Καρπουζάκια μου, πολύ καλημέρα σας. Φάγατε; Αν φάγαμε λέει...... Αναστέναξαν τα αρνιά και τα κατσίκια. 13 ευρώ με είπε ο άλλος γιατί λέει ήταν ελευθέρας βοσκής.
Γιατί ρε φίλε 13, εγώ θα πληρώσω τις βόλτες του ζωντανού;
Τέλος πάντων, δεν μίλησα, το απαιτεί η μέρα είπα. Και σα να μη φτάνει αυτό, είχαμε και τα post που ανέβασαν όλοι οι vegan και οι φιλόζωοι. «Τα φάγατε, τα χεσ@τε, τι καταλάβατε»;
Δεν θέλω να απαντήσω, όχι γιατί δεν μπορώ αλλά γιατί είναι τόσο πωρωμένοι που δεν μπορούν να καταλάβουν ότι αυτό που αυτοί τώρα θεωρούν ακραίο, για αιώνες θεωρείται σωστό.
Ποτέ δεν κατάλαβα πως κάποιοι δικαιολογούν ένα λιοντάρι όταν τρώει έναν άνθρωπο (κάτι του έκανε και τον όρμησε) ενώ δεν δικαιολογούν έναν άνθρωπο που τρώει ένα αρνί (κρίμα το καημένο).
Δεν θα μιλήσω για το νόμο του ισχυρού και προσωπικά δεν θέλω να καταλάβω όλους αυτούς. Ο καθένας κάνει τις επιλογές του και μέσα στις δικές μου δεν είναι η.... σόγια.
Τέλος πια στη χωριατίλα που έχουμε όλοι εμείς που ζούμε στα χωριά (όχι εσείς που φύγατε από τα χωριά σας για να μείνετε στο Γιδά).
Τέρμα κοτόπουλα, αρνιά, κουνέλια, μεσίρια. Τέρμα το φρέσκο αβγό. Αυτό το μέτρο ξεκίνησε από την Κρήτη και όπου να΄ ναι θα φτάσει και εδώ (εδώ έφτασε ο covid από τη Γιουχάν). Μέχρι 10 κότες και 2 αρνιά μπορεί να έχει μια οικογένεια αλλιώς θα θεωρείτε ότι έχει μονάδα και θα φορολογείτε ανάλογα. Σε λίγο θα βάλουν πλαφόν και στους μπαξέδες.
Δυο πιπεριές κέρατο, τρεις γεμιστές, τρεις ντοματιές και πέντε αγγουριές (αν τυχόν και ζορίζεστε).
Η μάνα μου έπεσε να πεθάνει. Με είπε να πάρουμε λυκόσκυλο να φυλάει το θερμοκήπιο μπας και έρθει ο Μητσοτάκης και της ξηλώσει κάτι Φλωρίνης που έβαλε παράνομα.
Να δω την αστυνομία να μπαίνει στους μπαξέδες και να μετράει τα φασολάκια και τι στον κόσμο.
Δεν πάμε καθόλου καλά μου φαίνεται. Να μου το θυμηθείτε ότι στο τέλος θα μετρήσουν και πόσα βρακιά έχουμε.
Πάντως Κυριάκο μην έρθεις στην Κορυφή. Η μάνα μου κρατάει σκοπιά με το καλάμι στο χέρι. Δεν εγγυώμαι τίποτα.
Δεν ξέρω για σας αλλά εγώ αυτές τις μέρες νιώθω μια..... Συμπόνια. Αλήθεια σας λέω, αυτά που βλέπω και ακούω γύρω μου, μόνο με συμπόνια μπορώ να τα αντιμετωπίσω γιατί αλλιώς θα πω λόγια που δεν πρέπει.
Ας πούμε για την Εύα Καϊλή, που «επιτέλους» αποφυλακίστηκε. Για τους λάτρεις της στατιστικής, η Εύα Καϊλή είναι το δεύτερο άτομο στην ιστορία της ανθρωπότητας που αποφυλακίζεται το πρωινό της Μεγάλης Παρασκευής, το πρώτο ήταν ο Βαραββάς.
Ας πούμε για τον Θέμη τον Σιδηρόπουλο που για άλλη μια φορά κάνει βαρύγδουπες ανακοινώσεις. «Κανένας συμβιβασμός με τους πολίτες που χρηματίζονται, δεν είναι μέλημα μας να καθίσουμε σε βρώμικες καρέκλες και καμιά συνεργασία με Γκυρίνη και Κουρκουτά». Και «Θου, Κύριε, φυλακήν τω στόματί μου και θύραν περιοχής περί τα χείλη μου».
Σα να ακούω τον Μάνο Κατράκη ως εισαγγελέα στη «Λεωφόρο του Μίσους» να αγορεύει. Φτάνει πια το παιχνίδι του εντυπωσιασμού από όλους. Τα «ψεύτικα, τα λόγια τα μεγάλα» δεν μας πείθουν πια. Όσο πιο νωρίς το καταλάβετε, τόσο το καλύτερο για όλους.
Ας πούμε για τα αδέσποτα στα Αμπελοτόπια που δάγκωσαν (ξανά) μια κoπέλα. Αν το χτυπήσω με το αυτοκίνητο είναι 40 χιλιάρικα πρόστιμο (και καλά θα μου κάνουν αν το παρατήσω).
Αν με δαγκώσει όμως, θα μου δώσει 40 χιλιάρικα ο εκάστοτε δήμος που δεν έχει λάβει τα μέτρα που προβλέπονται; Συμπόνια Μάκη, συμπόνια.
Ας πούμε για το χαλάζι που έπεσε και ειδικά στον Άραχο. Λες να είναι σημάδι από τον Θεό, Αβραάμ μου ότι εσύ είσαι ο εκλεκτός; Παντού βροχή και στον Άραχο χαλάζι, δεν σου κάνει εντύπωση;
Μήπως εσύ μας φέρεις την «άσπρη μέρα» που όλοι περιμένουμε; Λέω μήπως.
Και μιας και μιλάω για τον πρόεδρο, άλλαξε τελικά ο νόμος για την εκλογή τους.
Με το άρθρο 37, πρόεδρος δημοτικής κοινότητας με πληθυσμό έως 300 κατοίκους και τα συμβούλια των δημοτικών κοινοτήτων με πληθυσμό από 301 έως 2000 κατοίκους θα εκλέγονται σύμφωνα με τα εκλογικά αποτελέσματα της συγκεκριμένης δημοτικής κοινότητας, ανεξάρτητα αν είναι μέρος του συνδυασμού του επιτυχόντος δημάρχου ή όχι.
Όποιον ψηφίσουμε δηλαδή, αυτόν και θα έχουμε για πρόεδρο.
Στις δημοτικές κοινότητες με πληθυσμό από 2001 κατοίκους και άνω στις οποίες συγκροτούνται πενταμελή, ενδεκαμελή και δεκαπενταμελή συμβούλια, πρόεδρος ορίζεται ο πρώτος σε σταυρούς σύμβουλος του συνδυασμού του εκλεγμένου δημάρχου, καθώς σύμφωνα με την νομοθεσία ο συνδυασμός του δημάρχου λαμβάνει τα 3/5 του συμβουλίου αυτών των δημοτικών κοινοτήτων.
Δηλαδή, αν εκλεγεί πρώτος ο Α πρόεδρος που ανήκει στον Α υποψήφιο δήμαρχο αλλά στο σύνολο εκλεγεί δήμαρχος ο Β, θα βγάλει τον δικό του πρόεδρο από τον δικό του ψηφοδέλτιο κι ας έχει τις λιγότερες ψήφους.
Δηλαδή..... Δημοκρατία. Με λίγα λόγια, χέστηκαν για τα μικρά χωριά, το ψωμί είναι στα μεγάλα. Εκεί είναι οι σταυροί.
Δεν με νοιάζει η Κυδωνιά, ο Πλάτανος και η Τριλοφιά. Με νοιάζει η Κορυφή, το Πλατύ και η Μελίκη. Δεν ξέρω αν χάρηκαν με όλο αυτό οι υποψήφιοι πρόεδροι, αν χάρηκαν κακώς. Επιτυχία θα ήταν να αποκτήσουν δικαιώματα και να πάψουν να είναι...... διακοσμητικοί.
Και πάμε στα της Μεγάλης Εβδομάδας. Φέτος, μετά από 33 χρόνια, νήστεψα όλη τη Βδομάδα των Παθών.
Δεν με πείραξε τίποτα, ο διάβολος δεν προσπάθησε να με δελεάσει, αυτή όμως που δεν με άφησε να αγιάσω ήταν η μάνα μου.
Έκανε τα τσουρέκια Μεγάλη Πέμπτη. Ύπαγε οπίσω μου...... Μοσχομύρισε όλο το σπίτι. Μια μυρωδιά που, εγώ προσωπικά δεν μπορώ να αντισταθώ.
Κι όμως, κρατήθηκα (αφού ρίξαμε έναν καβγά πρώτα) και δεν έφαγα. Πρέπει όμως να σας εξομολογηθώ κάτι.
Δυο μέρες ξενύχτησα από πάνω να τα μυρίζω και να τα λιγουρεύομαι. Αν και αυτό είναι αμαρτία τότε να τη χρεώσετε στη μάνα μου, αυτή έφερε την αμαρτία στο σπίτι μας. Εγώ ..... παιδί...... είμαι..... ξέρετε....... Εσείς.
Συγνώμη, θέλω να ρωτήσω κάτι επειδή δεν τα ξέρω καλά. Οι επιτάφιοι έχουν κάθε χρόνο και άλλο θέμα;
Όχι, όχι στο τι χρώμα λουλούδια θα βάλουν αλλά στο ...στυλ. Ρωτάω γιατί όταν είδα τον παρακάτω επιτάφιο, σάστισα.
Θεέ μου σχώρναμε αλλά πρώτη φορά στη ζωή μου βλέπω επιτάφιο με λεντοταινία.
Όταν τον είδα περίμενα αντί το Ζωή Εν Τάφω να ακούσω το I Feel Love της Dona Summer. Σχώρναμε Παναγιά μου αλλά αυτή την στιλιστική εκδοχή δεν την ήξερα.
Το παράξενο είναι ότι παίρνει ρεύμα με καλώδιο, που σημαίνει ότι δεν το έκαναν για να φωτίζεται στην περιφορά. Μέσα, για ποιο λόγο; Δεν έκαιγαν οι πολυέλαιοι; Τι να πω, καλώς ο εκσυγχρονισμός αλλά ας ξεκινήσουμε από άλλα πράγματα, πιο σημαντικά.
Η φετινή Μεγάλη Παρασκευή έκρυβε πολλές εκπλήξεις. Ο Μανώλης Σταυρής, ως άλλος Ιησούς θέλησε να σηκώσει τα λάθη και τα βάρη όλης της παράταξης στους ώμους του και δεν άφησε εικόνα για εικόνα και σταυρό για σταυρό που να μην κουβάλησε.
Δεν ξέρω αν το αναγνώρισαν οι συνάδελφοί σου αυτό που έκανες (δε νομίζω) πάντως με ..... ξάφνιασες.
Δεν ξέρω γιατί το πήρες τόσο ζεστά φέτος, πάντως μπράβο. Οι άλλοι με το ζόρι κουβαλούσαν ένα κερί. Μόνο μη με πεις ότι θα ξεκινήσεις και τα ¨πολιτιστικά¨ θαύματα γιατί τότε θα παραξενευτώ και δεν το θέλω.
Δύσκολο πράμα να είσαι υποψήφιος βουλευτής. Το Καρπούζι κάνει δώρο στη Φανή Γιωτάκη ένα ζευγάρι γόβες γιατί όσες είχε τις ξετακούνιασε. Δεν άφησε επιτάφιο για επιτάφιο, λειτουργία για λειτουργία, ανάσταση για ανάσταση.
Δεν ξέρω αν είσαι τόσο θρήσκια Φανή μου πάντως φέτος αγιάστηκες για μια ζωή. Πέρασες και τον Βεσυρόπουλο ένα πράμα.
Αν και μετά από όλα αυτά δεν καταφέρεις να βγεις, να πας στις εκκλησίες να ζητήσεις ποσοστά από τα κεριά που άναψες. Μια πενταετία θα τη βγάλεις καθαρή.
Και μιας και μιλάμε για περιφορά, να΄ τος και ο Μάκης ο Χατζόπουλος που περιφέρθηκε και αυτός παρέα με Δριστά και Δελιόπουλο και Γκυρίνη. Σίγουρα δεν πρέπει να ήταν κανένας από την παράταξη που υποστήριζες εκεί και υποχρεωτικά πήγες με αυτούς, ε Μάκη;
Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να σας αναλύσω πόσα λεφτά πήρε ο Ιούδας για να προδώσει το Χριστό. Σύμφωνα με κείμενα διάφορων προφητών, ερευνητές εκτιμούν πως τα 30 αργύρια ήταν τυριανά σεκέλ, νόμισμα της Τύρου, αρχαίας πόλης του Λιβάνου. Στην εποχή της Καινής Διαθήκης, ένα σέκελ άξιζε περίπου τέσσερις δραχμές.
Κάθε νόμισμα είχε βάρος λιγότερο από μισή ουγκιά ασήμι, περίπου 16 γραμμάρια το καθένα.
Επομένως, η σημερινή αξία υπολογίζεται σε 400-500 ευρώ το ένα. Άρα, τα 30 αργύρια αντιστοιχούν σε ένα ποσό της τάξεως 12.000-15.000 ευρώ.
Με 15 χιλιάδες ευρώ, άλλοι προδίδουν τη μάνα τους Μάκη μου (στον εαυτό μου μιλάω), τον Χριστό δεν θα πρόδιδε ο...... Ιούδας!!!
Και μετά τη μεγάλη προδοσία έρχεται η Ανάσταση και το Άγιο Φως.
Που ακούστηκε να ποδοπατάνε τον δήμαρχο ή να στήνετε ο δήμαρχος στη σειρά να πάρει φως, που; Αν δείτε το βλέμμα του, απορεί και ο ίδιος. Πρώτα έπρεπε «δεύτε λάβε φως δήμαρχε» και μετά «δεύτε λάβετε φως κοινοί θνητοί». Μη τα ισοπεδώνουμε όλα.
Θα μου πείτε, και αυτό σου έφταιξε ρε παιδάκι μου; Η απάντηση βρίσκεται στην παρακάτω φωτογραφία.
Στο χώρο που ακούγεται το Χριστός Ανέστη (το εξωτερικό κιόσκι) ...η εκάστοτε αρχή παίζει σημαντικό ρόλο και στην Ανάσταση του Κυρίου...; Γι΄ αυτό είναι ένα σκαλί πάνω από τους πολίτες;;;
Μετά από αυτό ο Δελιόπουλος δεν μπορούσε να κλείσει μάτι. Είχε ανησυχίες, πολλές ανησυχίες. Και ως υπεύθυνος που είναι έπρεπε να τις τακτοποιήσει. Και τις τακτοποίησε.
Το σχόλιο όμως που πήρε είναι όλα τα λεφτά. Στέφανε μου, στόχους βάζουν όσοι παράγουν πολύ μεγάλο έργο... Παζλ συμπληρώνουν αυτοί που βολεύονται και έχουν χρόνο στη διάθεσή τους. Διάλεξε.
Αυτά για σήμερα.
Όπως καταλάβατε η κατάσταση είναι λιγάκι μπερδεμένη. Είναι σαν το sex μετά τα 40.
Καταπληκτικό μεν αλλά ποτέ δεν ξέρεις αν είναι οργασμός, ανακοπή ή κράμπα.
Μη ξεχάσετε αύριο να πείτε χρόνια πολλά στους Θωμάδες και στους Γιώργηδες που γιορτάζουν. Ραντεβού το άλλο Σάββατο.
