Από την κυρία Θεοδώρα Νιώπα, Κοινωνική Λειτουργός στο Κέντρο αναφοράς και Παροχής Συμβουλευτικής

“Παιδιά και έφηβοι, θύτες και θύματα σχολικού εκφοβισμού που δέχθηκαν υπηρεσίες από το Κέντρο Παροχής Συμβουλευτικής της «Πρωτοβουλίας για το Παιδί»”.

Με αφορμή την 6η Μαρτίου, Παγκόσμια Ημέρα κατά του σχολικού εκφοβισμού.

Το γεγονός ότι οι ενήλικες, εκπαιδευτικοί και γονείς που πλαισιώνουν το σχολικό περιβάλλον, δεν γίνονται αυτόπτες ή αυτήκοοι μάρτυρες συμπεριφορών και πράξεων που συνιστούν εκφοβισμό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι εκλείπουν αυτά τα περιστατικά. Οι συμπεριφορές αυτές εκδηλώνονται πολύ συχνά σε τόπους και χρόνους όπου οι ενήλικες δεν είναι παρόντες.   

Είναι σημαντικό εκπαιδευτικοί και γονείς να παραμένουν ενωμένοι ακολουθώντας τις αρχές και τους κανόνες που διέπουν την εκάστοτε εκπαιδευτική κοινότητα και οι οποίοι θέτουν ως προτεραιότητα την ψυχοσωματική ασφάλεια των παιδιών. Οι εκπαιδευτικοί είναι σε θέση μέσα από την καθημερινή επαφή με τους μαθητές τους να αφουγκράζονται τις αλλαγές στη σχολική ατμόσφαιρα της τάξης και, κατά συνέπεια, να εντοπίζουν έγκαιρα και να διαχειρίζονται τις όποιες δυσαρμονίες. Οι μαθητές θα πρέπει να είναι ενημερωμένοι με σαφήνεια για τον τρόπο αναφοράς των εκφοβιστικών συμπεριφορών, αισθανόμενοι, ταυτόχρονα, ασφαλείς στο να το πράξουν. Η εκδήλωση ενδιαφέροντος από εκπαιδευτικούς και γονείς για τη σχολική ζωή του μαθητή, η πρόσκληση για ανοιχτή επικοινωνία και η διατύπωση των κατάλληλων ερωτήσεων μπορεί να κάνει τη διαφορά στην καθημερινότητα ενός παιδιού.

Στο Κέντρο Αναφοράς και Παροχής Συμβουλευτικής της «Πρωτοβουλίας για το Παιδί» ερχόμαστε σε επαφή καθημερινά με παιδιά και εφήβους που εκδηλώνουν επιθετική ή και αυτοκαταστροφική συμπεριφορά. Επιπλέον, αρκετά από αυτά έχουν εμπλακεί στο σύστημα ποινικής δικαιοσύνης. Για το έτος 2023 παρακολουθήθηκαν 82 παιδιά της προαναφερόμενης ομάδας – στόχου. Σύμφωνα με τις πληροφορίες που μας παρείχαν, προκύπτουν τα εξής:

- Τα 78 (95%) έχουν εμπλακεί σε περιστατικά σχολικού εκφοβισμού.

- Τα 25 (32%) ταυτοποίησαν τους εαυτούς τους ως θύτες, αν και στο παρελθόν έχουν υπάρξει τα ίδια θύματα συστηματικού εκφοβισμού. Τα συγκεκριμένα παιδιά είχαν αναφέρει σε ενήλικα πρόσωπα του οικογενειακού και του σχολικού περιβάλλοντός τους τα περιστατικά των εκφοβιστικών συμπεριφορών που δέχονταν, αλλά η σωματική και ψυχολογική επιθετικότητα απέναντί τους δεν σταμάτησε. Η απογοήτευση που προέκυψε από την αδυναμία των ενηλίκων να τα προστατεύσουν οδήγησε στην υιοθέτηση, εκ μέρους τους, μιας σκληρής συμπεριφοράς και στην ταύτισή τους με τον ρόλο του «θύτη» και του «επιτιθέμενου». Αυτό έγινε καθώς τα παιδιά θεώρησαν ότι αυτή είναι η μόνη αποτελεσματική μέθοδος επιβολής ή άμυνας απέναντι σε  όποια εκλαμβανόμενη ως επίθεση συμπεριφορά ή και αμφισβήτησης της θέσης τους στην ομάδα από άλλους συνομηλίκους.

- 53 παιδιά δήλωσαν ότι έχουν καταστεί θύματα σχολικού εκφοβισμού, αλλά μόνο στο 10% των περιπτώσεων αυτών προέβησαν σε αναφορά προς ενήλικες. Τα παιδιά αυτά θεωρούν, εκ των προτέρων, ότι κανείς δεν έχει την ικανότητα να τα προστατεύσει πλήρως και συχνά αποδίδουν υπεράνθρωπες ιδιότητες στον θύτη. Τις περισσότερες φορές τα παιδιά θύματα μοιράζονται το πρόβλημά τους με τους συνομηλίκους τους ή σε άλλες περιπτώσεις εφαρμόζουν  τακτικές καθησυχασμού του θύτη, δηλώνοντας υποταγή, με την ελπίδα ότι θα μειωθεί ή θα διακοπεί η κακοποιητική συμπεριφορά σε βάρος τους.

- Στην πλειονότητα των περιστατικών που μας έχουν αναφερθεί φαίνεται πως οι ανήλικοι θύτες βιώνουν (τουλάχιστον) συναισθηματική παραμέληση στο οικογενειακό τους περιβάλλον, σε ποσοστό 90%.

- Σε ένα ποσοστό 10% διαφαίνεται ότι το κίνητρο του θύτη είναι ωφελιμιστικό, π.χ. αρπαγή αντικειμένων από το θύμα. Ανησυχία προκαλούν οι πληροφορίες για επιθετικές πράξεις μεταξύ εφήβων που εκκινούνται από τη διαμάχη για τα συγκρουόμενα συμφέροντα που απορρέουν από τη διάπραξη παραβατικών πράξεων.

- Οι αιτίες που οδηγούν τα κορίτσια στην εκδήλωση επιθετικών συμπεριφορών σχετίζονται με τις συντροφικές σχέσεις (π.χ. ένα κορίτσι θα επιτεθεί σε μια συνομήλικη που έχει συνάψει σχέσεις με έναν πρώην σύντροφό της) ή σε άλλες περιπτώσεις χρησιμοποιούν υποτιμητικές συμπεριφορές σε βάρος συνομηλίκων τους εξαιτίας κάποιου ιδιαίτερου χαρακτηριστικού τους (π.χ. αν το θύμα φοράει γυαλιά, είναι υπέρβαρο, κ.λπ.). Υπάρχει μια αύξηση στο ποσοστό των κοριτσιών που χρησιμοποιούν σωματική βία, αλλά η συνηθέστερη μορφή εκδήλωσης των εκφοβιστικών συμπεριφορών είναι οι τακτικές χειραγώγησης, περιθωριοποίησης και εξευτελισμού του θύματος. Οι τακτικές αυτές, αν και δεν είναι ιδιαίτερα εμφανείς, μπορούν να έχουν πολύ αρνητική επίδραση στην ψυχολογική κατάσταση του θύματος.

- Τα αγόρια χρησιμοποιούν περισσότερο τη σωματική επίθεση και τον χλευασμό σε βάρος των θυμάτων τους. Επίσης, έχουν παρατηρηθεί φαινόμενα όπου τα αγόρια ενδέχεται να επιτεθούν σωματικά σε κάποιον συμμαθητή τους χωρίς να έχουν δεχθεί ανάλογη πρόκληση. Σε αυτές τις περιπτώσεις οι θύτες αναφέρουν ότι είχαν την ανάγκη να εκδηλώσουν τα αρνητικά τους συναισθήματα με επιθετικό τρόπο, ανεξάρτητα από το αν ο δέκτης της επίθεσης δεν τους προκάλεσε.

Τέλος, θα πρέπει να σημειωθεί πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος του γονέα του παιδιού που εκφοβίζει. Ο γονέας που θα υποστηρίξει την αρνητική συμπεριφορά, θα υπεραμυνθεί αυτής και θα αρνηθεί την ψυχοκοινωνική βοήθεια που θα προταθεί από το σχολείο και τις υπηρεσίες παιδικής προστασίας, θα ενισχύσει την αίσθηση παντοδυναμίας ενός ανηλίκου. Η πρόγνωση είναι ότι, αργά ή γρήγορα, αυτή η έλλειψη οριοθέτησης του παιδιού θα δημιουργήσει προβλήματα και στον ίδιο τον γονέα, καθώς θα γίνει και αυτός αποδέκτης της ίδιας εναντιωματικής συμπεριφοράς. Συνήθως, αυτή είναι η χρονική στιγμή που ο γονέας θα σταθεί αδύναμος απέναντι σε αυτή την αδιακρίτως εκφραζόμενη αίσθηση παντοδυναμίας του παιδιού και τότε θα προβεί προς αναζήτηση ψυχοκοινωνικής βοήθειας. Συνήθως, όμως, το παιδί δεν είναι πλέον δεκτικό. Στο σύνολο των περιπτώσεων που διαχειριζόμαστε τα παιδιά έχουν παραχωρήσει την καθοδήγησή τους στην ομάδα των συνομηλίκων, ενώ οι γονείς και οι θεσμοί που εκφράζουν οποιαδήποτε μορφή εξουσίας (γονείς, επαγγελματίες παιδικής προστασίας, εκπαιδευτικοί, αστυνομικοί), έχουν πια καθαιρεθεί από αυτόν τον ρόλο. Ο δρόμος προς την κατάκτηση των δεξιοτήτων που απαιτούνται για την ένταξη των παιδιών αυτών στην κοινωνία ως υπεύθυνων και χρήσιμων πολιτών, θα είναι μακρύς και δύσκολος.

Για όλες τις παραπάνω περιπτώσεις το Κέντρο Αναφοράς και Παροχής Συμβουλευτικής της «Πρωτοβουλίας για το Παιδί» βρίσκεται στη διάθεση παιδιών, εφήβων, γονέων και εκπαιδευτικών σε 24ωρη βάση, στο 2331023700.

Η 6η Μαρτίου έχει καθιερωθεί από το Υπουργείο Παιδείας ως Πανελλήνια Ημέρα κατά της σχολικής βίας και του εκφοβισμού.

Στις αίθουσες των σχολείων μας, ένα φαινόμενο χτυπάει δυνατά τις πύλες της συνείδησής μας. Είναι η σχολική βία, η οποία παίρνει πλέον τεράστιες διαστάσεις παγκοσμίως. Οι μαθητές μας, τόσο θύτες όσο και θύματα, βιώνουν λεκτική, σωματική, ψυχολογική, και ηλεκτρονική κακοποίηση, ενώ οι μαθητικές συμμορίες ανήλικων διαδραματίζουν τον δικό τους ρόλο σε αυτό το ανησυχητικό σκηνικό.

Η δυστοπική πραγματικότητα της αύξησης των κρουσμάτων νεανικής βίας επιβεβαιώνεται από τα στατιστικά στοιχεία της Ελληνικής Αστυνομίας για το 2023, τα οποία σε πολλές περιπτώσεις δείχνουν αύξηση της νεανικής εγκληματικότητας κατά πάνω από 50% σε σχέση με το προηγούμενο έτος.

Απέναντι σε αυτό το φαινόμενο, το οποίο εγγράφεται μέσα στο κοινωνικό σώμα και εκφράζεται με ιδιαίτερη ένταση στο χώρο του σχολείου, η ελληνική Πολιτεία και ειδικότερα το Υπουργείο Παιδείας έχουν πράξει ελάχιστα.

Σχεδόν ένα χρόνο μετά από την ψήφισή του στη Βουλή, ο νόμος 5029/23 για την αντιμετώπιση της βίας και του εκφοβισμού στα σχολεία αποδεικνύεται στην πράξη ότι αδυνατεί να αντιμετωπίσει τη νέα πραγματικότητα και να ανταποκριθεί στις ανάγκες και στα αιτήματα της σχολικής κοινότητας, των γονέων, των μαθητών, των εκπαιδευτικών και όλων των εμπλεκόμενων φορέων.

Ωστόσο, το σχολείο μπορεί και πρέπει να γίνει ο πυρήνας ανάπτυξης δράσεων και πρωτοβουλιών σεβασμού στις ανθρώπινες αξίες και στη διαφορετικότητα, καθώς και κέντρο καλλιέργειας της κουλτούρας της αποδοχής και της συνεργασίας.

Είναι καιρός να αντιμετωπίσουμε αυτό το σοβαρό κοινωνικό πρόβλημα με αποφασιστικότητα και δράση, προτείνοντας και υλοποιώντας μέτρα που θα προωθούν τον σεβασμό, την αλληλεγγύη και την ανάπτυξη των νέων μας. Μόνον έτσι μπορούμε να εξασφαλίσουμε ένα καλύτερο μέλλον για τις νεότερες γενιές μας.

Η βία στα σχολεία δεν είναι μόνο πρόβλημα των μαθητών. Είναι ζήτημα που μας αφορά όλους. Μόνο με βαθιές και τολμηρές μεταρρυθμίσεις μπορούμε να αντιμετωπίσουμε αυτό το φαινόμενο. Είναι καιρός να αναλάβουμε δράση. Είμαστε έτοιμοι;

Με την ελπίδα ότι μέσα από τη συνειδητοποίηση και τη δράση, θα δημιουργήσουμε ένα καλύτερο περιβάλλον για τα παιδιά μας, ας σταθούμε όλοι μαζί ενάντια στον σχολικό εκφοβισμό.

Νομαρχιακή Επιτροπή Ημαθίας
ΠΑΣΟΚ – Κίνημα Αλλαγής
Διεύθυνση: Κονίτσης 29,  Βέροια

Οι μαθητές της Α' τάξης του 1ου Γυμνασίου Αλεξάνδρειας παρακολούθησαν βιωματικό πρόγραμμα ευαισθητοποίησης πάνω σε θέματα έμφυλης βίας και σχολικού εκφοβισμού.

Μετά από πρόσκληση των εκπαιδευτικών του σχολείου μας κ. Κεσκίνη Κ., κ. Μπλιάμπτη Γ. και κ. Σισμανίδου Χ., εκπρόσωποι του Κέντρου Συμβουλευτικής Υποστήριξης Γυναικών Δήμου Βέροιας επισκέφτηκαν τον χώρο του σχολείου στις 19 και 26 Ιανουαρίου 2023.

Στο πλαίσιο της φιλοξενίας τους πραγματοποιήθηκε μια σειρά δραστηριοτήτων,οι οποίες ενθάρρυναν τους μαθητές να εκφράσουν σκέψεις, προβληματισμούς και συναισθήματα γύρω από τα κοινωνικά αυτά φαινόμενα.

Οι εκδηλώσεις στέφθηκαν από απόλυτη επιτυχία αποκομίζοντας τα θετικά σχόλια του μαθητικού και εκπαιδευτικού δυναμικού.

Η διεύθυνση του σχολείου ευχαριστεί θερμά τις κυρίες του Κέντρου Τσαπαροπούλου Ε., ΛυμούσηΣτ. και Νατσιοπούλου Χ. για την αγαστή συνεργασία.

Η Διευθύντρια
Καραστογιαννίδου Μαρία

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Το «Κέντρο Κοινότητας Δήμου Αλεξάνδρειας με Παράρτημα Ρομά» του Αυτοτελούς Τμήματος Κοινωνικής Προστασίας, Παιδείας & Πολιτισμού σε συνεργασία με το Δημοτικό Σχολείο Λιανοβεργίου – Παλαιοχωρίου – Αράχου, διοργάνωσαν και υλοποίησαν τη Παρασκευή 21 Φεβρουαρίου 2020 βιωματικό εργαστήριο με θέμα «Σχολικός εκφοβισμός». Στο εργαστήριο συμμετείχαν οι μαθητές της ΣΤ’ τάξης, οι εκπαιδευτικοί τους και η κοινωνική λειτουργός του σχολείου.

Η δράση υλοποιήθηκε από τις ψυχολόγους του «Κέντρου Κοινότητας Δήμου Αλεξάνδρειας με Παράρτημα Ρομά» , κα Ταβανλή Χρύσα Μαρία & κα Τασσιοπούλου Μαρίκα και είχε ως στόχο την ευαισθητοποίηση των μαθητών στις μορφές, στην αιτιολογία, στις επιπτώσεις και στους τρόπους αντιμετώπισης του προβλήματος μέσω βιωματικών παιχνιδιών και προβολής βίντεο.

Υπενθυμίζεται πως το «Κέντρο Κοινότητας Δήμου Αλεξάνδρειας με Παράρτημα Ρομά» εντάσσεται στο Επιχειρησιακό Πρόγραμμα «Κεντρική Μακεδονία 2014-2020», άξονας προτεραιότητας 9Β:«Προώθηση της κοινωνικής ένταξης και καταπολέμηση της φτώχειας – ΕΚΤ» και συγχρηματοδοτείται από την Ελλάδα και την Ευρωπαϊκή Ένωση .

Ο
ΑΝΤΙΔΗΜΑΡΧΟΣ

ΔΡΙΣΤΑΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ

Το «Κέντρο Κοινότητας Δήμου Αλεξάνδρειας με Παράρτημα Ρομά» του Αυτοτελούς Τμήματος Κοινωνικής Προστασίας, Παιδείας & Πολιτισμού σε συνεργασία με το 2ο και 6ο Δημοτικό Σχολείο Αλεξάνδρειας, διοργανώσαν και υλοποίησαν στις 7.05.2019 & 21.05.2019 βιωματικό εργαστήριο με θέμα «Σχολικός εκφοβισμός». Στο εργαστήριο συμμετείχαν οι μαθητές της Δ’ τάξης των σχολείων καθώς και οι εκπαιδευτικοί των τάξεων.

Η δράση υλοποιήθηκε από τις ψυχολόγους του «Κέντρου Κοινότητας Δήμου Αλεξάνδρειας με Παράρτημα Ρομά» και είχε ως στόχο την ευαισθητοποίηση των μαθητών στις μορφές, στην αιτιολογία, στις επιπτώσεις και στους τρόπους αντιμετώπισης του προβλήματος μέσω βιωματικών παιχνιδιών και προβολής βίντεο.

Υπενθυμίζεται πως το «Κέντρο Κοινότητας Δήμου Αλεξάνδρειας με Παράρτημα Ρομά» εντάσσεται στο Επιχειρησιακό Πρόγραμμα «Κεντρική Μακεδονία 2014-2020», άξονας προτεραιότητας 9Β:«Προώθηση της κοινωνικής ένταξης και καταπολέμηση της φτώχειας – ΕΚΤ» και συγχρηματοδοτείται από την Ελλάδα και την Ευρωπαϊκή Ένωση / Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο.

O Σύλλογος γονέων & κηδεμόνων του 3ου Δημοτικού σχολείου Αλεξάνδρειας την Δευτέρα 26 Μαρτίου 2018 στις 19.00 διοργάνωσε μια εξαιρετικά

Με αφορμή την 6η Μαρτίου, Σχολική Ημέρα ενάντια στο Σχολικό Εκφοβισμό, «Το Χαμόγελο του Παιδιού» διοργανώνει από τη Δευτέρα 5 Μαρτίου έως και την Κυριακή 11 Μαρτίου μια εβδομάδα Ευαισθητοποίησης & Κινητοποίησης μαθητών, γονέων κι εκπαιδευτικών σχετικά με το φαινόμενο, και μας εξηγεί τι ακριβώς είναι ο σχολικός εκφοβισμός:

Tο φαινόμενο του εκφοβισμού έχει πάρει στη χώρα μας μεγάλες δημοσιογραφικές αλλά και επιστημονικές διαστάσεις. Σύμφωνα με τον Olweus “Ένας μαθητής ή μια μαθήτρια γίνεται αντικείμενο εκφοβισμού ή θυματοποιείται, όταν υποβάλλεται κατ’ επανάληψη και κατ’ εξακολούθηση σε αρνητικές ενέργειες από έναν ή περισσότερους άλλους μαθητές” (Olweus, 2009). Ο όρος bullying παρουσιάζει αρκετές δυσκολίες στη μετάφραση του τόσο στην ελληνική γλώσσα όσο και σε άλλες γλώσσες. Στα ελληνικά έχει αποδοθεί ως «σχολικός εκφοβισμός» (Κουράκης, 2010), μια μετάφραση που περιορίζει το φαινόμενο στο σχολικό περιβάλλον, κάτι που ερευνητικά φαίνεται ότι δεν ισχύει. Έτσι ο όρος bullying στην Ελλάδα σταδιακά άρχισε να συνδέεται με την σχολική επιθετικότητα, όσο και με τις έννοιες της σχολικής βίας και της παραβατικότητας στο χώρο του σχολείου. Κι ενώ ως έννοιες συνδέονται, εντούτοις δεν ταυτίζονται.

Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (WHO, 2013) ο εκφοβισμός είναι μια πολύπλευρη μορφή κακομεταχείρισης, η οποία παρατηρείται ως επί το πλείστον στα σχολεία και στους χώρους εργασίας. Χαρακτηρίζεται από την επαναλαμβανόμενη έκθεση ενός ατόμου σε φυσική ή / και συναισθηματική επιθετικότητα, όπως πειράγματα, παρατσούκλια, κοροϊδία, απειλές, παρενόχληση, χλευασμούς, καψόνια, κοινωνικό αποκλεισμό ή διάδοση φημών.

Από τα παραπάνω καταλαβαίνουμε ότι μια σύγκρουση μεταξύ δυο ή περισσότερων παιδιών εντός ή εκτός σχολικού περιβάλλοντος καθόλου δεν αρκεί για να μιλήσουμε για bullying ή «σχολικό εκφοβισμό». Για να θεωρηθεί μια συμπεριφορά ως εκφοβισμός θα πρέπει να έχει τέσσερα χαρακτηριστικά (Olweus, 1973, 1991; Smith, 1991):

● Να γίνεται συστηματικά. Η έννοια της επανάληψης φαίνεται να έχει εξέχουσα θέση στο φαινόμενο, καθώς σύμφωνα και με την Παγκόσμια Αναφορά του ΟΗΕ για τη «Βία Κατά Των Παιδιών» του έτους 2006 (στο Pinheiro, 2006) ο εκφοβισμός διακρίνεται από τις υπόλοιπες μορφές βίας κατά των παιδιών, επειδή αποτελεί ένα πρότυπο επαναλαμβανόμενης συμπεριφοράς
● Να γίνεται από πρόθεση
● Nα έχει στόχο να πληγώσει κάποιον
● Να υπάρχει ανισορροπία δύναμης των ατόμων που εμπλέκονται . Αξίζει να σημειωθεί εδώ ότι η ασυμμετρία δύναμης εξαρτάται από το πλαίσιο στο οποίο εμφανίζεται και είναι ρευστή. Όταν γίνεται λόγος για ανισορροπία δύναμης, μπορεί να αφορά τα σωματικά, συναισθηματικά, κοινωνικά χαρακτηριστικά των εμπλεκόμενων παιδιών. Σύμφωνα με τον Farrington (2010), οι περιπτώσεις όπου ένα ή περισσότερα παιδιά, ανάλογης ή ίσης δύναμης ή εξουσίας, επιτίθενται το ένα στο άλλο και θυματοποιούνται αμοιβαία δεν αποτελούν περιστατικά bullying.

Μια δεύτερη σύγχυση μπορεί να δημιουργηθεί από τα ίδια τα παιδιά που εκφοβίζουν ή που παρατηρούν και να ισχυριστούν ότι μια συμπεριφορά εκφοβισμού δεν είναι τίποτε περισσότερο ή λιγότερο από «πλάκα» ή «πείραγμα». Μια σημαντική διαφορά που τονίζει και ο ίδιος ο Olweus στο έργο του είναι ότι η πλάκα συμβαίνει μεταξύ φίλων ενώ ο εκφοβισμός όχι. Επίσης η πλάκα δεν περιλαμβάνει ένα παιδί που πονάει, φοβάται ή ντρέπεται, συναισθήματα που προκαλούν οι συμπεριφορές εκφοβισμού."

Εν κατακλείδι, θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι θα πρέπει να δίνεται μεγάλη προσοχή στον χαρακτηρισμό μιας πράξης ως «εκφοβισμό». Μια πλάκα μπορεί να μετατραπεί σε εκφοβισμό αλλά όχι απαραίτητα. Το ίδιο και με τις συγκρούσεις και τους καβγάδες. Η σημασία του διαχωρισμού εντοπίζεται και για την αποτελεσματικότητα της παρέμβασης. Μια πλάκα που αντιμετωπίζεται ως εκφοβισμός ελλοχεύει τον κίνδυνο να γίνει πραγματικά εκφοβισμός κ.ο.κ.

Για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία ή διευκρίνιση μπορείτε να καλέσετε στην «Ευρωπαϊκή Γραμμή Υποστήριξης Παιδιών 116111» ώστε να συζητήσετε με έναν ψυχολόγο όλα αυτά που μπορεί να σας απασχολούν σε σχέση με το παιδί σας.

Οδηγίες για αντιμετώπιση του Bullying προς παιδιά

" Όταν ένας συμμαθητής σου καθημερινά σε χτυπάει, σε βρίζει, σε κοροιδεύει, κάνει τα άλλα παιδιά να γελούν μαζί σου... Αυτό δεν το λέμε πλάκα...Το λέμε εκφοβισμό – bullying

Όταν βλέπω να γίνονται όλα τα παραπάνω είμαι θεατής-παρατηρητής του Bullying.
Εάν δω να ασκείται bullying σε κάποιον συμμαθητή μου:

Μιλάω σε έναν καθηγητή μου που εμπιστεύομαι ή σε κάποιον γονιό. Δεν επιτρέπω με γέλια και κουβέντες να συνεχίζεται αυτή η κατάσταση. Καλώ στην Εθνική Τηλεφωνική Γραμμή για τα Παιδιά SOS 1056, δωρεάν και ανώνυμα, για να μιλήσω με κάποιον ψυχολόγο
Εάν δέχομαι εγώ Bullying:

Ξέρω ότι δεν φταίω σε τίποτα, και δεν εκανα κάτι για να μου συμπεριφερθούν με αυτό τον τρόπο.

Αποφεύγω αυτούς που το ασκούν

Λέω με σιγουριά «ΣΤΑΜΑΤΑ!»

Εάν συνεχίσουν φεύγω με οτυς φίλους μου, και δεν μένω μόνος

Αν συνεχιστεί το λέω σε κάποιον καθηγητή μου που εμπιστεύομαι

Καλώ στην Εθνική Τηλεφωνική Γραμμή για τα Παιδιά SOS 1056, δωρεάν και ανώνυμα, για να μιλήσω με κάποιον ψυχολόγo

Δεν υπάρχει κανένα μυστικό που να με κάνει να ντρέπομαι, να φοβάμαι και να μην μπορώ να κοιμηθώ τα βράδια.

Πηγή πληροφοριών: www.dikaiologitika.gr