Παράκληση της Παναγίας από τον Σεβασμιώτατο στην Ι.Μ.Αγίας Κυριακής Λουτρού Κύριο

Παράκληση της Παναγίας από τον Σεβασμιώτατο  στην Ι.Μ.Αγίας Κυριακής Λουτρού

Την Κυριακή 11 Αυγούστου το απόγευμα, ο Σεβασμιώτατος χοροστάτησε στον Εσπερινό και στην Παράκληση της Θεοτόκου και κήρυξε το θείο λόγο στην Ιερά Μονή Αγίας Κυριακής Λουτρού.

 

Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου στην Ι. Μ. Αγ. Κυριακής:

«Δέσποινα τοῦ κό­σμου, ἐλπίς καί προ­στα­σία τῶν πιστῶν, μή μοῦ παρίδῃς τήν δέησιν, τό συμφέρον ποίησον».

Γιά ἀκόμη μία φορά μᾶς ἀξίωσε ἡ χάρη τῆς Πα­να­γίας μας νά τῆς ψάλ­λου­με ὕμνους εὐχαρι­στίας καί ἱκεσίας. Μᾶς ἀξίωσε νά ἀτενίσου­με τή γλυκυτάτη καί συμ­παθε­στά­τη μορφή της καί νά τῆς ἐμπιστευ­θοῦμε τά αἰσθήματα καί τά αἰτή­ματα τῶν καρδιῶν μας.

Γιατί ποιός ἀπό ἐμᾶς, ὅταν βρεθεῖ ἐνώπιον τῆς ἱε­ρᾶς εἰκόνος της, ὅταν τήν δεῖ ὡς Βρεφοκρα­τοῦ­σα στό τέμπλο τῶν ἱερῶν μας ναῶν ἤ ὡς Πλατυτέρα τῶν οὐρα­νῶν στήν κόγχη τοῦ ἱεροῦ Βήματος, δέν αἰ­σθάνεται ὅτι βλέπει ἕνα οἰκεῖο του πρό­σω­πο, δέν αἰσθάνεται ὅτι βλέ­πει τή δική του μητέρα; Καί ποιός, ἀλήθεια, ὅ­ταν τήν βλέπει δέν θέ­λει νά σπεύσει πρός αὐ­τήν, δέν θέλει νά τῆς μι­­λήσει, δέν θέλει κάτι νά τῆς ἐκμυ­στη­ρευθεῖ, δέν θέλει κάτι νά τῆς ζη­­τήσει; 

Κανείς, γιατί ὅλοι ἔ­χουμε ἀνάγκη νά κα­ταφεύγουμε σέ κάποιον δικό μας ἄνθρωπο, πού γνωρίζουμε ὅτι δέν θά μᾶς ἐγκαταλείψει ποτέ καί γι᾽ αὐτό μποροῦμε νά στηρίζουμε σ᾽ αὐ­τόν τίς ἐλπίδες μας.

Ἡ ζωή τοῦ ἀνθρώπου στηρίζεται στήν ἐλπίδα. Ἡ ἐλπίδα εἶναι ἡ δύ­ναμή μας γιά νά ἀγωνι­σθοῦ­με στό παρόν, ἀλ­λά καί γιά νά ἀντέξου­με τίς δυ­σκολίες καί τά προ­βλή­μα­τα πού ἀντι­με­­­τω­πί­ζουμε καθημερινά στή ζωή μας. Ἐάν δέν ἐλπί­ζουμε, δέν ἔχουμε λόγο νά προσπαθοῦμε, νά κο­­πιάζουμε, δέν ἔχουμε λόγο νά οἰ­κο­­­δο­μοῦμε τή ζωή μας. Ἡ ἐλπίδα εἶναι τό μέλ­λον μας καί ἡ προο­πτι­κή μας, εἶναι τά σχέδια καί οἱ ἐπιθυμίες τοῦ κα­θε­νός μας, εἶναι οἱ πό­θοι καί οἱ λαχτάρες μας.

Καί ποιά σχέση ἔχουν ὅλα αὐτά μέ τήν Παναγία μας, ὥστε νά τήν ὀνομάζει ὁ ἱερός ὑμνογράφος ἐλ­πίδα τοῦ κάθε ἀν­θρώ­που;

 Ἡ σχέση τῆς Πανα­γί­ας μας μέ τήν ἐλπίδα εἶ­ναι διπλῆ. Ἡ Πανα­γία εἶναι ἡ ἐλπίδα μας, για­τί αὐτή ἔφερε στόν κό­σμο τόν Χριστό, ἡ ἔλευ­ση τοῦ ὁποίου ἔδω­σε προ­ο­πτική καί νόημα στή ζωή τοῦ ἀν­θρώπου, ἔδωσε ἐλπίδα. 

Τί ἦ­ταν ὁ ἄνθρω­πος πρίν ἀπό τήν ἔλευ­ση τοῦ Χρι­στοῦ; Ἦταν δέ­σμι­ος τῆς ἁ­μαρ­­τίας καί τοῦ θανά­του. Ἦταν ἀπομα­κρυ­σμέ­­νος ἀπό τόν Θεό, καί ἡ ζωή του ἦταν σάν αὐ­τή τοῦ Προ­μηθέα δε­σμώ­­τη, τόν ὁποῖο περιγράφει ἡ ἑλ­ληνική μυθολο­γία. Ἡ σάρκωση ὅμως τοῦ Χρι­στοῦ τοῦ ἔδωσε ἐλπίδα, γιατί ὁ Χριστός μέ τή σταύ­ρω­ση καί τήν ἀνάστασή του κατέλυσε τόν θάνα­το· γιατί μέ τήν ἐνανθρώπισή του ἀποκατέ­στη­­σε τή σχέ­ση τοῦ ἀνθρώπου μέ τόν Θεό· γιατί μέ τή ζωή του ἔδω­σε νόημα καί πε­ριε­χόμενο καί στή δική μας ζωή· γιατί ὁ λόγος καί οἱ ἐντολές του δίδουν λό­γο στόν ἄν­θρωπο γιά νά ἀγωνίζεται· για­τί μέ τόν θάνατό του μᾶς χάρισε τήν αἰ­ώ­νια ζωή καί τήν αἰ­ώ­νια μακα­ριό­τητα.

Καί ὅλα αὐτά τά ὀφείλουμε καί στήν Παναγία μας, γιατί χάρη καί στή δική της συμμετοχή στό σχέ­διο τοῦ Θεοῦ, μποροῦμε νά ἐλπί­ζου­με καί νά ἀν­­τλοῦμε δύναμη ἀπό αὐτήν τήν ἐλπίδα.

Ἡ Παναγία μας εἶναι ὅμως ἡ ἐλ­πί­δα καί γιά ἕναν ἀκόμη λόγο. Εἶναι ἡ ἐλπίδα μας για­τί ὅ,τι ζη­τοῦμε, ὅ,τι  ἐπι­θυ­μοῦ­με, ὅ,τι ἔχου­με ἀνά­γκη, ὅ,τι ἀγωνιζό­μα­στε νά ἐπιτύχουμε, μπορεῖ νά μᾶς τό δώ­σει. Εἶναι ἡ ἐλπίδα μας, για­τί τεί­νει πάντοτε εὐ­ή­κοο οὖς στά αἰτή­ματα τῆς ψυ­χῆς μας καί σπεύ­δει νά τά ἐκπλη­ρώ­σει ὡς στορ­γική μη­­τέρα. Εἶναι ἡ ἐλπίδα μας, γιατί μέ­σω αὐτῆς φθάνουν ὅ­λες οἱ ἱκε­σί­ες μας στόν Υἱό της καί εἶναι αὐτή πού ἐγγυ­ᾶ­ται ὅτι ὁ Χρι­στός θά εἰσακούσει τή δέησή μας. Εἶναι ἡ ἐλ­πί­­δα μας, γιατί εἶναι ἡ ἐγγυή­τρια τῆς σωτη­ρί­ας μας· γιατί ὅποι­ος ἐμ­πιστεύεται τή ζωή καί τή σω­τηρία του στήν Πα­ναγία μας, ὅ­ποι­ος τήν χρησιμοποιεῖ ὡς πρέσβειρα καί μεσί­τρια τῆς ζωῆς του πρός τόν Υἱό καί Θεό της, ὅποιος μένει προσκολ­λη­μένος κοντά της, ὑπά­­κουος στίς ἐντολές της, μπο­ρεῖ νά εἶναι βέ­βαιος ὅτι ἐκείνη θά τόν ὁδηγήσει μέ ἀσφάλεια στόν Υἱό της καί στή σω­τηρία του.

Δικαιολογημένα, λοι­πόν, ὁ ἱε­ρός ὑμνογράφος ὀνο­μά­ζει τήν Πανα­γία ἐλ­πί­­δα του. Καί ὅπως δέν ὑπάρ­χει τίποτε γλυκύ­τε­ρο ἀπό τήν ἐλπίδα, ἡ ὁποία εἶναι, κατά τούς ἀρ­χαίους σοφούς, τό πιό γλυκύ πράγμα στή ζω­ή τοῦ ἀνθρώπου, εἶναι προ­­φανές, γιατί καί ἡ μορ­φή τῆς Παναγίας μας ἀπο­πνέει τόση γλυ­κύ­τη­τα· εἶναι προφανές, γιατί καί μόνο ἡ ἐπί­κλη­ση τοῦ ὀνόμα­τός της χαρίζει τόση ἀνά­παυση καί τό­ση εὐφρο­σύνη στήν ψυχή μας.

Γι᾽ αὐτό ἄς μήν ἀφήνουμε τόν ἑαυτό μας νά παρασύ­ρεται ἀπό τίς ψεύτικες καί μάταιες ἐλπίδες τοῦ κόσμου· ἄς μήν τόν ἀ­φή­­νουμε νά ἐμπι­στεύ­εται ἐκείνους πού μᾶς δη­μι­­ουρ­γοῦν προσ­δοκί­ες καί μᾶς δί­δουν ὑπο­σχέ­σεις, στό τέλος ὅμως μᾶς ἐξαπατοῦν καί μᾶς ἀπογοη­τεύουν. Ἄς ἐμ­πιστευόμεθα μόνο τήν Παναγία μας, ἰδιαιτέρως ἐμεῖς οἱ μοναχοί, διότι σύμφωνα μέ τή δική της ὑπόσχεση εἶναι αὐτή ἡ ὁποία θά πρεσβεύει  ὑπέρ ἡμῶν τῶν μοναχῶν ἐνώπιον τοῦ Υἱοῦ της· εἶναι αὐτή ἡ ὁποία μᾶς ἀγα­πᾶ καί μεριμνᾶ πάντοτε γιά τό καλό μας. Ἄς ἐμπιστευό­μεθα τήν Παναγία μας πού δέν μᾶς ἀπογοη­τεύει ποτέ, ἐπαναλαμ­βά­νοντας καί ἐμεῖς τά λόγια τοῦ ἱεροῦ ὑμνο­γράφου: «Δέσποι­να τοῦ κό­σμου, ἐλπίς καί προ­στα­σία τῶν πιστῶν, μή μοῦ παρίδῃς τήν δέη­σιν, τό συμ­φέρον ποίη­σον».

 

Φώτο : Κοσμά Καραγιάννη:

 

 

Alexandriamou.gr
Δημοσιογραφική Ενημερωτική Ηλεκτρονική Εφημερίδα
Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας