Το Δημοτικό Στάδιο Αλεξάνδρειας αντί να φιλοξενεί αγώνες... μετατρέπεται σε πισίνα δυστυχώς συνεχώς. Συγκεκριμένα μόνο βάρκες και σωσίβια δεν είδαμε το Σάββατο 6 Δεκεμβρίου, όταν ο προγραμματισμένος αγώνας της Κ20 στο βόλεϊ ανάμεσα στον ΓΑΣ Αλεξάνδρεια και τον ΓΣ Γρεβενών δεν έγινε ποτέ.
Η ομάδα της Αλεξάνδρειας μηδενίστηκε στον συγκεκριμένο αγώνα, όχι επειδή δεν προσπάθησε, όχι επειδή δεν κατέβηκε... αλλά γιατί το γήπεδο ήταν κυριολεκτικά ακατάλληλο.
Και κάπου εδώ αναρωτιόμαστε:
Φταίει η βροχή ή μήπως φταίει ένα ολόκληρο σύστημα που στάζει σε όλα τα επίπεδα;
Το νερό πλημμύρισε το κλειστό. Μαζί του πλημμύρισε και η αγανάκτηση των παιδιών, των γονιών, των αθλητών και των προπονητών τους.
Γιατί τα παιδιά αυτά προπονούνται(όταν τους το επιτρέπει η στέγη που στάζει), προσπαθούν, έχουν όνειρα. Και το μόνο που ζητούν είναι ένα αξιοπρεπές περιβάλλον για να παίξουν. Όχι πολυτέλειες.
Τα αυτονόητα...για περίπου 350 με 400 παιδιά που χρησιμοποιούν το στάδιο κάθε εβδομάδα.
Κρίμα για την προσπάθεια τους που δεν στηρίζεται.
Κρίμα για τους κόπους προπονητών και αθλητών.
Κρίμα για την εικόνα μιας πόλης που κάθεται στις κερκίδες και κοιτάζει τα νερά να τρέχουν, αντί για ένα παιχνίδι να παίζεται και να εξελίσσεται.
Όταν όμως ξοδεύονται χρήματα δεξιά κι αριστερά – για ό,τι «βολεύει» και ό,τι «φαίνεται» πάνω πάνω – και όχι για υποδομές
που στηρίζουν τη νεολαία και τον αθλητισμό, τότε δεν μιλάμε για την κακή μας τύχη.
(γιατί σύμφωνα με πληροφορίες περίπου με 50000 ευρώ θα λυνόταν το πρόβλημα της Στέγης του σταδίου ή εναλλακτικά με ελάχιστα χρήματα
θα μπορούσαν να γίνουν οι τρύπες για τους στυλοβάτες στο Κλειστό του 2ου Γυμνασίου, γιατί όλα αυτά δεν γίνονται επί χρόνια;)
Μιλάμε για αμέλεια. Για ανικανότητα. Για αδιαφορία που ξεχειλίζει όσο και το γήπεδο.
Η Δημοτική Αρχή ακούει;
Ή και εδώ, όπως σε τόσα άλλα, κάνουμε πως... πέρα βρέχει;
Γιατί τον καιρό μπορούμε να τον δικαιολογήσουμε.
Το ότι δεν λειτουργεί τίποτα σωστά και στην ώρα του, όμως, όχι.
Μέχρι να στεγνώσουν τα παρκέ, ας ελπίσουμε πως θα στεγνώσουν και οι δικαιολογίες.
Η νεολαία της Αλεξάνδρειας δεν ζητά πολλά, απλώς αυτά που της αξίζουν.
Κι αυτό δεν παίρνει άλλη παράταση. Γιατί όταν οι νέοι σκέφτονται τη φυγή από τον τόπο τους ως λύση, τότε το πρόβλημα δεν είναι εκείνοι...είστε εσείς οι υπεύθυνοι - ανεύθυνοι.
Γράφει η Έφη Στεφ. Καραγιάννη
