ΑΓΡΟΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΓΕΩΡΓΩΝ ΔΗΜΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ
ΣΥΜΠΥΡΗΝΟ ΡΟΔΑΚΙΝΟ
Τριάντα-κάτι λεπτά το συμπύρηνο ροδάκινο. Τιμή οριακά συμφέρουσα για τις χρονιές με υπεραποδόσεις, αλλά μηδενικού εισοδήματος για αυτές με μέσες αποδόσεις.
Ειδικά φέτος, με τις μικρές αποδόσεις, με ό,τι γλίτωσε από τον παγετό και την παραμόρφωση, η τιμή αυτή αποφέρει ζημιά.
Έχοντας βιώσει τις πολιτικές και τις εκβιαστικές πρακτικές των βιομηχανιών, προσπαθώντας να τα βγάλουμε πέρα με τις φτωχές τιμές, τόσο στην έλλειψη όσο και στην πληθώρα παραγωγής, μία λύση μένει: το αλυσοπρίονο.
Αλλά και για τους εξής πρόσθετους λόγους:
Βαρεθήκαμε να ακούμε τη βιομηχανία να απαιτεί μόνιμα να βρει το κράτος εργάτες για το κλάδεμα, για το αραίωμα, το μάζεμα και για τις βάρδιες.
Να μας χρησιμοποιούν μια ζωή και τελικά να γίνονται αυτοί οι αποδέκτες των επιχορηγήσεων — πότε για την προώθηση, πότε για την εύρεση αγορών, πότε για την απόσυρση!
Εξαπατηθήκαμε από την κάλυψη στις εξόφθαλμα εναρμονισμένες πρακτικές.
Αγανακτήσαμε από τη διαχρονική ασυλία στην καταπάτηση περιβαλλοντικών κανονισμών και από την καταστρατήγηση εργασιακών δικαιωμάτων.
Γιατί τελικά βγήκαμε χαμένοι και από την έμμεση επιδότηση της καλλιέργειας από τον ΕΛΓΑ εις βάρος του ίδιου του Οργανισμού, με μόνο κερδισμένους τελικά — πάλι — τους βιομηχάνους, μιας και κάθε φορά που προέκυπτε αποζημίωση, κατέβαζαν τις τιμές εκκαθάρισης.
Ναι, είναι αλήθεια πως η εκπροσώπηση του αγροτικού κόσμου έτρεξε — αυτοκαταστροφικά τελικά — πίσω από τα συμφέροντα αυτής της πρακτικής, παρά πίσω από τα συμφέροντα των ίδιων των παραγωγών.
Διαχρονικά, εκτός από τις κυβερνήσεις, τους βουλευτές, τις αντιπεριφέρειες, τα επιμελητήρια, τους συνεταιρισμούς όλων των βαθμίδων (ειδικά των τριτοβάθμιων), δεν ακούστηκε ποτέ μια διαφορετική προσέγγιση. Όλοι γαντζωμένοι στο άρμα της βιομηχανίας.
Ακόμα και η όποια συνδικαλιστική οργάνωση υπάρχει στην ευρύτερη περιοχή είναι δέσμια αυτών των συμφερόντων, μιας και όλοι (;) παραλαμβάνουν ροδάκινα για λογαριασμό τους — είτε ως υπάλληλοι στις γνωστές «αλάνες», είτε έμμεσα μέσα από συνεταιρισμούς-βιτρίνες, κοινούς «σφραγίδες».
Από εμάς, ως εδώ. Χορτάσαμε ταπείνωση και φτώχεια.
Πρέπει να γίνει στροφή σε άλλα φρούτα και σε κηπευτικά. Ο αγροτικός κόσμος της περιοχής απέδειξε διαχρονικά πως, με όποια παραγωγή ασχολήθηκε, πέτυχε ανταγωνιστικές αποδόσεις και ποιότητες.
Καιρός για νέες προκλήσεις με προοπτική.
Σε αυτή την κατεύθυνση πρέπει να δοθεί η προτεραιότητα της κρατικής μέριμνας. Πάνω σε νέα λογική να κατευθυνθούν οι εγχώριοι και οι ευρωπαϊκοί πόροι.
Ας αναλογιστεί ο καθένας πόσο πλουσιότερος θα ήταν ο τόπος, αν στη θέση των συμπύρηνων υπήρχαν άλλα φρούτα και κηπευτικά — αλλά και τι όφελος θα προέκυπτε για το εμπορικό ισοζύγιο.
Δεν είναι αργά για αυτήν την αλλαγή. Η πρόκληση για την τροφοδοσία με κηπευτικά στις αγορές της Ευρώπης είναι μπροστά.
Αντίθετα, η επιμονή στην κονσέρβα θα μας στέλνει σε πιο φτωχές αγορές, που δεν διασφαλίζονται από εμπορικές συμφωνίες. Επιπλέον, ο ανταγωνισμός από νέους παραγωγούς σίγουρα θα πιέσει ακόμα πιο χαμηλά τις τιμές.
Το Δ.Σ.
