γεγονότα, να προσεγγίζει διαφορετικά πρόσωπα και πράγματα, είναι μέσο εκτόνωσης αλλά και προβληματισμού,είναι αστείο, είναι καυστικό, ευφραίνει καρδίες, ψυχαγωγεί και διασκεδάζει!
Η σάτιρα ενίοτε είναι πολύτιμη και απαραίτητη για τον άνθρωπο, πολύτιμο φάρμακο για την ψυχική του υγεία, αποτελεί την πιο δυνατή αντιπολίτευση, μοχλό πίεσης και η αιχμή του δόρατος προς όφελος των πολιτών, εξάλλου ας μην ξεχνάμε ότι οι μεγαλύτερες αλήθειες λέγονται με χιούμορ!
Γιατί στις μέρες που ζούμε τον κόσμο τον φοβίζει η πολιτική και όχι η σάτιρα, αρκεί και αυτή με τη σειρά της να μην είναι άδικη, υβριστική, να μη βασίζεται στο ψέμα, στη βωμολοχία, να μην κατευθύνεται και να μην υπαγορεύεται!
Να επισημάνω για μια ακόμη φορά ότι όποιος δεν έχει αίσθηση του χιούμορ δεν έχει καμιά δουλειά στη συντροφιά πλέον του ΜΟΥΦΑ ΤΟ ΚΑΡΠΟΥΖΙ! Επίσης τα πολιτικά πρόσωπα που ενοχλούνται από τη σάτιρα είναι σαν τους ναυτικούς που τους πειράζει η θάλασσα, να το κοιτάξουν!
Όσο για τον Μάκη Φιλιππόπουλο τι να πρωτοπώ...πολυπράγμονας, ευρηματικός, ταλαντούχος, επίμονος, αποκαλυπτικός, ατακαδόρος μα πάνω απ΄όλα φίλος χωρίς αυτό να σημαίνει ότι συμφωνούμε πάντα σε όλα!
Όμως το alexandriamou.gr θα υπερασπίζεται πάντα την ελευθερία της γνώμης και της διαφορετικής άποψης γιατί αυτό αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο της δημοκρατίας που όλοι πρέπει να υπηρετούμε! Μάκη, αν και όρια στη σάτιρα πρέπει να βάζει μόνο ο δημιουργός της...το καλάμι είναι πάντα επικίνδυνο και στη σάτιρα... μακριά λοιπόν από το ΜΟΥΦΑ ΤΟ ΚΑΡΠΟΥΖΙ!
Σού εύχομαι από καρδιάς μέχρι τα βαθιά σου γεράματα να ντύνεις τη ζωή μας με χαμόγελο και αισιοδοξία! Επίσης να κερδίσεις το μεγαλύτερο βραβείο κοινού, αυτό που μπορεί να σου δώσει εκείνος που τον έκανες να γελάσει,να συγκινηθεί, να τραγουδήσει, να ταυτιστεί με τις απόψεις σου ή να δραπετεύσει από όλα αυτά τα τραγικά που συμβαίνουν γύρω μας ή στις ζωές μας!
Χρόνια πολλά λοιπόν στο ¨Καρπουζάκι¨ μας, να είναι καλοτάξιδο,δροσιστικό και γλυκό, να μας χαρίζει γέλια μέχρι δακρύων, στιγμές χαράς που όλοι μας αξίζουμε και να λειτουργεί ως ¨καρφίτσα¨στα κακώς κείμενα, σε συμπεριφορές και πρακτικές που θυμώνουν, ενοχλούν ή προσβάλλουν την νοημοσύνη των πολιτών!
Υ.Γ. Εύχομαι επίσης κάποια στιγμή να γίνει το όνειρό σου πραγματικότητα(και ο δικός μου εφιάλτης) να ασχοληθείς σε κάποιο από τα ¨καρπουζάκια¨ σου αποκλειστικά με την αφεντιά μου και ...τα μοναδικά χαρίσματα μου!
