Την Κυριακή 25 Μαΐου (του Τυφλού) το πρωί  ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στο Πανελλήνιο Ιερό Προσκύνημα της Παναγίας Σουμελά στο όρος Βέρμιο.

Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας, ενώπιον της Μάνας του Πόντου, της Προστάτιδας των προσφύγων και των ξεριζωμένων, της Παναγίας της Σουμελιώτισσας, τελέστηκε το μνημόσυνο για τα θύματα της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού παρουσία τοπικών πολιτικών και στρατιωτικών αρχών, εκπροσώπων Ποντιακών Σωματείων και Πολιτιστικών Συλλόγων και πλήθους ευσεβών προσκυνητών.

Τον πανηγυρικό της ημέρας εκφώνησε ο κ. Κωνσταντίνος Φωτιάδης, ενώ οι εκδηλώσεις ολοκληρώθηκαν με τρισάγιο και καταθέσεις στεφάνων στο μνημείο του Αλεξάνδρου Υψηλάντη, πλησίον του Iερού Ναού.

Ομιλία Σεβασμιωτάτου

«Ἐν παντί θλιβόμενοι ἀλλ᾽ οὐ στενοχωρούμενοι … διωκόμενοι ἀλλ᾽ οὐκ ἐγκαταλειπόμενοι».

Μέ αὐτές τίς λέξεις περιγράφει, θά μπορούσαμε νά ποῦμε, ὁ πρωτοκορυφαῖος ἀπόστολος Παῦλος τή ζωή του. Θλίψεις, στενοχωρίες, διωγμοί, δοκιμασίες, φυλακίσεις ἦταν αὐτά πού γέμιζαν καθημερινά τή ζωή του, τήν κάθε της ἡμέρα. Ἄνθρωπος μορφωμένος, μέ βαθειά γνώση τῆς ἑβραϊκῆς ἀλλά καί τῆς ἑλληνικῆς παραδόσεως, θά μποροῦσε νά εἶχε κάνει μία ἐντελῶς διαφορετική σταδιοδρομία, καί νά ἀπολαύσει μία ἤρεμη καί ἥσυχη ζωή. Ὁ μέγας ἀπόστολος Παῦλος ὅμως ἐπέλεξε νά ἀκολουθήσει τή φωνή τοῦ Χριστοῦ πού τόν κάλεσε νά ἀλλάξει τή ζωή στόν δρόμο γιά τή Δαμασκό, ὅταν τόν τύφλωσε γιά τόν κόσμο, τοῦ ἄνοιξε ὅμως τά μάτια στόν ἀληθινό Θεό, ὅπως συνέβη καί μέ τόν τυφλό τοῦ σημερινοῦ εὐαγγελικοῦ ἀναγνώσματος. Καί ἔτσι ἔγινε ἀπό διώκτης τοῦ Χριστοῦ ἀπόστολός του.

Γιά χάρη τοῦ Χριστοῦ καί τοῦ Εὐαγγελίου ὑπέμενε τόσες θλίψεις καί τόσους διωγμούς ὁ ἀπόστολος Παῦλος, πού ἴσως κανένας ἄλλος δέν ὑπέμεινε. Ἀλλά ποτέ δέν ἐγόγγυσε, ποτέ δέν διαμαρτυρήθηκε, ποτέ δέν φοβήθηκε καί ποτέ δέν ὑποχώρησε, γιατί γνώριζε καλά καί πίστευε ἀκράδαντα ὅτι τό ὀστράκινο σκεῦος τῆς ὑπάρξεώς του βρισκόταν στά χέρια τοῦ Θεοῦ. Αὐτός τόν προστάτευε, αὐτός τόν συνόδευε, αὐτός τόν ἐνίσχυε, αὐτός τόν ἐνδυνάμωνε. Γι᾽ αὐτό καί χωρίς κανένα δισταγμό, χωρίς καμία ἀμφιβολία τόν ἀκούσαμε νά τονίζει σήμερα «διωκόμενοι ἀλλ᾽ οὐκ ἐγκαταλειπόμενοι».

Ὄντως ὁ Χριστός δέν ἐγκατέλειψε ποτέ τόν ἐκλεκτό του ἀπόστολο. Τόν εἶχε διαβεβαιώσει ἄλλωστε ὅτι θά εἶχε τή χάρη του, ἡ ὁποία «ἐν ἀσθενείᾳ τελειοῦται». Ὅ,τι καί ἐάν εἶχε, ἀπό ὅ,τι καί ἐάν ἔπασχε ὁ ἀπόστολος Παῦλος εἶχε τήν πανσθενῆ δύναμη τοῦ Χριστοῦ, νά ἀναπληρώνει τά ἐλλείποντα. Γι᾽ αὐτό καί διεκήρυσσε ὁ ἀπόστολος «πάντα ἰσχύω ἐν τῷ ἐνδυναμοῦντι με Χριστῷ». Ὅλα ἔχω τή δύναμη νά τά κάνω καί νά τά ὑπομείνω μέ τή χάρη τοῦ Χριστοῦ πού μέ ἐνισχύει. Ὅλα μπορῶ νά τά ἀντέξω, γιατί δέν αἰσθάνομαι μόνος μου, γιατί δέν αἰσθάνομαι ἐγκαταλελειμένος καί ἀβοήθητος, γιατί νιώθω ὅτι ζεῖ μέσα μου ὁ Χριστός πού μέ στηρίζει καί μέ καθοδηγεῖ, ὥστε νά ἀντιμετωπίσω ὅλους τούς πειρασμούς καί ὅλες τίς δυσκολίες.

Ἔτσι θά αἰσθανόταν καί οἱ πατέρες μας, ὅταν βρέθηκαν ἀντιμέτωποι μέ τίς θλίψεις καί τίς στενοχωρίες, τίς ὁποῖες καθημερινά τούς προσέφεραν οἱ ἀλλόθρησκοι κατακτητές. Ἔνιωθαν ὅτι τά ὀστράκινα σκεύη τῆς ζωῆς τους θά διαλυόταν στίς ἐξορίες, στά καταναγκαστικά ἔργα, στίς πιέσεις πού ὑφίσταντο ἐπειδή ἦταν χριστιανοί καί Ἕλληνες, ἀλλά εἶχαν ἐμπιστοσύνη στόν Θεό. Εἶχαν ἐμπιστοσύνη στήν Κυρά τοῦ Πόντου, τήν Παναγία Σουμελᾶ καί στόν τίμιο Πρόδρομο καί στόν ἅγιο Γεώργιο, πού μεσίτευαν στόν Χριστό γιά χάρη τους.

Ἔτσι αἰσθανόταν καί ὅταν οἱ διώξεις ἐναντίον τους δέν ἐξαντλοῦντο στίς ἐξορίες καί στίς ἄλλες φοβερές δοκιμασίες, πού τούς ἔκαναν νά αἰσθάνονται μόνοι καί ἀβοήθητοι καί νά ἐκζητοῦν τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ, ἀλλά καί ὅταν μετατράπηκαν σέ ξεριζωμό ἀπό τίς πατρογονικές ἑστίες τους, ἀπό τή γῆ τῶν πατέρων τους, πού τίμησαν γιά τρεῖς χιλιάδες χρόνια τόν Πόντο μέ τήν ἑλληνική καταγωγή τους, τόν πολιτισμό καί τήν πίστη τους, καί ὅταν ἀκόμη ἐξελίχθηκαν σέ γενοκτονία ἑνός ὁλόκληρου λαοῦ.

Καί ὅμως καί πάλι ἄντεξαν, ἔστω καί ἐάν πολλά ἀπό τά ὀστράκινα σκεύη δέν ἄντεξαν καί ἔσπασαν καί θρυματίσθηκαν. 350 καί πλέον χιλιάδες Πόντιοι ἦταν ὅσοι ἔχασαν τή ζωή τους σ᾽αὐτόν τόν ἀνελέητο καί ἄδικο διωγμό τόν ὁποῖο ὑπέστησαν οἱ πατέρες μας στόν Πόντο, ἀλλά καί αὐτή ἡ δοκιμασία δέν μείωσε στούς ὑπολοίπους τή δύναμη τῆς ἐμπιστοσύνης στόν Θεό. 

Μέ τήν πίστη ὅτι ὁ Θεός δέν θά τούς ἐγκαταλείψει, συνέχισαν τόν πικρό καί δύσκολο δρόμο τῆς προσφυγιᾶς μέσα ἀπό ἀπερίγραπτες δυσκολίες μέχρι νά φθάσουν, ὅπου ὁ καθένας ἔφθασε, ἐξαντλημένοι καί ἐξουθενωμένοι.

Ὅμως καί πάλι ἄντλησαν δύναμη ἀπό τή δύναμη τοῦ Θεοῦ γιά νά προχωρήσουν τόν δρόμο τῆς ζωῆς τους μέ πίστη καί ἐμπιστοσύνη στήν Παναγία τή Σουμελιώτισσα, τήν προστάτιδά τους, τήν εἰκόνα τῆς ὁποίας μετέφεραν ἀργότερα στόν τόπο αὐτό πού φιλοξένησε καί φιλοξενεῖ πολλούς ἀπό αὐτούς.

Μέ αὐτή τή δύναμη καί μέ τήν πίστη ὅτι ὁ Θεός δέν μᾶς ἐγκαταλείπει ὅσες δυσκολίες καί θλίψεις καί διωγμούς καί ἐάν ἀντιμετωπίσουμε στή ζωή μας, ἀλλά εἶναι πάντοτε δίπλα μας, ἐάν ἐμεῖς δέν ἀπομακρυνόμεθα ἀπό κοντά του, ἄς ἀγωνιζόμαστε γιά τή δικαίωση τῶν θυμάτων τῆς Γενοκτονίας τοῦ Ποντιακοῦ Ἑλληνισμοῦ, ἄς ἀγωνιζόμαστε γιά νά παραμένουμε σταθεροί στήν πίστη τῶν πατέρων μας καί πιστοί στίς παραδόσεις μας, καί ἄς προσευχόμεθα γιά τήν ἀνάπαυση τῶν ψυχῶν τῶν μαρτυρικῶς ἐν Πόντῳ τελειωθέντων ἀδελφῶν μας .ὄχι μόνο σήμερα πού τελοῦμε τό ἐπίσημο μνημόσυνό τους ἀλλά καθημερινά, γιατί χάρη στίς δικές τους θυσίες ὁ Ποντιακός Ἑλληνισμός δέν ἔσβυσε. Συνεχίζει καί θά συνεχίζει νά ζεῖ καί νά ἀκμάζει, ἀρκεῖ οἱ Πόντιοι νά εἶναι ἑνωμένοι κάτω ἀπό τή σκέπη τῆς Παναγίας Μητέρας του, τῆς Παναγίας Σουμελᾶ.

Την Κυριακή 11 Μαΐου 2025 θα τελεστεί το Ετήσιο Μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως της ψυχής της Δάφνης Κουρκούτα στην Ι.Μ. Αγίας Κυριακής Λουτρού.

Στη συνέχεια θα προσφερθεί καφές στο Αρχονταρίκι της Ιεράς Μονής.

Η οικογένεια παρακαλεί και προσκαλεί όσους τιμούν τη μνήμη της να παραστούν.

Tο Σάββατο 29 Μαρτίου στον Ιερό Ναό Αγίων Δώδεκα Αποστόλων Νεοχωρόπουλου θα πραγματοποιηθεί Όρθρος και Θεία Λειτουργία στην διάρκεια της Θείας Λειτουργίας θα τελεστεί το Τεσσαρακονθήμερο Μνημόσυνο του Πατρός Θωμά Γκουνού.

Ο Όρθρος και η Θεία Λειτουργία θα αρχίσουν στις 7:30 π.μ

Ο Προϊστάμενος και το Εκκλησιαστικό Συμβούλιο καλεί όλους να παραστούν στο Τεσσαρακονθήμερο Μνημόσυνο του Πατρός Θωμά

Την Κυριακή 2 Μαρτίου (Τυρινής) το πρωί ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας λειτούργησε και κήρυξε το θείο Λόγο στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου στην Αλεξάνδρεια.

Στο τέλος της θείας Λειτουργίας ο Σεβασμιώτατος τέλεσε μνημόσυνο για τα 57 θύματα του σιδηροδρομικού δυστηχήματος στην περιοχή των Τεμπών και για τον κοιμηθέντα καθηγούμενο της Ιεράς Μονής Παναγίας Δοβρά Αρχιμ. Παντελεήμονα. Τέλος, ανέγνωσε τη συγχωρητική ευχή με την ευκαιρία της έναρξης της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής.

Ομιλία Σεβασμιωτάτου

«Μή θησαυρίζετε ὑμῖν θησαυρούς ἐπί τῆς γῆς ... θησαυρίζετε δέ ὑμῖν θησαυρούς ἐν οὐρανοῖς».

Τετάρτη Κυριακή τοῦ Τριωδίου σήμερα καί ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία θά μᾶς καλέσει ἀπόψε νά εἰσέλθουμε στό στάδιο τῶν ἀρετῶν, στό στάδιο τῆς νηστείας καί τοῦ πνευματικοῦ ἀγῶνος, στό στάδιο τῆς προετοιμασίας γιά νά ἑορτάσουμε τά σεπτά Πάθη καί τήν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας.

Καί ὅπως κάθε καλός προπονητής πρίν νά ἀνοίξει τό στάδιο καί πρίν νά ἀρχίσουν οἱ ἀγῶνες δίδει ὁδηγίες καί κατευθύνσεις στούς ἀθλητές του καί τούς λέγει τούς τρόπους μέ τούς ὁποίους θά πρέπει νά ἀγωνισθοῦν γιά νά φθάσουν στό ποθητό τέρμα, κάτι ἀνάλογο κάνει καί ἡ Ἐκκλησία μας. Τίς ὁδηγίες ὅμως πού ἀπευθύνονται πρός ὅλους μας δέν μᾶς τίς δίδει κάποιος ἄνθρωπος ἀλλά ὁ ἴδιος ὁ Κύριός μας, ὁ Χριστός, ὁ ὁποῖος εἶναι ὁ ἀθλοθέτης καί ἀγωνοθέτης τοῦ πνευματικοῦ ἀγῶνος, τόν ὁποῖο καλούμεθα νά διεξαγάγουμε.

Ἀνάμεσα στίς προτροπές τοῦ Χριστοῦ πού ἀκούσαμε στό σημερινό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα εἶναι καί αὐτή πού προέταξα τῆς ὁμιλίας μου. «Μή θησαυρίζετε ὑμῖν θησαυρούς ἐπί τῆς γῆς ... θησαυρίζετε δέ ὑμῖν θησαυρούς ἐν οὐρανοῖς».

Ὁ ἄνθρωπος συνηθίζει νά συγκεντρώνει καί νά ἀποθηκεύει κάθε εἴδους ἀγαθό, κάθε τι πού θεωρεῖ ὅτι μπορεῖ νά τοῦ φανεῖ χρήσιμο γιά τό μέλλον, κάθε τι τό ὁποῖο νομίζει ὅτι τόν ἱκανοποιεῖ καί τόν ἀναπαύει, κάθε τι τό ὁποῖο, γιά διαφόρους λόγους, δέν θέλει νά ἀποχωρισθεῖ ἤ δέν θέλει νά μοιρασθεῖ μέ τούς συνανθρώπους του. Τό διαπιστώσαμε στά εὐαγγελικά ἀναγνώσματα τῶν τριῶν πρώτων Κυριακῶν τοῦ Τριωδίου. Ὁ Φαρισαῖος ἤθελε τήν εὔνοια τοῦ Θεοῦ γιά τίς ἀρετές τίς ὁποῖες πίστευε ὅτι διέθετε. Ὁ πρεσβύτερος ἀδελφός ἤθελε τήν ἀγάπη τοῦ πατέρα του γιά τήν πιστότητά του. Ὅσοι θά βρεθοῦν τήν ἡμέρα τῆς κρίσεως στά ἀριστερά τοῦ δικαιοκρίτου Κυρίου ἤθελαν ὅλα τά ἀγαθά καί τά χρήματά τους γιά τόν ἑαυτό τους, γιατί τάχα δέν εἶχαν κάποιον νά βοηθήσουν.

Ἤθελαν ὅλοι νά συγκεντρώνουν γιά τόν ἑαυτό τους καί νά μήν προσφέρουν τίποτε, ἀλλά τελικά ἀπέτυχαν. Ἤθελαν νά θησαυρίζουν θησαυρούς ἐπί τῆς γῆς, ἀλλά τελικά διαπίστωσαν ὅτι οἱ θησαυροί εἶναι ἄνθρακες, γιατί ὅ,τι μάζευαν εἶχε ἡμερομηνία λήξεως, τήν ἡμερομηνία τῆς ἀναχωρήσεώς τους ἀπό τόν κόσμο, καί τίποτε δέν μποροῦσε νά τούς συνοδεύσει στή συνέχεια τῆς πορείας τους.

Ἄς προσέξουμε ὅμως, ὥστε νά μήν συμβεῖ καί σέ ἐμᾶς ὅ,τι συνέβη καί σέ ἐκείνους πού βρέθηκαν στό πῦρ τό ἐξώτερο. Ἄς μήν νομίσουμε ὅτι εἶναι μόνο τά χρήματα καί τά διάφορα ἀγαθά πού ὁ Χριστός μᾶς ζητᾶ νά μήν θησαυρίζουμε, νά μήν συγκεντρώνουμε δηλαδή ἐγωιστικά γιά τό μέλλον μας, χωρίς νά θέλουμε νά τά μοιρασθοῦμε. Γιατί στήν περίπτωση αὐτή κινδυνεύουμε νά ἀπαλλάξουμε καί νά ἀθωώσουμε τόν ἑαυτό μας μέ τή δικαιολογία ὅτι ἐμεῖς δέν εἴμαστε πλούσιοι, δέν ἔχουμε χρήματα, καί ἑπομένως δέν ἔχουμε νά θησαυρίσουμε τίποτε καί ἔτσι δέν μᾶς ἀφορᾶ ὁ λόγος τοῦ Κυρίου.

Ὁ Χριστός ὅμως εἶναι σαφής. Δέν ἀναφέρεται μόνο στούς πλουσίους καί σέ ὅσους ἔχουν χρήματα, διότι αὐτό θά ἦταν ἄδικο. Μιλώντας γιά θησαυρούς πού συγκεντρώνουμε ἐννοεῖ ὅλα ὅσα ἑλκύουν τήν ψυχή μας, ὅλα ὅσα τήν τραβοῦν σάν μαγνήτης καί τήν ἀποπροσανατολίζουν ἀπό τόν στόχο της, ὅλα ὅσα δέν μᾶς ἀφήνουν νά δείξουμε ἀγάπη, συμπόνοια καί κατανόηση πρός τούς ἀδελφούς μας, ὅλα ὅσα δέν μᾶς ἀφήνουν νά προσφέρουμε τόν χρόνο μας, τή βοήθειά μας, τήν παρηγορία μας, τή συμπαράστασή μας σέ αὐτούς πού τήν ἔχουν ἀνάγκη.

Θησαυρός πού δέν θά πρέπει νά θησαυρίζουμε εἶναι ὅ,τι ἀποσπᾶ τόν νοῦ μας, τίς δυνάμεις μας, τά χαρίσματά μας, τή ζωή μας ἀπό τόν Θεό καί δέν μᾶς ἐπιτρέπει νά τοῦ ποῦμε «Χριστέ μου, δικά σου εἶναι, ἐσύ μοῦ τά προσέφερες, ὄχι γιά νά τά κρατήσω ἐγωιστικά γιά τόν ἑαυτό μου, ἀλλά γιά νά βοηθήσω καί τούς ἀδελφούς μου».

Θησαυρός πού δέν θά πρέπει νά θησαυρίζουμε εἶναι ὅ,τι δέν μᾶς ἐπιτρέπει νά στρέψουμε τήν ψυχή καί τόν νοῦ μας στόν Θεό, νά προσπαθήσουμε νά ζήσουμε σύμφωνα μέ τό θέλημά του, νά νηστεύσουμε, νά ἐκκλησιασθοῦμε, νά προσευχηθοῦμε. Διότι, ὅπως εἶπε ὁ Χριστός σήμερα, ὅπου εἶναι ὁ θησαυρός μας, ἐκεῖ εἶναι καί ἡ καρδιά μας.

Ἄς ἐξετάσουμε, λοιπόν, πρωτίστως ποῦ εἶναι ἡ καρδιά μας. Καί ἄν δέν τήν βροῦμε στραμμένη πρός τόν Χριστό, ἄς ἀναζητήσουμε ποῦ εἶναι προσκολλημένη, ποιός εἶναι ὁ ψεύτικος θησαυρός πού τήν κρατᾶ καί τῆς στερεῖ τόν ἀληθινό θησαυρό, τόν Χριστό. Καί ἄς σπεύσουμε νά ἀπομακρυνθοῦμε ἀπό αὐτόν τόν θησαυρό, ὅποιος καί ἄν εἶναι, ὅσο πολύτιμο καί ἄν τόν θεωροῦμε, γιατί δέν εἶναι πραγματικός θησαυρός, ἀλλά εἶναι βαρίδιο πού μᾶς κρατᾶ στή γῆ καί θά μᾶς ἐμποδίσει νά ἀγωνισθοῦμε στό στάδιο τῶν ἀρετῶν τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς ἀλλά καί θά μᾶς στερήσει τή χαρά τῆς Ἀναστάσεως, γιά τήν ὁποία μᾶς προετοιμάζει ἡ Ἐκκλησία μας μέ τή Μεγάλη Τεσσαρακοστή, ἀλλά καί τή χαρά τῆς μελλούσης Ἀναστάσεως, πού ἀναμένει ὅσους ἀγάπησαν τόν Χριστό.

Την Κυριακή 31 Δεκεμβρίου, το πρωί, στον Ιερό Ναό Αγίας Παρασκευής, στην Κυψέλη Ημαθίας,

θα πραγματοποιηθεί το Σαρανταήμερο μνημόσυνο του Φώτιου Βεσυρόπουλου,

πατέρα του βουλευτή Ημαθίας, Απόστολου Βεσυρόπουλου.