Καρπουζάκια μου, πολύ καλημέρα σας. Το σημερινό Καρπούζι δεν θα έχει καθόλου πολιτική ή μάλλον, θα έχει αλλά πολύ λίγο. Όχι γιατί βαρέθηκα ή γιατί δεν έχω τι να γράψω αλλά γιατί θέλω να εστιάσω στην παρέλαση της απελευθέρωσης του Γιδά που μου πήρε τα μυαλά. Ας ξεπετάξουμε λοιπόν τα λίγα πολιτικά που σημείωσα και μετά ας πάμε στα πιο ευχάριστα.
Δεν σας είπα εγώ ότι θα αρχίσουν τα όργανα πολύ νωρίς; Σας το είπα. Και μάλιστα από τον κόσμο. Την βδομάδα αυτή το FB πήρε φωτιά από παράπονα και από διαμαρτυρίες. Διάλεξα δυο από αυτές για να σας δείξω. Η πρώτη αφορά τα σκουπίδια στα νεκροταφεία της Μελίκης και η δεύτερη την αποχέτευση στο Πλατύ.
Δεν σας είπα εγώ να μη γκρινιάζετε; Προς τι τόσο ντόρος και τόση φασαρία; Η Μελίκη έδωσε στον Γκυρίνη 84,03% και το Πλατύ 79,36%. Τη μια Κυριακή τον ψηφίσατε και πριν λαλήσει αλέκτωρ τρεις τον σταυρώνετε; Κιχ να μην ακούσω, σας πείραζε το ΚΚΕ ε; Φάτε τώρα κοντάρια από τα στεφάνια των πεθαμένων στη Μελίκη και μη σας φανεί παράξενο αν δείτε τους πεθαμένους να την κάνουν σιγά σιγά γιατί δεν αντέχουν την μπόχα. Meliki walking dead από βδομάδα στο Netflix.
Όσο για το Πλατύ, μη σκάτε, από την μυρωδιά δεν πέθανε κάνεις. Ότι τρώτε και το βγάζετε θα το μυρίζεται κιόλας. Για σας το κάνει ρε χαζούλικα, για να παρακολουθείτε τη δίαιτα σας. Όσο πιο έντονη η μυρωδιά, τόσο πιο ανησυχητικά τα πράγματα. Κιχ, μ΄ ακούσατε, κιχ. Και αν συνεχιστεί αυτό να ζητήσετε να σας αλλάξουν όνομα. Δεν μπορείτε να λέγεστε πια Πλατύ με τόση βρωμά. Επικρατέστερα ονόματα είναι......
5 χρόνια έκλεισε η Κινηματόδρασις και το γιόρτασε με ένα πάρτι που, από ότι φαίνεται (ότι είδα από τις φωτογραφίες, δεν πήγα) πέρασαν όλοι καλά. Και ενώ όλοι γιόρταζαν τα 5, ο Μίχος ήταν ο μόνος που κόλλησε στα.... 3
Θα του είπαν σίγουρα ότι έκλειναν τα 5 αλλά σίγουρα το ξέχασε. Πολύ ξεχνάει τώρα τελευταία και κρίμα μάλιστα γιατί είναι και νέο παλικάρι. Αλήθεια σας λέω, ξεχνάει τρομερά. Δεν εξηγείτε αλλιώς η παρακάτω φωτογραφία.
Ένας φίλος μου Στέργιο μπέρδεψε το χάπι της αμνησίας με το Viagra και στο τέλος δεν θυμόταν ποιον ήθελε να γαμ..... Η φωτογραφία είναι από την κεντρική ομιλία του Γκυρίνη στην οποία ήταν εκεί όλη η παρέα που βλέπετε. Η μόνη σωστή είναι η Κορτσινίδου που ήταν και υποψήφια (άντε και η Γιωτακη που είναι φίλη της και πήγε να τη στηρίξει). Εσύ και ο Αντωνίου τι δουλειά είχατε εκεί; Θέλετε μήπως να σας ανεβάσω κάποια post που δημοσιεύατε κατά καιρούς και βρίζατε πατόκορφα τον Γκυρίνη;
Τέλος πάντων, δικαίωμά σας είναι να ψηφίσετε ότι θέλετε και δικαίωμά μας είναι από δω και πέρα να γελάμε με ότι με παράπονο γράφετε (γιατί πάλι θα γράψετε). Στη φωτογραφία είναι και η Τασούλα (να μη λέει ότι δεν την ανέφερα) που..... κάποιον θα είχε και αυτή να ψηφίσει για να ήταν εκεί.
Και θα κλείσω τα πολιτικά με τη δήλωση του Κούγκα.
«Ευχαριστώ τον δήμαρχο Παναγιώτη Γκυρίνη που με δέχτηκε στο ψηφοδέλτιο του και μου έδωσε τη δυνατότητα να δικαιωθώ από τον πόλεμο που δέχτηκα ακόμα και από τους πρώην κοντινούς μου ανθρώπους» και «δεν επιθυμώ να καταλάβω οποιοδήποτε αξίωμα».
Τελικά, σε αυτή τη χώρα κανένας δεν βάζει μυαλό και κανένας δεν τιμωρείτε. Κανόνας. Εμένα πάλι δεν με έπεισε η τόση μεγαλοκαρδια του Κούγκα. Μήπως περιμένει κάτι για να πάρει το αίμα του πίσω (λέω εγώ τώρα) η τόσο ξαφνικά αγάπησε τον δήμαρχο; Κοντός ψαλμός....
Και μιας και είπα κοντός, τι τον θέλετε μωρέ τον Βεσυρόπουλο και τον καλείτε παντού; Τον συμπαθώ πολύ αλλά δεν είναι δίκαιο για τους άλλους. Πιάνει πρώτη θέση και οι από πίσω δεν βλέπουν τίποτα. Αποστόλη μου, και ο Ιερεμίας το ίδιο ¨εισιτήριο¨ πλήρωσε αλλά ούτε Δεσπότη είδε, ούτε λόγο άκουσε για την απελευθέρωση.
Και μιας και είπα λόγο, φτάνει πια. Τα ακούσαμε όλα χίλιες φορές. Δεν μπορεί να βγαίνει ο άλλος μέσα στην εκκλησία και να μας λέει τα χιλιοειπωμένα για μια ώρα. Έλεος. Μια περίληψη για το καλό της μέρας και τέλος. Στην απελευθέρωση της Πρέβεζας έβγαλε λόγο ένας καθηγητής με κρεατάκια στη μύτη και κριθαράκι στο μάτι. Πρώτη φορά είδα γιουβέτσι να βγάζει λόγο. Και τελείωσε σε 7 λεπτά παρόλο που τέτοιο θέαμα δεν το βλέπεις κάθε μέρα.
Και πάμε στην κατάθεση στεφάνων και στα σώματα ασφάλειας. Επιτέλους ένας διοικητής της αστυνομίας που του κουμπώνει το σακάκι κανονικά. Που δεν ασφυκτιούν τα κουμπιά και δεν κινδυνεύει κανένας από απέναντι.
Στο ίδιο μοτίβο και ο διοικητής του στρατού της πόλης μας απλά..... να.... πώς να το πω.... Κύριε διοικητά μου, στεφάνι πήγατε να καταθέσετε. Στη φωτογραφία είναι σα να πάθατε λάστιχο στο μηχανάκι και πήγατε να σας φουσκώσουν τη σαμπρέλα. Συγχωρείστε με αλλά σα να βλέπω και το τιπ τοπ που σας έβαλαν.
Λεβεντιά και ο διοικητής της πυροσβεστικής αλλά και με αυτόν έχω ένα θεματάκι. Το στεφάνι, Χρήστο μου το κρατάμε φάτσα μπροστά, όχι σα δίσκο που πάμε να μαζέψουμε τα ποτήρια από τις θείες που ήπιαν τον καφέ και τώρα έφυγαν.
Το σωστό στεφάνι το κατέθεσε (για ακόμη μια φορά) ο διοικητής της αστυνομίας, κος Δημήτρης Σαμαράς. Ευθεία μπροστά και φεύγουμε πάντα από δεξιά. Πολύ τον παίνεψα σήμερα, που θα πάει, κάποια στραβή θα κάνει και αυτός.
Και επειδή το αστυνομικό σώμα από ότι φαίνεται είχε την τιμητική του, να πω και κάτι ακόμα. Δεν ξέρω με ποια κριτήρια τους παίρνουν στο σώμα αλλά την παρακάτω αστυνομικό, εγώ προσωπικά την έφτυσα 10 φορές. Για να μη την ματιάσω εννοώ. Πολύ όμορφη για τη δουλειά που διάλεξε. Μάλλον το αστυνομικό τμήμα ετοιμάζει το POLICE GNTM και βρήκε παρουσιάστρια.
Και θα κλείσω με τα σώματα ασφαλείας στην εξέδρα. Βέβαια έχουν ένα δίκιο αλλά τι να κάνουμε. Εγώ παραδείγματος χάρη, αν βαριέμαι έχω το δικαίωμα να μην πάω στην παρέλαση. Αυτοί, δυστυχώς όχι. Τι βλέπουμε λοιπόν στη φωτογραφία; Ο στρατός δεν βλέπει την ώρα να την κάνει με ελαφρά, η πυροσβεστική έπιασε κουβέντα με κάποιο περαστικό και η αστυνομία...... θα τρελαθώ, δεν μπορώ να τον πιάσω πουθενά αδιάβαστο. Εκεί, στο καθήκον.
Τι να πω, ο νέος διοικητής μας έβαλε όλους τα γυαλιά. Δεν βρήκα ούτε ένα ψεγάδι, κάτι να του φορτώσω και αυτόν (για να μη λένε και οι άλλοι δυο). Και πάμε στο δι’ ευχών. Οπα, εδώ είμαστε, σε έπιασα κύριε διοικητά μου. Είπα και γω, δεν μπορεί να είναι σε όλα τέλειος.
Αφού δεν έπεσες να κάνεις και καμιά μετάνοια, είμαστε τυχεροί. Το σταυρό μας τον κάνουμε όρθιοι κύριε διοικητά μου, της Πεντηκοστής είναι αυτό που γονατίζουμε. Μας τρόμαξες λιγάκι.
Φέτος η παρέλαση έγινε με άρωμα αδεσπότικ dog. Πολύ ωραίο άρωμα και φοριέται όλες τις ώρες της μέρας. Τα μικρά δεν ήξεραν τι να κάνουν. Να πιάσουν το βήμα για να μη τα μαλώσει ο γυμναστής ή να τραβηχτούν μη τα δαγκώσει κανένα σκυλί. Οι μάνες από την άλλη τα είχαν χαμένα. Τι να φωνάξουν οι έρμες, μπράβο Γιωργάκη ή πρόσεχε Γιωργάκη, έρχεται κατά πάνω σου.
Την 28η Οκτωβρίου, να μου το θυμηθείτε, μετά τους συλλόγους θα παρελάσει και ένας ουλαμός με αδέσποτα σκυλιά. Αφού τα έχουμε ας τα βάλουμε σε τάξη.
80% είναι αυτό, κιχ δεν θα κάνετε. Να παρακαλάτε μην κατέβουν τίποτα αρκούδες από τα βουνά. Μέχρι και διμοιρίτισσες θα τις δούμε ντυμένες, να μου το θυμηθείτε.
Και βέβαια, όπως σε κάθε παρέλαση έτσι και εδώ έχουμε και..... ατυχήματα.
- Πολύ ωραίο το σακάκι σου χρυσή μου
- Και το δικό σου καλή μου δεν πάει πίσω.
- Και το μαλλί σου, ωραίο χρώμα
- Μόλις θα στο έλεγα, σου πέτυχε η βαφή.
Αυτό συμβαίνει όταν ψωνίζεις και βάφεις μαλλί στην ίδια πόλη. Την 28η Οκτωβρίου καλά θα ήταν να τηλεφωνηθείτε πριν βγείτε στην παρέλαση. Για να μη με λέτε και πάλι.... κακό.
Το βράδυ της ίδιας μέρας η Εστία Ρουμλουκιωτων έκανε μια έκθεση με γραμματόσημα και παλιά χαρτονομίσματα. Δυο πράγματα μου τράβηξαν την προσοχή. Το πρώτο ήταν που ο Γκυρίνης χαιρετήθηκε με τη Λαφαζάνη. Why; Όλη μέρα στην παρέλαση μαζί ήταν, δεν βαρέθηκαν να βλέπουν ο ένας τον άλλον και έπρεπε να ξανά- χαιρετιούνται; Ποτέ δεν το κατάλαβα αυτό.
Χαμογελάνε κιόλας. Τέτοιος ενθουσιασμός με ξεπερνάει.
- Ομόρφυνες από το πρωί δήμαρχέ μου
- Και συ πρόεδρε της ΚΕΔΑ, φτου σκόρδα, άλλη το πρωί, άλλη το βράδυ.
Το δεύτερο είναι ότι είχα καιρό να δω τον κύριο Μοσχόπουλο σε εκδήλωση της Εστίας. Αλλά έτσι είναι οι σχέσεις, τη μια είσαι κοντά, την άλλη απομακρύνεσαι.
Από ότι φαίνεται η Εστία περνάει μια φάση πολύ.... αγαπησιάρικη. Πέρσι «αγαπήθηκε» με τον ΛΟΝΑΠ (απελευθέρωση ήταν), φέτος με τον κο Μοσχόπουλο. Τι να περιμένουμε άραγε του χρόνου τέτοια μέρα; Τι μωρέ, τι; Πάει κάπου το μυαλό σας ή μόνο το δικό μου κάνει σενάρια; Κάτι μου λέει ότι στην απελευθέρωση του 2024 θα αγαπηθούν και με τον Αχιλλέα. Τον είπα τον χρησμό χωρίς να μασάω φύλλα. Λέτε να βγω αληθινός;
Δεν ξέρω για σας αλλά εμένα μου φαίνονται όλα ίδια. Κάθε μέρα βλέπω τον ίδιο Γιδά. Όχι βρε, θα τον κάνει κούκλα ο Γκυρίνης όπως μας υποσχέθηκε αλλά ως τότε έχουμε καιρό. Μόνο η μάνα μου δεν παραμένει ίδια. Για την ακρίβεια..... αλλάζει τα πάντα. Δείτε τα ψώνια μας από τον.... Βαβα. Ναι καλά καταλάβατε, τον Βάφα εννοεί. Χριστίνα μου άλλαξες επίθετο και δεν το ξέρεις ακόμα.
Και φυσικά, όπως θα προσέξατε μιλάει και γαλλικά. Λαμπογιάλ. Ουί Madame. Άμα δεν της χαρίσει ο Μακρόν το χρυσό κλειδί του Παρισιού, θα είναι πολύ άδικο. Περιμένοντας την πρόσκληση από τας Γαλλίας λοιπόν ανανεώνουμε το ραντεβού μας για το άλλο Σάββατο.
