Γιώργο Δάμτσιο. Σε μία συνέχεια της επιτυχής συγγραφικής σου πορείας, που ξεκίνησε το 2015 με τίτλο «Μέχρι την τελευταία ανάσα», το 2017 εκδόθηκε και το δεύτερο βιβλίο σου «Το Τρίπτυχο των Ευχών». Ένα βιβλίο ασυνήθιστο, με πρωτότυπη πλοκή, αναπάντεχες ανατροπές, έντονο εσωτερικό μονόλογο από χαρακτήρες απλούς, ¨ανθρώπους της διπλανής πόρτας¨ θα έλεγα και διευρυμένη χρήση του ψυχολογικού τους προφίλ που δεν απέχει πολύ από την καθημερινότητά μας. Ο ευφυέστατος και γλαφυρός τρόπος γραφής του βιβλίου μας ταξιδεύει στα σκοτεινότερα μονοπάτια της ανθρώπινης ψυχής, εμβαθύνοντας στις ενδόμυχες σκέψεις των χαρακτήρων, προσπαθώντας να προσδιορίσει που μπορεί ο άνθρωπος να φτάσει για την εκπλήρωση των επιθυμιών του. Σήμερα μου δίνεται η δυνατότητα να ρωτήσω πολλά για το βιβλίο, αλλά και για τον ίδιο.
Λίγα λόγια για το περιεχόμενο του βιβλίου:
Για τη νεαρή Εύη Καστώνη, η διαμονή σε ένα απομονωμένο και ορεινό χωριό όπως η Δρύπη είναι σκέτο μαρτύριο. Η άσχημη εξωτερική της εμφάνιση και το καταρρακωμένο της ηθικό την έχουν οδηγήσει στο περιθώριο. Πλέον κάθε της πέρασμα από την πλατεία του χωριού μπορεί να γίνει η αφορμή για ένα ακόμα επεισόδιο γελοιοποίησης και εκφοβισμού.
Η ευκαιρία για την απόλυτη ανατροπή έρχεται όταν εντοπίζει ένα παράξενο αντικείμενο. Ένα φυλακτό που μοιάζει ικανό να εκπληρώσει την κάθε της επιθυμία. Πλέον μπορεί να γίνει πραγματική καλλονή, ενώ έχει τη δυνατότητα να εκδικηθεί τον χειρότερο βασανιστή της και να διεκδικήσει τον άντρα των ονείρων της. Μόνο που για κάθε της επιθυμία, το φυλακτό απαιτεί από εκείνη και από μία μικρή εξυπηρέτηση. Μία δοκιμασία. Η οποία είναι τελικά ικανή να την αλλάξει ανεπανόρθωτα.
Πόσο μακριά θα φτάσει για να κερδίσει τα όσα ονειρευόταν από μικρό παιδί; Πόση από την ανθρωπιά της θα κινδυνέψει να χάσει;
Ο μόνος που γνωρίζει την απάντηση είναι ο παράξενος ένοικος του Τρίπτυχου των Ευχών... (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
"Στο Τρίπτυχο των Ευχών ο Γιώργος Δάμτσιος ανοίγει ένα μονοπάτι στο σκοτεινότερο δάσος της ανθρώπινης ψυχής. Με γοητευτική γραφή και εκπληκτική γνώση ψυχολογίας, με χαρακτήρες οικείους σαν τον καθέναν από εμάς και μέσα στο κλειστοφοβικό περιβάλλον ενός απομονωμένου χωριού, αφήνει τη μυστηριώδη ιστορία του να αγγίξει τις βαθύτερες πτυχές του είναι μας, φέρνοντάς μας αντιμέτωπους με την ενοχλητική αλήθεια της ίδιας μας της φύσης. Στα όρια του τρόμου, μας καθηλώνει." (Σουζάνα Χατζηνικολάου, συγγραφέας)
Ερωτήσεις:
1) Πώς προέκυψε η ενασχόλησή σου με τη συγγραφή;
Η συγγραφή προέκυψε μέσα από την ανάγνωση. Ξεκίνησα από πολύ μικρός να διαβάζω οτιδήποτε έβρισκα μπροστά μου, οπότε κατά μια έννοια ήταν αναμενόμενο ότι κάποια στιγμή θα ήθελα να πω τις δικές μου ιστορίες. Ήταν τόσο πολλά τα ερεθίσματα! Ξεκίνησα μάλιστα να γράφω από τις μικρές τάξεις του δημοτικού, αν και προφανώς σε εκείνες τις ηλικίες περισσότερο αντέγραφα! Σταδιακά όμως βρήκα τη δική μου ταυτότητα.
2) Πιστεύεις ότι οι ανεκπλήρωτες επιθυμίες μας μπορούν να αποβούν μοιραίες για την εξέλιξή της ζωής μας και των αποφάσεών μας;
Υποθέτω ότι η απάντηση διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο, ανάλογα με την προσωπικότητα και την ιδιοσυγκρασία του καθενός. Ωστόσο, για τον περισσότερο κόσμο, πιστεύω ότι οι ανεκπλήρωτες επιθυμίες μοιάζουν με κρυμμένες ωρολογιακές βόμβες, οι οποίες υπό προϋποθέσεις θα μπορούσαν να εκραγούν, με ανεπιθύμητα αποτελέσματα! Γι’ αυτό εξάλλου συχνά τις αποκαλούμε και “απωθημένα”.
Έχω την αίσθηση όμως πως όσο πιο ολοκληρωμένος είναι ένας άνθρωπος, τόσο λιγότερες ανεκπλήρωτες επιθυμίες κουβαλά. Οπότε ίσως τα πάντα να είναι στο χέρι μας.
3) Η σύγχρονη κοινωνίας μας στηρίζεται στο φαίνεσθαι των ανθρώπων αντί του είναι, πιστεύεις όντως ότι η εξωτερική ομορφιά είναι μία παγίδα για την υλοποίηση των στόχων μας;
Δυστυχώς είναι έτσι ακριβώς. Το σύγχρονο οικοδόμημα βασίζεται στο φαίνεσθαι πολύ περισσότερο απ’ ό,τι θα έπρεπε. Και πολλές φορές η εξωτερική ομορφιά γίνεται όντως παγίδα για την υλοποίηση των στόχων μας. Ειδικά για τις γυναίκες, καθώς αν δεν μπουν σε αυτό το “παιχνίδι”, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να στερηθούν πολλά τα οποία στην πραγματικότητα τα αξίζουν. Ευνόητο είναι φυσικά ότι κάτι τέτοιο τους δημιουργεί ένα επιπλέον άγχος, αφού αν δεν δείχνουν όμορφες δεν μπορούν να διαπρέψουν –εκτός κι αν αυτό προκύψει από ιδιαίτερες περιστάσεις.
4) Το απόκοσμο πλάσμα του βιβλίου δεν προσδιορίζεται επακριβώς ούτε σε μορφή, ούτε σε προέλευση. Η επιλογή σου αυτή ήταν συνειδητή και αν ναι γιατί;
Ναι, ήταν όντως συνειδητή η επιλογή, αφού αυτό που ήθελα να δείξω είναι ότι τα “πλάσματα” αυτού του είδους είναι υποκειμενικά για τον καθένα. Χαίρομαι μάλιστα πάρα πολύ, διότι πολλές από τις γυναίκες αναγνώστριες του βιβλίου θεώρησαν ότι καθ’ όλη τη διάρκειά του η Εύη πολεμάει ουσιαστικά με τη συνείδησή της και ότι το φυλακτό έχει περισσότερο συμβολικό χαρακτήρα. Αυτό ήταν κατά μια έννοια και το βαθύτερο νόημα του βιβλίου: το κατά πόσο θα άλλαζε κάποιος τα πάντα, αν μπορούσε να το κάνει, όταν θα έβλεπε ότι εξαιτίας αυτών των αλλαγών θα δημιουργούνταν ένα σωρό καινούργιες προβληματικές καταστάσεις.
5) Η Εύη Καστώνη, μία γυναίκα με χαμηλή αυτοπεποίθηση λόγω της εξωτερικής της εμφάνισης επηρεάστηκε και ενθαρρύνθηκε από τις υποσχέσεις του απόκοσμου πλάσματος. Πιστεύεις τελικά ότι η δύναμη της πίστης μας σε κάτι ανώτερο καθορίζει τις επιλογές και την προσπάθειά μας να γίνουμε καλύτεροι;
Υποθέτω ότι και πάλι η απάντηση διαφέρει αισθητά από άνθρωπο σε άνθρωπο, ανάλογα με τα προσωπικά βιώματα του καθενός. Συγκεκριμενοποιώντας το αυτό στη νεαρή Εύη, θα έλεγα ότι εκείνη επηρεάστηκε αρκετά περισσότερο από το μέσο όρο από αυτή την “άγνωστη ανώτερη δύναμη”, ακριβώς εξαιτίας της χαμηλής της αυτοπεποίθησης. Κάθε φορά που ξεκινούσε για μια καινούργια ευχή, εξάλλου, δεν έβλεπε τίποτα το ανήθικο ή προβληματικό, οπότε δεν ένιωθε και κανέναν ενδοιασμό. Γιατί να μην πιστέψει σε κάτι ανώτερο και ειδικά όταν αυτό δεν πάει ενάντια στη θρησκευτική της πίστη;
6) Πως αισθάνεσαι όταν ξεκινάς να γράφεις και πώς όταν τελειώνεις το δημιούργημα σου;
Επειδή σχεδόν ποτέ δεν γνωρίζω την εξέλιξη της ιστορίας, στην αρχή έχω πολύ μεγάλο ενθουσιασμό. Ανυπομονώ να μάθω τι θα συμβεί στους ήρωές μου μετά τα απρόσμενα προβλήματα στα οποία τους έριξα.
Στο τέλος έχω πάντα ένα αίσθημα έντονης ευχαρίστησης. Νιώθω σαν να ολοκλήρωσα ένα πανέμορφο, μακρύ ταξίδι, από το οποίο απέκτησα καινούργιες εμπειρίες. Ουσιαστικά αυτό συμβαίνει, αφού μέσα από κάθε χαρακτήρα ανακαλύπτω όλο και περισσότερα πράγματα και για τον ίδιο μου τον εαυτό.
7) Τι σε ώθησε να επιλέξεις την συγκεκριμένη κατηγορία θρίλερ για να εκφραστείς;
Νομίζω ότι αυτό το είδος ήταν το πλέον αρμοστό για της ανάγκες της ιστορίας, αφού έτσι φανέρωσε καλύτερα τα προβλήματα που είχε να αντιμετωπίσει η Εύη. Ωστόσο δεν είναι το μοναδικό λογοτεχνικό είδος με το οποίο ασχολούμαι. Επειδή διαβάζω βιβλία από κάθε παρακλάδι της λογοτεχνίας, τα ερεθίσματά μου ποικίλουν. Κοιτάζοντας μάλιστα στα έτοιμα βιβλία μου που περιμένουν τη δική τους σειρά να εκδοθούν, θα δει κανείς από έργα καθαρόαιμης αστυνομικής λογοτεχνίας μέχρι και παιδικά!
8) Μπορούμε να αναμένουμε σε νέες κυκλοφορίες σύντομα; Θέλεις να μας μιλήσεις για το τι έχεις ετοιμάσει;
Το “τρίπτυχο των ευχών” κυκλοφόρησε πριν από ακριβώςέναν χρόνο. Ωστόσο, πήρε ήδη να παλιώνει! Τον περσινό Σεπτέμβρη κυκλοφόρησε ένα μυθιστόρημα που έγραψα μαζί με τον Μάριο Δημητριάδη και φέρει τον τίτλο “Στη γέφυρα των χαμένων ψυχών”, ενώ σε λίγες μέρες θα κυκλοφορήσουμε με τον Μάριο και κάτι ακόμα, ένα λογοτεχνικό/μουσικό πρότζεκτ που ονομάζεται “TheMetalChaptersVol. 1”. Οι συνεργασίες μου θα συνεχιστούν και το φθινόπωρο, αφού θα κυκλοφορήσω το βιβλίο “Επικίνδυνη Έλξη”, αυτή τη φορά γραμμένο μαζί με τη συγγραφέα Μαρία Ζαχαράκη. Και σαν επιβεβαίωση της προηγούμενης απάντησής μου, όλα τους είναι διαφορετικού είδους και στυλ από το Τρίπτυχο των Ευχών!
Επιμέλεια συνέντευξης: Έφη Στεφ. Καραγιάννη
Βιογραφικό:
Ο Γιώργος Δάμτσιος γεννήθηκε 1978 στη Νάουσα και εργάζεται στο Ελληνικό Δημόσιο από το 2000. Εκτός από τη συγγραφή, του αρέσει να διαβάζει μανιωδώς ενώ είναι λάτρης της Heavy Metal, του gaming και του αθλητισμού.
Αποτελεί έναν από τους οραματιστές και μέλος της οργανωτικής επιτροπής του Φεστιβάλ Φαντασίας Fantasmagoria.
Αρθρογραφεί τακτικά στην ιστοσελίδα nyctophilia.gr, καθώς και στο προσωπικό του blog: georgedamtsios.weebly.com
Το ντεμπούτο του βιβλίο κυκλοφόρησε τον Νοέμβριο του 2015 από τις εκδόσεις Momentum και τιτλοφορείται “Μέχρι την τελευταία του ανάσα”.
Τον Γενάρη του 2016, συμμετείχε στο συλλογικό έργο “Ψίθυροι μέσα στη νύχτα”, για λογαριασμό του site nyctophilia.gr
Τον Ιούνιο του 2016 κατέλαβε την πρώτη θέση ανάμεσα σε εκατόν τριάντα συμμετέχοντες στον διαγωνισμό των εκδόσεων “Ανάτυπο” με θέμα “Το Άγνωστο”. Συμμετείχε στο αντίστοιχο συλλογικό έργο.
Τον Μάρτιο του 2017, από τις “Πρότυπες Εκδόσεις Πηγή”, κυκλοφόρησε το δεύτερο βιβλίο του, με τίτλο “Το Τρίπτυχο Των Ευχών”.
Τον ίδιο μήνα, συμμετείχε και σε τρεις ακόμα συλλογές διηγημάτων:
“Αντίθετο Ημισφαίριο 4”, για λογαριασμό της gamecraft.
“Τρόμος”, των εκδόσεων Ανάτυπο.
“Ζόμπι στην Ελλάδα”, των εκδόσεων iWrite.
