Καρπουζάκια μου πολύ καλημέρα σας. Άλλη μια σαιζόν είναι έτοιμη να ξεκινήσει. Η 6η σαιζόν λοιπόν ξεκινά το Σάββατο 7 Σεπτεμβρίου αποκλειστικά και μόνο στο alexandriamou.gr. Εμένα προσωπικά, αν και δεν είχα πολύ ελεύθερο χρόνο, μου λείψατε πραγματικά. Το Καρπουζάκι μπορεί να μην ήταν στον «αέρα» ένα μήνα τώρα παρόλα αυτά όμως έκανε πολλούς νέους φίλους. Πάρα πολλά τα μηνύματα και τα mail που πήρα από ανθρώπους που το ανακάλυψαν τώρα, είτε ξαπλωμένοι σε μια παραλία, είτε σπίτι τους πίνοντας καφέ.
Όλο αυτό το διάστημα που ήμασταν χώρια, πήγα διακοπές (όχι, δεν ξεκουράστηκα), πήγα σε καμιά 5-6 κηδείες (όσο μεγαλώνεις τόσο λιγοστεύουν οι γνωστοί σου), παρουσίασα αρκετές εκδηλώσεις (και ακόμη δεν δέχτηκα πρόταση από κάποιο σταθμό) και τέλος ξεδίπλωσα το υποκριτικό μου ταλέντο. Ανέβηκα στο θεατρικό σανίδι μετά από 33 χρόνια παίζοντας έναν ρόλο που σας καθήλωσε.
Η παράσταση «Ικλουγές γιέντι» μου έδωσε την ευκαιρία να παίξω έναν ρόλο σταθμό για την καριέρα μου. Μπήκα, ξάπλωσα, έπεσα μαζί με το κρεβάτι, ανέβηκα στο φορείο, ψήφισα και τέλος. Αυτό που είδε ο κόσμος ήταν ένα σεντόνι να τρέμει από τα γέλια. Δεν είναι αυτό ερμηνεία; Νομίζω ότι δεν μπορώ πλέον να παίξω άλλο ρόλο, αυτή η ερμηνεία θα με κυνηγάει μια ζωή.
Αυτά όμως θα τα πούμε αναλυτικά στο πρώτο Καρπουζάκι. Σήμερα το θέμα μας είναι η νέα φωτογράφιση που θα στολίζει το άρθρο για τον επόμενο χρόνο. Πιο gothic καταστάσεις γιατί πολύ απλά φέτος στο Καρπούζι προβλέπουμε τα μελλούμενα.
Τη φωτογράφιση (που δεν είναι αυτή που έχω στην αρχή αλλά θα τη δείτε στο πρώτο Καρπούζι) ανέλαβε ο Γιάννης Ουσταμπασίδης. Φώτα, σκιές, πόζες, όλα υπό την καθοδήγηση του. Gothic ήθελα εγώ, gothic μου έδινε ο Γιάννης. Για μένα ήταν εγγύηση και τον ευχαριστώ πολύ για τη συνεργασία.
Για να μπω όμως στο όλο κλίμα της εποχής έπρεπε να έχω και το κατάλληλο μακιγιάζ. Για μένα ήταν μονόδρομος. Όχι επειδή την ξέρω χρόνια ούτε απλά επειδή είναι καλό παιδί. Την επέλεξα γιατί είναι η καλύτερη. Η Έλενα Κυνηγοπούλου λοιπόν πήρε τα πινέλα και τις σκιές και με έκανε αγνώριστο.
Δεν ξέρω αν θα με βάλει στο book της για να με δείχνει ως κάποια από τη δουλειά της. Ξέρω όμως ότι με έβαψε με μεράκι, υπομονή (την έσκασα με τις ιδιοτροπίες μου) και μου έδωσε ένα αποτέλεσμα ανώτερο των προσδοκιών μου. Είχα και έναν φόβο αν θα βγούνε όλες αυτές οι μπογιές και τα νύχια ή θα κυκλοφορώ στη Βετσοπούλου σαν αποτυχημένο τραβεστί. Γιαβρί μου σε ευχαριστώ πολύ.
Καλές οι φωτογραφίες, καλό το μακιγιάζ αλλά αν και το κοστούμι δεν είναι καλό τότε όλα πάνε στράφι. Νίκος Ουζούνης σημαίνει εγγύηση. Απλά με ρώτησε τι το θέλω. Ούτε μέτρα δεν μου πήρε. Περίμενα μια μπέρτα και μου ήρθε «η μπέρτα». Γούνες, μεταλικές λεπτομέρειες, κουκούλες….. Νίκο μου δεν είναι τυχαίο που σε εμπιστεύονται όλες οι καλοντυμένες κυρίες της πόλης. Σ΄ ευχαριστώ πολύ.
Το Καρπούζι έρχεται το Σάββατο 7 Σεπτεμβρίου με ένα άρθρο μαχαιριά. Τελικά άξιζε αυτούς που ψηφίσαμε να τους ψηφίσουμε; Εκτίμησαν την ψήφο μας ή απλά βολεύτηκαν; Κάνουν κοινωνικό έργο ή απλά γεμίζουν την τσέπη τους; Και φυσικά όλα όσα είδαμε και ακούσαμε τον μήνα που πέρασε.
Ραντεβού το Σάββατο το πρωί. Ξεκινάμε με όρεξη.
