Ελεύθερα Καρπουζάκια μου πολύ καλημέρα σας. Μετά από περίπου 2 μήνες σκλαβιάς αποκτήσαμε ξανά την ελευθερία μας. Και πολύ ελευθερία δεν το λες βέβαια αλλά σαφώς είναι καλύτερα από πριν. Βέβαια όλος αυτός ο εγκλεισμός έχει αφήσει και κατάλοιπα. Οι μισοί θέλουν να δείρουν «πολύ σχολαστικά» τον Σπύρο Παπαδόπουλο και οι άλλοι μισοί διερωτώνται αν έβαλαν τον Μάρτη στο χέρι για να μη τους κάψει το φωτιστικό του σαλονιού. Ζήσαμε τραγικές καταστάσεις. Δίναμε μάχη ποιος θα κατεβάσει τα σκουπίδια για να ξεσκάσει λίγο. Τα χέρια μας κατανάλωσαν για πρώτη φορά περισσότερο αλκοόλ από εμάς. Κάναμε μαθήματα μέσω skype και ο καθηγητής φορούσε πιτζάμες με τον Σκούμπι Ντου.
Το κακό είναι ότι υπάρχει περίπτωση ο ρημαδοϊός να επανέλθει από Οκτώβρη. Το καλό είναι ότι τότε θα είμαστε πιο έτοιμοι. Μάθαμε πια. Δεν μπαίνει εύκολα ο Έλληνας σε καραντίνα πατριώτη αν δεν έχει τις ανέσεις του. Για να κάτσει ο Έλληνας 14 μέρες σε καραντίνα θέλει 18 κιλά κιμά, 12 κοτόπουλα, 68 παντσέτες, 10 μέτρα λουκάνικο χωριάτικο, 2 κιβώτια μπύρες και σύνδεση Netflix. Αλλιώς θα την κάνει την κουτσουκέλα του. Ένα ακόμα καλό είναι ότι όλη αυτή την περίοδο δεν κινδυνεύαμε από κλεψιές. Αν καταλαβαίναμε ότι μπήκαν κλέφτες στο σπίτι το μόνο που έπρεπε να κάνουμε ήταν να… βήξουμε. Άφαντος ο φουκαριάρης.
Αναγνώστης της στήλης μου έστειλε και την απάντηση στην απορία που είχα στο προηγούμενο άρθρο για το πώς θα πίνουμε καφέ έξω.
Και όλα αυτά γιατί κάποιοι Κινέζοι έφαγαν φίδια και νυχτερίδες και ανάγκασαν όλο τον πλανήτη να τρέχει με τον ιό. 3000 χρόνια τρώμε κοκορέτσι και κανένας ιός. Αυτό είναι πολιτισμός μικρά κίτρινα ανθρωπάκια, ξυπνάτε.
Αλλάζω θέμα και πάω στα εκκλησιαστικά. O όρθρος της Κυριακής μαζί με τον Εσπερινό θα τελείται στις 18.30 το απόγευμα του Σαββάτου ενώ την Κυριακή θα τελείται η πρώτη Θεία Λειτουργία από τις 8.00π.μ. μέχρι τις 9.30π.μ. και η δεύτερη από τις 10.00 μέχρι τις 11.30 γιατί οι πιστοί υπερβαίνουν τους 50. Κυριάκο, θέατρο την κατάντησες την εκκλησία. Κάθε μέρα μία παράσταση και την Κυριακή διπλή. Η μαρκίζα λείπει και οι ταξιθέτριες. Αλήθεια πρωθυπουργέ μου, όταν τελειώνει η λειτουργία θα πρέπει να πηγαίνουμε και για αυτόγραφο ή δεν είναι υποχρεωτικό;
O χώρος μπροστά από το Πνευματικό Κέντρο Αλεξάνδρειας γέμισε άδειες καρέκλες με την αγωνία των επιχειρηματιών εστίασης έκδηλη για το μέλλον των καταστημάτων τους την επόμενη μέρα να παραμένει. Πάνω στις καρέκλες διάβασα πολλά. Πόσους βουλευτές έχουν τα κόμματα, τι ζητάνε οι επιχειρηματίες, να πέσει ο ΦΠΑ και άλλα τέτοια σημαντικά και βαρύγδουπα. Δεν διάβασα όμως (πρέπει να το ξέχασαν) τίποτα που να αφορά τους εργαζόμενους και γι΄ αυτό είπα να προσθέσω και γω άλλες δύο καρέκλες.
Εργαζόμενος χωρίς επιχείρηση δεν υπάρχει αλλά και επιχείρηση χωρίς εργαζόμενο δεν μπορεί να λειτουργήσει. Μη κοιτάτε μόνο τον εαυτό σας αγαπητοί μου επιχειρηματίες. Το ότι έχουμε όλοι μας ανάγκη για δουλειά δεν συνεπάγεται ότι έχουμε και ανάγκη για… sex. Όχι από εκείνο το καλό που μας αρέσει αλλά από εκείνο που μας προσφέρουν κάποιοι λόγω της ανάγκης μας για δουλειά. Να θυμάστε, κάποια μέρα όλα εδώ πληρώνονται...
Ένα όνειρο πολλών δεκαετιών και πολλών προσπαθειών γίνεται πραγματικότητα. Υπογράφηκε η σύμβαση για την υλοποίηση του έργου «ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗ ΕΛΑΣΤΙΚΟΥ ΤΑΠΗΤΑ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΤΑΔΙΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ» μεταξύ του Δημάρχου Παναγιώτη Γκυρίνη και του προέδρου της εταιρείας “ΜΑΝΔΡΟΥΚΑΣ ΑΤΕ”. Το έργο έχει προϋπολογισμό 605.060,26 ευρώ. Δεν θα γκρινιάξω καθόλου (αν και πρέπει αλλά δεν θα το κάνω). Μακάρι τέτοια να γίνονται. Πάντως δήμαρχε δεν ξέρω τι έκανες τόσο καιρό (ίσως λόγω κορονοϊού να μη σε βλέπαμε) αλλά τώρα τελευταία ξεπατώθηκες στις φωτογραφίες. Μια από αυτές είναι ωδή στο Ισλάμ. Σα να είσαι δήμαρχος στο Αφγανιστάν και μάζεψες τη διοίκηση για αναμνηστική ένα πράμα.
Τον κοντό μόνο να μην είχες δίπλα σου γιατί μου χαλάει το σύνολο. Ειλικρινά απορώ πως κάποιοι άνθρωποι μπορούν και επιβιώνουν. Πως κάποιοι άνθρωποι μπορούν να πείσουν κάποιους άλλους και να αναλαμβάνουν καίριες θέσεις που αλλιώς δεν θα μπορούσαν καν να ονειρευτούν. Για τον συγκεκριμένο κύριο θα τα πούμε κάποια άλλη στιγμή. Θα σας πω για ένα «άγαλμα», για κάποιες υποσχέσεις και γενικά για μια «αμνησία» που αιωρείται πάνω από τις πολιτικές καρέκλες. «Κοντός» ψαλμός.
Τώρα που βγήκαμε από τα σπίτια μας πρέπει να εφαρμόζουμε κάποιους κανόνες. Αλλού φοράμε και αλλού δεν φοράμε μάσκα. Shit high and watch. Ο κόσμος τα έχει παίξει. Φόρα, βγάλε. Από την άλλη οι νεκροθάφτες είναι να τους κλαις. Περισσότερο μοιάζουν με χειρούργοι παρά για κοράκια. Τους βλέπεις και δεν ξέρεις αν θα τον παραχώσουν ή αν θα του βγάλουν τη χολή. Ο παρακάτω νεκροθάφτης όμως νομίζω ότι το παράκανε. Είπαμε άνθρωπε μου να βάλεις μάσκα για να τον θάψεις…. αλλά στα νεκροταφεία, όχι στις 20.000 λεύγες κάτω από τη θάλασσα.
Με τη Σοφία την Κωταϊδου την προηγούμενη εβδομάδα είχαμε μια συζήτηση στις ΔΥΟ ΟΨΕΙΣ που πραγματικά έκανε πολλούς να διερωτηθούν για πολλά. Πως την έπεισα και μίλησε, ποια είναι αυτή που έχει άποψη για τον δήμο και πολλά άλλα. Η Σοφία μίλησε ως Σοφία γιατί μπορεί και δεν φοβάται. Ούτε παθιασμένες νύχτες τις έταξα, ούτε τίποτα. Απεναντίας, από αυτή τη συνέντευξη βγήκε κάτι πολύ καλό. Στην ερώτηση για «πράσινο δήμο» η απάντηση ήρθε…. δύο μέρες μετά.
Την επόμενη φορά Σοφία μου θα σε ρωτήσω για την ποιότητα του νερού. Κάτι μου λέει πως θα χάσει τον ύπνο του ο Τόκας. Τα πάνω κάτω ήρθανε με όλα αυτά σε έναν Δήμο που ήδη είναι άνω κάτω.
Το Καρπούζι βάζει «απέναντι» στην καρέκλα ενδιαφέροντες ανθρώπους που έχουν κάτι να πουν και κυρίως που έχουν χιούμορ. Ένας από αυτούς τους ανθρώπους, που δεν μασάει τα λόγια του και που ήθελα τρελά να καθίσει απέναντι μου είναι ο Νίκος Λιολιόπουλος. Το ραντεβού μας κλείστηκε στα γραφεία του alexandriamou. Καταιγιστικός όπως πάντα, ειλικρινής, δίνει απαντήσεις που θα αφήσουν κάποιους με το στόμα ανοιχτό. Το σίγουρο είναι ότι γελάσαμε πολύ. Δείτε ολόκληρη τη συνέντευξη στο βίντεο που ακολουθεί.
Πριν ένα χρόνο ακριβώς είχα αφιερώσει το Καρπούζι σε έναν άνθρωπο που σαν σήμερα, 9 Μαΐου έφυγε για πάντα από κοντά μας. Το σημερινό Καρπούζι είναι και πάλι αφιερωμένο στον ίδιο άνθρωπο γιατί έναν χρόνο μετά συνεχίζει να μας λείπει. Σάκης Τζίκας. Είμαι σίγουρος ότι στη γειτονιά των αγγέλων περνάνε καλύτερα αφού σε έχουν στην παρέα τους. Ραντεβού το άλλο Σάββατο.
