Καρπουζάκια μου, πολύ καλημέρα σας. Και θα ξεκινήσω με….. σκουπίδια. Την προηγούμενη εβδομάδα πέρασε το σκουπιδιάρικο από το χωριό μου και μάζεψε όλα τα σκουπίδια πλην μερικών κάδων. Ένας από αυτούς και ο δικός μου. Τυχαίο; Πριν από το δικό μου τετράγωνο και μετά ήταν όλα μαζεμένα. Το δικό μας και της γειτόνισσας γεμάτα ενώ ένα σπίτι μετά από μένα….. άδειο.
Προχθές η ξαδέλφη μου πήγε στο δημαρχείο, για πολλοστή φορά (δύο χρόνια τώρα) για να διαμαρτυρηθεί για ένα οικόπεδο δίπλα στο σπίτι της, που το πήρε η τράπεζα και τα χόρτα κοντεύουν να μας πνίξουν (άσε που κινδυνεύουμε σε περίπτωση φωτιάς). Όταν την πήρε τηλέφωνο(άφησε το τηλέφωνότης αφού δεν τον βρήκε) ο αρμόδιος αντιδήμαρχος (ξέρετε ποιος) του είπε η ξαδέλφη μου ότι αυτή η κατάσταση αυτή δεν συμβαίνει ούτε στην Ουγκάντα για να πάρει ως απάντηση «ε τότε να πάτε να μείνετε στην Ουγκάντα κυρία μου».
Αγαπητοί διοικούντες, δεν με ενδιαφέρει αν δεν έχετε άτομα ή αν περιμένετε να σας έρθουν 12 εντός ημερών ή απλά βαριέστε την ώρα και τη στιγμή. Το πρόβλημα δεν το αντιμετωπίζουμε όταν προκύψει αλλά όταν το βλέπουμε ότι δημιουργείτε. Δεν μάθατε ακόμη ότι η πρόληψη είναι η μισή λύση του προβλήματος; Αν όχι τότε λυπάμαι αλλά δεν το έχετε.
Τώρα, αν το πρόβλημα είμαι εγώ, πάλι λυπάμαι αλλά δεν μπορώ να σας βοηθήσω. Πολλές φορές εξαιτίας του Καρπουζιού κάνατε πράγματα και δώσατε λύσεις σε πολλά προβλήματα….. αναγκαστικά. Να εύχεστε να μην πάρουμε φωτιά γιατί τότε θα τρέχετε και δεν θα προλαβαίνετε. Όσο για τα δημοτικά τέλη που πληρώνουμε….. χαλάλι σας, ποτέ δεν άξιζαν οι παροχές σας τα λεφτά μας, πάντα τζάμπα τα δίναμε.
Η ομάδα Θέρως για ακόμη μια φορά μας έβγαλε ασπροπρόσωπους. Το Τσίρκο ταξίδεψε στη Στέγη της Βέροιας σε παραγωγή του ΔΗΠΕΘΕ. Ένα πολύ μεγάλο μπράβο στη διοίκηση του δήμου μας που «απελευθέρωσε» αυτά τα παιδιά (με τον όποιο τρόπο) και κατάφεραν να ανοίξουν τα φτερά τους. Απ΄ ότι φάνηκε, υπό την διοίκηση της σημερινής ΚΕΔΑ απλά….. υπήρχαν.
Μαθαίνω Χρύσα μου ότι έρχεται κι άλλο….. δράμα. Για πολύ κλάμα μου είπανε, αληθεύει; Θεωρώ (μπορεί να κάνω και λάθος), ότι δεν υπάρχει πιο κατάλληλη περίοδο για κωμωδία. Μετά τα όσα περάσαμε, ψηφίσαμε, περιμένουμε να ψηφίσουμε, ζούμε, πιστεύεις ότι το δράμα θα μας κάνει να στανιάρουμε; Δεν ξέρω αν σας τη χαλάω αλλά σκεφτείτε το λίγο παραπάνω. Αααα και κάτι ακόμα, αν τελικά δούμε δράμα, εύχομαι και ελπίζω αυτό τουλάχιστον να έχει… φώτα.
Έπεσε χθες στο μάτι μου ένας πίνακας με το πόσους βουλευτές έχει μια χώρα ανά ένα εκατομμύριο κόσμο. Και φυσικά δεν θα μπορούσαμε παρά να έχουμε την πρωτιά. Η Γερμανία με 82 εκ. πληθυσμό έχει 8 βουλευτές ανά ένα εκατομμύριο ενώ εμείς με 11 εκ. έχουμε 27. Το αποτέλεσμα; Δείτε προκοπή το ένα κράτος και το άλλο. Σ΄ αυτά δεν μας ξεπερνάει κανένας.
Αλήθεια, μήπως στον Γκυρίνη δεν φτάνουν οι σύμβουλοι και δεν μπορεί να κάνει τίποτα; Μήπως τζάμπα τον κατηγορώ τον άνθρωπο τόσα χρόνια ενώ αυτός έχει τα χέρια του δεμένα;
Και μιας και τον ανέφερα, έκανε παράπονα πως δεν γράφω τα καλά που κάνει ή όταν τα γράφω, δεν του δίνω τα εύσημα (βλέπε γεφυράκι Κορυφής). Πήγε λοιπόν να δει σε τι σημείο βρίσκονται και πως προχωράνε τα έργα στις τρεις πλατείες που αναπλάσσονται στην Αλεξάνδρεια. Έκανε και δήλωση……
“Με τις τρεις ταυτόχρονες αναπλάσεις Πλατειών στην πόλη της Αλεξάνδρειας, η πόλη μας αποκτά σημαντικούς πνεύμονες πρασίνου για δράσεις ψυχαγωγίας και αναψυχής. Αλλάζουμε συνεχώς τον Δήμο μας ώστε να γίνει ένας Δήμος που αξίζει να ζεις. Μένουμε πάντοτε πιστοί στις δεσμεύσεις μας και συνεχίζουμε”.
Μιλάει για τις πλατείες στον ΟΣΕ, στο Μασούτη και στα Αμπελοτόπια. Η τελευταία θυμάσαι πότε ξεκίνησε δήμαρχέ μου; Και συ και γω θυμόμαστε αλλά ας μη το αναφέρω και λες πάλι ότι σε ρίχνω.
Από πότε εγκρίθηκαν αυτά τα κονδύλια για να γίνουν οι πλατείες θυμάσαι; Και γω θυμάμαι αλλά πάλι δεν θα πω τίποτα. Γιατί γίνονται τώρα δήμαρχέ μου, αυτή τη χρονική στιγμή, μπορείς να μου πεις; Και γω μπορώ αλλά πάλι δεν θα το κάνω για να μη λες ότι δεν βρίσκω τίποτα θετικό.
Το μόνο θετικό που βρίσκω είναι ότι αυτά τα 9 χρόνια σε ωρίμασαν (ελπίζω θετικά). Παλικαράκι μας ήρθες και σε γεράσαμε οι άτιμοι με τις απαιτήσεις μας. Άσε που ήσουνα 80 κιλά (βαριά βαριά) όταν σε γνωρίσαμε. Η μάνα μου όταν παχαίνει δήμαρχε δεν λέει ότι είναι από το φαϊ αλλά ότι φουσκώνει από τα βάσανα. Καλή ατάκα, σου τη δανείζω αν θες.
Που ακούστηκε να έχουμε απαιτήσεις από τον δήμαρχο; Φώναξε αυτή την παρέα που σε έπεισε να κατέβεις και ξέχεσαι τους όλους. Μάλλον δεν στα είπαν όπως έπρεπε τα πράγματα δήμαρχε μου.
Και πάμε στον τυφώνα…… Δώρα. Μέσα σε ένα τριήμερο έσκασε δύο βόμβες μεγατόνων. Η πρώτη με τους 5 προέδρους και η δεύτερη με την διακήρυξη της παράταξης «Μαζί Αλλάζουμε». Αφού μας αναλύει τους άξονες πάνω στους οποίους θα κινηθεί, μας κοπανάει και 101 ονόματα τα οποία υποστηρίζουν τον συνδυασμό της, είτε ως υποστηρικτές, είτε (τα περισσότερα) ως υποψήφιοι.
101 ονόματα. Τυχαίο; Σε ποια διάσημη πάει το μυαλό σας όταν ακούτε τον αριθμό 101; Για να σας βοηθήσω ήταν ασπρόμαυρη. Ακόμα δεν το βρήκατε;
Κανονικά, μετά από αυτό, ο συνδυασμός θα έπρεπε να λέγεται «η Κρουέλα και οι 101 υποστηρικτές». Θεωρώ ότι θα έκοβε περισσότερα εισιτήρια. Ας αφήσουμε όμως το box office και ας πάμε στην πραγματικότητα. Πολλά ονόματα διαβάσαμε και αν θέλετε τη γνώμη μου, πολλά και δυνατά. Και απ΄ ότι μαθαίνω στεναχωρήθηκαν κάποιοι στα αντίπαλα στρατόπεδα.
Και ενώ κάποιοι κατηγορούσαν την Κουρκουτά ως στάσιμη, τώρα σε αυτή τη θέση έχει έρθει ο Γκυρίνης. Ο Σιδηρόπουλος ανακοινώνει κάθε τρεις και λίγο (Θέμη μου, κάποιοι μιλάνε για υποψήφιους που δεν ξέρουν ότι είναι υποψήφιοι, κοίταξε το σε παρακαλώ), ο Αβραάμ και ο Μελέτης …… σιγή ιχθύος. Οι πληροφορίες μου λένε πως κάποιοι υποψήφιοι του Γκυρίνη (τοπικοί και δημοτικοί) το σκέφτονται αν θα κατέβουν (μαζί του ή γενικά) γιατί ακούνε τον…. κόσμο.
Μακάρι να μπορούσα να πω περισσότερα αλλά όταν σου τα εμπιστεύονται οι ίδιοι δεν μπορείς να τους προδώσεις. Παρόλα αυτά το show τώρα ξεκινά και απ΄ ότι φαίνεται θα έχει πολύ σασπένς. Μείνετε συντονισμένοι.
Βροχές, βροχές, χαλάζι, λοιμοί, σεισμοί και καταποντισμοί. Εδώ και δύο βδομάδες δεν ξέρουμε τι μας γίνεται. Όλη μέρα ήλιο και το απόγευμα μπόρες και βροχές. 12 points from London goes to….. Θα σταθώ όμως στο χαλάζι. Χτυπώντας λοιπόν τους άγουρους καρπούς κατάφερε να δημιουργήσει αριστουργήματα (και ζημίες φυσικά αλλά τι μασάτε…. ΝΔ έχουμε). Τέτοια που και ο πιο διάσημος γλύπτης θα ζήλευε. Δείτε τι μου έστειλε μια αναγνώστρια.
Άραγε πόσο να έχει στην αγορά ένα κιλό από το πρώτο και ένα κιλό από το δεύτερο; Ποιο λέτε να είναι πιο ακριβό;
Η ίδια αναγνώστρια μου έστειλε και την παρακάτω φωτογραφία λέγοντάς μου ότι μοιάζω πολύ. Όταν την είδα τρόμαξα. Νόμισα ότι με ταίριαξε με το γέρο που κοιμάται ή πέθανε πάνω στη γόνδολα. Τελικά μου εξήγησε ότι μοιάζω με τον γονδολιέρη. Εμένα μου θυμίζει έναν άλλο γνωστό μου αλλά όταν τον ξαναείδα, πρόσεξα πως στο μαλλί …… μου φέρνει αρκετά.
Επίσης δεν έχω τα μπράτσα του ίσως γιατί δεν κάνω κουπί (δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι άλλο).
Προχθές πέρασα έξω από ένα σπίτι στο χωριό που έχει μικρά παιδιά και η μάνα φώναξε, έξαλλη, ποιος ξέρει τη μπορεί να έκαναν τα διαβόλια. Δεν είναι όμως αυτό το θέμα μου. Το θέμα μου είναι οι μνήμες που ξύπνησαν. Τότε που εγώ ήμουνα παιδί (λίγο μετά την άλωση) και οι φωνές της μάνας μου ηχούσαν σε όλο το χωριό.
Σύμφωνα με τους τότε κανόνες έπρεπε να τρώω 20 φορές τη μέρα ξύλο. Ευτυχώς είχαμε μια λεύκα πίσω στην αυλή και ανεβαίνοντας πάνω, γλύτωνα τις περισσότερες. Αμέσως αμέσως από τις 20 πέφταμε στις 7. Άντε κι αν ήμουν άρρωστος στις 5. Όπως καταλαβαίνετε, ούτε εγώ ήμουν ήσυχο παιδάκι, ούτε η μάνα μου το είχε σε κάτι να σηκώσει το χέρι.
Τότε το ξύλο ήταν απαραίτητη προϋπόθεση για να μεγαλώσεις παιδιά. Όχι όπως σήμερα που για να τα ρίξεις μια σφαλιάρα πρέπει να έχουν σκοτώσει άνθρωπο. Τότε η σφαλιάρα έπεφτε για το καλημέρα. Ακόμα και στο σχολείο. Δεν μου έφτανε η μάνα μου στο σπίτι, είχα και τον Μάνο (δάσκαλος) στο σχολείο με το χάρακα. Με ότι εργαλείο θες φάγαμε ξύλο.
Βέβαια τα εργαλεία της μάνας ήταν πιο πολλά και ανάλογα με την περίσταση.
Ένα θα σας πω, το 39 από την παντόφλα της μάνας μου έχει λίγα χρόνια που έφυγε από την πλάτη μου. Νόμιζα πως μ΄ αυτό θα πεθάνω. Αααχχχ τι ωραία χρόνια. Αυτές ήταν τιμωρίες, ήξερες πως θα τις φας και τελείωνε το κακό. Όχι όπως σήμερα, μια βδομάδα μέσα, δεν θα βγεις καθόλου έξω. Απάνθρωπο τελείως. Τάχα μοντέρνες μάνες με πιο ανθρώπινες τεχνικές και καταλήγουν να βάζουν «φυλακή» τα παιδιά τους.
Εμείς τουλάχιστον ξέραμε. Ήμασταν κοντά, δύο τρεις με την κουτάλα στον ποπό, ήμασταν μακριά, μία δύο με τη σκούπα, ήμασταν ακόμα πιο μακριά, μια με την παντόφλα και έληγε εκεί. Βέβαια είχαμε και το «αν δεν έρθεις να τις φας θα τα πω όλα στον μπαμπά σου όταν έρθει», ψυχολογικός πόλεμος αλλά για αυτό θα μιλήσω άλλη φορά.
Σήμερα όλα ξενέρωτα. Κομμένο για μια βδομάδα το play station…. Χέστηκε η αλεπού στο Γενί τζαμί. Θα πάει να παίξει στο φίλο του, οπότε δεν σε υπολογίζει. Προσωπικά, βρίσκω τις νέες γενιές πολύ έξυπνες και ενημερωμένες αλλά μόνο για ότι τους ενδιαφέρει. Δεν μπορείς να λες νομός Λευκού Πύργου ούτε χαλάστε μου το δίευρο σε δύο….. ενάευρα. Είναι οι γενιές που αν τις πάρεις το κινητό από τα χέρια απλά….. ανασαίνουν. Είναι κρίμα τόσο έξυπνα παιδιά να μην μπορούν να σταθούν μόνα τους, κρίμα.
Και πάμε σε αυτό που σας έταξα την προηγούμενη εβδομάδα. Ένα βιντεάκι- τρέιλερ για τα 70 χρόνια της Φιλοπρόοδου- Φιλόπτωχου γυναικών Αλεξάνδρειας. Τα κορίτσια γιορτάζουν και κάνουν πάρτι με τον….. Πασχάλη (θα είναι εδώ και είναι και κοτσανάτος). Το Καρπούζι λοιπόν, με πολύ αγάπη σας ετοίμασε ένα βίντεο για να προβάλετε την εκδήλωση σας. Ιδού….
Αυτά για σήμερα, πάλι πολλά είπα και πάλι δεν θα με χωνεύουν κάποιοι. Αλλά….. καλή καρδιά ρε αδελφέ, δεν μπορούμε να αρέσουμε σε όλους. Επίσης, προσέξατε πόσες κηδείες έχουμε τώρα τελευταία; Δε νομίζετε ότι πεθαίνει πάρα πολύς κόσμος; Εμένα πάντως μου αρέσουν οι κηδείες, είναι η μόνη εκδήλωση που δεν χρειάζεται να πας δώρο. Ραντεβού το άλλο Σάββατο.
