αντιμετωπίζουν το φάσμα του θανάτου σαν κάτι πολύ μακρινό και ξένο και από την άλλη , ο φόβος και η ανασφάλεια τους οδηγεί στον θυμό και στην επιθετική οδήγηση,μέσα από την αμυντική διεργασία, προκειμένου να επιστρατεύσουν τις δυνάμεις τους και να πολεμήσουν αυτό που νοιώθουν ως απειλή.
Επίσης επιστήμονες επισημαίουν ότι, ένας από τους κυριότερους τρόπους άρνησης του θανάτου είναι μια πίστη στην προσωπική μας ιδιαιτερότητα, μια πεποίθηση ότι εξαιρούμαστε από τη βιολογική αναγκαιότητα και ότι η ζωή δε θα μας συμπεριφερθεί με τον ίδιο ωμό τρόπο που συμπεριφέρεται σε άλλους.
Με τον ίδιο τρόπο λειτουργούμε ασυνείδητα και στην περίπτωση της οδήγησης και στον τρόπο που αντιμετωπίζουμε τα τροχαία ατυχήματα, ότι δηλαδή :
τα τροχαία ατυχήματα και οι θάνατοι, οι τραυματισμοί και τα αναπηρικά καροτσάκια είναι μόνο για τους άλλους - ποτέ για μας!
Διαπιστώνουμε ότι προστατευτικές αμυντικές διεργασίες που αποσκοπούν στην προστασία του ψυχισμού μας λειτουργούν αυτοκαταστροφικά στην περίπτωση των τροχαίων ατυχημάτων και όχι μόνο!
Αποτέλεσμα: Θρηνούμε κάθε χρόνο χιλιάδες νέους κατά κανόνα ανθρώπους που είτε χάνουν τη ζωή τους στην άσφαλτο είτε καταδικάζουν τον εαυτό τους ή καταδικάζονταν από την ανευθυνότητα τρίτων, δια βίου στην ΑΝΑΠΗΡΙΚΗ ΚΑΡΕΚΛΑ!
ΚΥΡΙΕΣ ΚΑΙ ΚΥΡΙΟΙ!
Γεγονός είναι, ότι ο αριθμός των θανατηφόρων αυτοκινητικών ατυχημάτων ή των τραυματισμών σε τροχαία είναι πολύ υψηλός σε σύγκριση με άλλα κράτη.
Ο Έλληνας οδηγός τρέχει με μεγάλη ταχύτητα, προσπερνά άλλα οχήματα σδε επικίνδυνες στιγμές, δε σέβεται τους πεζούς - ιδιαίτερα προ διαβάσεων.
Βάζει το μικρό παιδί στην αγκαλιά της μητέρας στο μπροστινό κάθισμα, με αποτέλεσμα το μικρό παιδί να γίνεται προστατευτικός αερόσακος επί πλέον του τεχνητού υπαρκτού, δεν φοράει ζώνες ασφαλείας, κράνος κατά την οδήγηση, παραβιάζει τους εκάστοτε σηματοδότες, δεν ρυθμίζει την ταχύτητα του οχήματός του, ανάλογα με τις συνθήκες(βροχή, χιόνι, πάγος, ολισθηρό οδόστρωμα,άγνωστος ττόπας, επικίνδυνη στροφή), πίνει υπερβολικά και ιδιαίτερα τις νυχτερινές ώρες και από την παρέα του δεν του υπενθυμίζει ότι ο ρόλος του σήμερα ...είναι ΟΔΗΓΟΣ!
Σήμερα ο Έλληνας οδηγός προτιμά να σταθμεύει παραπλεύρως άλλων οχημάτων παρότι υπάρχει χώρος πιο κάτω για να σταθμεύσει το όχημά του έχει συνεχώς τα φώτα διασταύρωσης εν λειτουργεία και δεν υπολογίζει τους αντιθέτως κινούμενα οδηγούς, έχει επίσης τους προβολείς ομίχλης συνεχώς αναμμένους μαζί με τα φώτα διασταύρωσης χωρίς να υπάρχει ιδιαίτερος λόγος(βροχή, ομίχλη , χιόνι) και σε ανάλογες συνθήκες τα τεχνητά μέσα του οχήματος του είναι ¨ελλειπή¨ καθ΄ότι έχει συνηθίσει σε κανονικές συνθήκες με υπέρ φωτισμό.
Εκτός από το ποτό συντρέχουν και άλλες μεταβλητές -ιδιαίτερα νυκτερινές ώρες- φαγητό, κούραση,υπνηλία κ.λ.π.
Σε συμβολικό επίπεδο το αυτοκίνητο για τους άνδρες σημαίνει πολλά περισσότερα από ένα απλό μεταφορικό μέσο, διότι αποτελεί σημείο αναφοράς της επαγγελματικής τους επιτθχίας και της κοινωνικής τους καταξίωσης και τέλος όταν δεν υπάρχει ή δεν
τους καλύπτει συναισθηματικά η γυναίκα, την υποκαθιστούν σε ένα βαθμό, αφού πολλοί άνδρες προβάλλοντας τη θηλυκή πλευρά του εαυτού τους στο αυτοκίνητο,το [περιποιούνται και το χαϊδεύουν σαν ερωμένη, γι΄αυτό και τα γυναικεία ονόματα των αυτοκινήτων(μπέμπα κ.τ.λ.)
Η απαξίωση του ίδιου του εαυτού και οι αρνητικές συνέπειες του πολιτισμού μας αντί να μετουσιώνονται σε αίσθημα ευθύνης και ευγένειας απέναντι στον εαυτό του και τους , άλλους μέσα από αρνητικές διεργασίες,τον οδηγεί στην επιθετικήγ οδήγηση και την υπερβολική ταχύτητα. Το γκάζι, του δίνει έτσι τη δυνατότητα μέσα του να νιώσει μέσα του ότι είναι ¨κάποιος¨ πώς είναι κάπου στη ζωή πρώτος μόνο που όταν στρέψει των εαυτό του πρωταθλητή στο τέρμα της διαδρομής, πολλές φορές είναι νεκρός ο ίδιος και τα παιδιά του ή έχει δολοφονήσει άλλους.
Στην υπηρεσιακή μου διαδρομή είχα την ευκαιρία να παρατηρήσω τις συμπεριφορές μιας ομάδας ατόμων με αντικοινωνική συμπεριφορά στον δρόμο τους λεγόμενους ¨καμικάζι¨ που με την υπερβολική τους ταχύτητα και την πρόκληση φαντασιώνονται ότι αποκτούν δύναμη για να καλύψουν ουσιαστικά την έλλειψη της αυθεντικής - πραγματικής δύναμης.
Η ροπή αυτοκαταστροφής σαν αποτέλεσμα μιας αβίωτης ζωής από την έλλειψη αγάπης, ερωτικής συντρόφου, κοινωνικής αναγνώρισης, ανασφάλειας και επαγγελματικής αποτυχίας ενώ είναι από τα θέματα που θα ήθελε επιμελώς να αποκρύψει, το κοινωνιολογεί στην πραγματικότητα με τον πιο ακατάλληλο και επικίνδυνο τρόπο. Επιζητώντας την προσοχή μας αναπληρώνει αρνητικά για το κοινωνικό σύνολο την βαθιά του ανάγκη για κύρος, αγάπη και δύναμη αυθεντική.
Έχοντας φοβάμαι μειωμένη συλλογική αυτοεκτίμηση σαν λαός δεν κατορθώσαμε ακόμη δυστυχώς μιας και θεωρούμαστε πολιτισμένη χώρα, να έχουμε τα δικά μας θεσπισμένα και επικυρωμένα σχήματα επίκτητης συμπεριφοράς(πρότυπα δηλ. γονεϊκά κ.λ.π.) αναφορικά με την οδήγηση με αποτέλεσμα να θρηνούμε κάθε μέρα νεκρούς και τραυματίες συμπολίτες μας και όχι μόνο...
Η δεύτερη πλέον μέθοδος αλλαγής της συμπεριφοράς του οδηγού, βασσίζεται σε τιμωρίες για παραβάσεις του Νομο. Η προσπάθεια αυτή, της αλλαγής της συμπεριφοράς του οδηγού, υποθέτει ότι ο φόβος της τιμωρίας π.χ. το πρόστιμο , η αφαίρεση διπλώματος, η φυλάκιση θα κάνει τον οδηγό να τηρεί τους νόμους.
Η λεπτομερής ανάλυση τόσο της τιμωρίας, όσο και άλλων μεθόδων για την αλλαγή της συμπεριφοράς δεν είναι δυνατή στην [ροκειμένη περίπτωση. Αρκεί να παρατηρήσουμε ότι ο φόβος της τιμωρίας δεν είναι αποτελεσματικός πλέον όταν ο οδηγός έχει σκοτωθεί(και έχεει σκοτώσει ίσως άλλους) επειδή προπάθησε να προσπεράσει αντικανονικά άλλο αυτοκίνητο. Δηλαδή ο φόβος της τιμωρίας παίζει κάποιο ρόλο στην αλλαγή της συμπεριφοράς του οδηγού, αλλά δεν είναι αρκετός επειδή το ουσιαστικό πρόβλημα της συμπεριφοράς του οδηγού κατορθώνεται μόνο μετά την αλλαγή τόσο του γνωστικού όσο και του συναισθημετικού στοιχείου της στάσης στο θέμα της οδήγησης.
Γεγονός είναι ότι, δεν έχει επιχειρηθεί σοβαρά η αλλαγή της στάσης στο θέμα της οδήγησης μέσω της τηλεόρασης.. Δεν εννοώ βέβαια ενημερωτικά προγράμματα, γιατί αυτά και χαμηλή ακροαματικότητα έχουν και δεν προσφέρουν τίποτα, επειδή ο Έλληνας είναι αρκετά ενημερωμένος ως προς το ποια είναι η σωστή οδήγηση. Το πρόβλημα είναι ότι δεν εφαρμόζει όσα έχει μάθει. Γνωρίζουμε επίσης πόσο ισχυρή είναι η επίδραση της τηλεόρασης μέσω των διαφημίσεων στο να αλλάζει τις συνήθειες των πολιτών για να αγοράσουν το ά αναψυκτικό , τη β΄ μπύρα κ.λ.π.. Ωστόσο το κράτος δεν έχει χρησιμοποιήσει τις τεχνικές των διαφημίσεων για να προσπαθήσει να διαμορφώσει όσο και να αλλάξει την συμπεριφορά των Ελλήνων οδηγών κυρίως αλλά και των πεζών.
Μέχρι πρόσφατα, η αποτίμηση των συνεπειών των τροχαίων ατυχημάτων περιορίζονται στις υλικές ζημιές και τις σωματικές βλάβες, κατά τη φάση του ατυχήματος.
Τα τελευταία χρόνια υπήρξε μια έντονη συνειδητοποίηση του γεγονότος ότι υπάρχουν σοβαρές δευτερογενείς συθνέπειες, οι οποίες πλήττουν τις οικογένειες βτων θυμάτων που έχασαν ένα πρόσωπο σε ένα τροχαίο ατύχημα αλλά και τα ίδια τα θύματα που επιζούν καθώς και τους συγγενείς τους. Αυτό έδωσε ώθηση στην δραστηριοποίηση πολιτών, για την συγκρότηση οργανισμών υποστήριξης των θυμάτων και των οικογενειών τους σε όλη την Ευρώπη.
Κάθε χρόνο στην Ευρώπη, προστίθενται 50.000νεκροί και νεκατόν πενήντα χιλιάδες ανάπηροι από τροχαία ατυχήματα. Αυτό σημαίνει διακόσιες χιλιάδες νέες οικογένειες κάθε χρόνο, οι οποίες υποφέρουν από τις συνέπειες της απώλειας ή της αναπηρίας ενός προσώπου που ζει μέσα στην οικογένεια. Το εντυπωσιαό είναι ότι οι συγγενείς των θανόντων και οι συγγενείς των αναπήρων φαίνονται να έχουν εντονότερα σωματικά προβλήματα από τα ίδια τα θύματα που επιζούν δηλ. τα άτομα αναπήρους.
Συμπτώματα σωματικά είναι κυρίως διαταραχές ύπνου, κεφαλαλγίες, αγωνιώδεις εφιάλτες και προβλήματα γενικής υγείας. Ψυχολογικές επιπτώσεις όπως η αδιαφορία για τις συνήθεις ασχολίες, η αδυναμία οδήγησης, η έλλειψη αυτοπεποίθησης, οι αγχώδεις κρίσεις, τάσεις αυτοκτονίας, η κατάθλιψη, διαταραχές διατροφής, μνησικακία και πίκρα.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ:
Το Σύνολο κάθε έρευνας και από τη διατύπωση και των ΄λαλλων ερωτημάτων βγαίνουν τα εξής: Τα θύματα των τροχαίων ατυχημάτων και οι συγγενείς τους υφίστανται μόνιμες βλάβες όπως και τα άλλα θύματα βίας και ανθρωποκτονιών.
Το κοινωνικοοικονομικό κόστος της ανθρώπινης ζωής εκτιμάται σήμερα στην Ευρώπη σε 1.000.000 ευρώ περίπου. Κι αυτό για να μπορέσει να υπολογισθεί το συνολικό κοινωνικοοικονομικό κόστος το οποίο φτάνει τα 250 δισεκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ στην Ευρωπαϊκή Ένωση ο κατά μια τραγική ειρωνία αυτό είναι και το κόστος της κατασκευής συνολικά όλων των αυτοκινήτων Ευρωπαϊκής παραγωγής.
Πρέπει λοιπόν να δοθεί τέλος στην επικίνδυνη οδήγηση, η οποία πρέπει να στιγματισθεί ως μια κοινωνική συμπεριφορά απαράδεκτη όπως είναι όλες οι άλλες εγκληματικές πράξεις.
Συμβουλές ...στους μικρούς μας φίλους
1.Βαδίζετε πάντοτε στο πεζοδρόμιο και όχι στο δρόμο. Αν δεν υπάρχει πεζοδρόμιο, βαδίζετε στην αριστερή πλυρά του δρόμου, για να βλέπετε τα αυτοκίνητα που έρχονται απέναντί σας.
2. Διασχίζετε τους δρόμους πάντοτε από τις διαβάσεις πεζών και εφόσον υπάρχουν φωτεινοί σηματοδότες να περνάτε μόνο όταν ανάψει το πράσινο φως για τους πεζούς(πρασινο ανθρωπάκι)
3. Μη βγαίνετε ποτέ στο δρόμο ανάμεσα ιδίως όταν αυτά είναι μεγάλα(φορτηγά, λεωφορεία κ.λ.π.)
4. Μην παίζετε στους δρόμους γιατί υπάρχει κίνδυνος για τη ζωή σας.
5. Όταν βαδίζετε νύχτα φοράτε πάντα ανοικτόχρωμα ρούχα(άσπρα, πορτοκαλί, κίτρινα, κόκκινα κ.λ.π.) για να διακρίνεστε από τους οδηγούς)
6. Μάθετε τους κανόνες οδικής κυκλοφορίας και τα σήματα της τροχαίας και συμβουλεύετε και τους φίλους σας να κάνουν το ίδιο.
7. Όταν οδηγείτε ποδήλατο μη κάνετε ακροβασίες πηγαίνετε πάντοτε στο δεξιό του δρόμου και ποτέ αντίθετα του μονοδρόμου.
8. Γενικά στο δρόμο να είστε πάντοτε πολύ προσεκτικοί ΟΙ ΤΡΟΧΟΝΟΜΟΙ μας θα είναι πάντοτε κοντά σα;ς για να σας βοηθήσουν και να λύσουν κάθε απορία σας πάνω στο κυκλοφοριακό.
