καλά, αρκεί να μη σκέφτομαι το μέλλον ή το παρελθόν ή ακόμα και το παρόν. Και να μην βλέπω τηλεόραση.
Προχθές μια γνωστή μου είπε «ξυπνάει η άλλη στην ταινία και έχει το μαλλί μπούκλα και την βλεφαρίδα κάγκελο και όταν ξυπνάω εγώ είμαι σαν τον Καρβέλα που τον χτύπησε νταλίκα». Πίστεψε με, αν είχε τον ΕΝΦΙΑ 2 χρόνια απλήρωτο, σαν τον Καρβέλα θα ξυπνούσε και κείνη.
Η Ελένη έκανε αλλαγή φύλου. Μπράβο της, αυτό που έκανε ήθελε @ρχίδι@. Πως γίνεται στην Ελλάδα του 2017, να μην μπορείς να βγάλεις δίπλωμα πριν τα 18, να μη μπορείς να ψηφίσεις πριν τα 18, να μη μπορείς να ζήσεις μόνος σου πριν τα 18 και στα 15 σου να μπορείς να αποφασίσεις αν θέλεις να κάνεις αλλαγή φύλλου; Ρε Τσίπρα σχώρνα με που θα το πω αλλά η Χειλουδάκη λιγότερες μ@λ@κίες έχει πει ως τώρα. Στην Ελλάδα το παιδί ποτέ δεν μεγαλώνει για τους γονείς. Άλλαξε πρώτα αυτή τη νοοτροπία και μετά δώσε την άδεια να γεμίσουν οι σκουπιδοτενεκέδες με μπομπόλια. Ααααα και κάτσε και λίγο σπίτι σου, δεν είναι ανάγκη να βγαίνεις και να μιλάς συνέχεις.
Όταν έχεις δίπλα σου ανθρώπους που σε αγαπάνε, πρέπει όχι απλά να είσαι χαρούμενος αλλά και να φαίνεσαι. Καμιά φορά το δώρο δεν έχει τόση αξία, όση αξία έχει το ότι κάποιος απλά είδε κάτι και σε θυμήθηκε.
Ο πατέρας Νεκτάριος μου χάρισε το πρώτο μου…. καρπουζάκι. Πρέπει να το έχετε καταλάβει ότι με τους ιερείς δεν τα έχω και πολύ καλά. Όχι όλους αλλά με τους περισσότερους. Ο πατέρας Νεκτάριος αποτελεί την εξαίρεση. Χαίρομαι που τον γνώρισα, χαίρομαι που το «ράσο» τον έκανε καλύτερο άνθρωπο και τέλος χαίρομαι διπλά που αυτήν την ανθρωπιά μας την μοιράζει απλόχερα. Ήδη το «καρπουζάκι» πήρε την καλύτερη θέση στο δωμάτιο μου.
Πριν λίγες μέρες βρέθηκα στη Βέροια, να αγοράσω κανένα τσόλι μπας και κρύψω την ηλικία μου. Πάντα με ξάφνιαζε η πρωτεύουσα. Οι οδηγοί πάντα σταματάνε στις διαβάσεις, οι γριές πάντα είναι καλοχτενισμένες λες και φοβούνται μην τις πετύχει ο χάρος ξεμαλλιασμένες και κάνουν κακή εντύπωση, οι νέοι είναι πάντα καλοντυμένοι και το κάθε στενό έχει πάντα μια μπλε ταμπελίτσα να σου θυμίζει σε ποια οδό βρίσκεσαι.
Πάντα πίστευα ότι οι οδοί παίρνουν το όνομα τους από κάποιον ήρωα, άγιο ή έστω κάποιον επώνυμο που κάτι έκανε ή που πιστεύαμε ότι κάτι έκανε. Και εκεί που περπατούσα έπεσα πάνω σε μια οδό που όχι μόνο με ξάφνιασε αλλά με μπέρδεψε και από πάνω.
Ποιος είναι αυτός ο «Ακαταμάχητος» που πήρε το όνομα του ολόκληρος δρόμος; Μήπως ο Καζανόβας (μετά την αδελφή του Μεγάλου Αλεξάνδρου) ήταν και αυτός Βεροιώτης; Πόσα σπίτια έκλεισε ο συγκεκριμένος γόης και του αφιέρωσαν ολόκληρο δρόμο;
Προτείνω λοιπόν, στην Αλεξάνδρεια να αλλάξουν όνομα κάποιοι οδοί. Φτάνει πια με όλα τα μαυσωλεία που μαζέψαμε. Η Βετσοπούλου να μετονομαστεί σε οδό «Σαγηνευτικού», η Μεγάλου Αλεξάνδρου σε οδό «Επιβήτορα», η Νικολάου Πλαστήρα σε οδό «Ανικανοποίητου» και τέλος ο δρόμος της Κατερίνης (28ης Οκτωβρίου) σε οδό «Γιωρίκας ο ζαροψώλικος». Έτσι θα κάνουμε εντύπωση, μην είστε άδειοι ρεεεεε, κάνει αντίλαλο.
Ότι πιο ωραίο θέλεις να βρεις, θα το βρεις στο ψυγείο μιας νοικοκυράς. Δείτε τι έχει στο ψυγείο της η μάνα μιας φίλης μου για να μη ξεχάσει ότι το Σάββατο έχει τρισάγιο.
Η δική μου η μάνα, στο ημερολόγιο που αγοράζει από την εκκλησία γράφει πότε αγόρασε τα καρτάλια, πόσο φύραμα φάγανε, πόσα ψόφησαν και πότε υπολογίζει να τα σφάξουν. Ααααχχχχχ, αν η γυναίκα πάψει να μετράει πότε έχει τις γόνιμες μέρες της τότε γράφει μ@λ@κίες μόνο και μόνο για να μην ξεχάσει πως κρατάνε το στυλό. Πουτ@ν@ κλιμακτήριος.
Στην Αθήνα βρέθηκε πριν από λίγες μέρες ο Λιολιόπουλος. Όχι, δεν πήγε για την πρεμιέρα της Άντζελας. Πήγε γιατί τους κάλεσαν από τα κεντρικά της ΝΔ για να τους μιλήσουν για τις υποψηφιότητες τους και για το πώς πρέπει να συμπεριφέρονται για να μαζέψουν ψήφους. Σε αντίθεση με το τι πιστεύουν κάποιοι, ο Κυριάκος στηρίζει τα νέα πρόσωπα και τα θέλει κοντά του.
Σε κάποιους βέβαια ίσως να βολεύει να πιστεύουν ότι αυτά τα νέα πρόσωπα δεν αποσκοπούν στο να γίνουν βουλευτές αλλά στο να «βολευτούν» σε κάποια έμμισθη θέση. Θυμίστε μου ρε παιδιά γιατί μεγάλωσα και ξεχνάω, για τον Σπυρίδη είπαν τα ίδια; Για τον Καρανίκα ίσως;
Ο Λιολιόπουλος πάντως ετοιμάζεται μου λένε οι πληροφορίες μου. Μάλιστα, άρχισε να χτίζει και κορμί. Ξεκίνησε δίαιτα. 80 γραμμάρια κοτόπουλο του είπε η διαιτολόγος όταν αυτός χρειαζόταν 80 γραμμάρια μόνο για να δει αν ψήθηκε. Τέλος πάντων. Και επειδή πρέπει να συνδυάσει τη διατροφή με την άσκηση, είπε προχθές τον ντιλιβερά ότι θα κατέβει αυτός στο ισόγειο για να πάρει τα σουβλάκια. Δύσκολη η πολιτική Νίκο μου. Αν έμενες στο ΠΑΣΟΚ δεν θα χρειαζόταν να χάσεις ούτε ένα δράμι (βλέπε Πάγκαλο και Βενιζέλο), στη Νέα Δημοκρατία που πήγες είναι όλοι μινιόν πασά μου. Πρέπει να τα χάσεις πασά μου γιατί αλλιώς θα είσαι σαν τον Οβελίξ στο στρουμφοχωριό.
Είναι πολύ δύσκολο να περιγράψεις κάποιους ανθρώπους που έχουν ταλέντο. Και το πράγμα γίνεται πολύ δυσκολότερο όταν αυτοί οι άνθρωποι έχουν και το χάρισμα. Πριν τη γνωρίσω, μου φαινόταν παράξενο που όλη μέρα ασχολιόταν με τα σκυλιά, γελούσα που τα έντυνε, που τα φερόταν σαν να ήταν άνθρωποι, γελούσα με τα νύχια της. Όταν τη γνώρισα κατάλαβα ότι πρέπει να είσαι πολύ «άνθρωπος» για να μπορέσεις να ζεις έτσι. Για να μπορείς να αγαπάς ένα τετράποδο περισσότερο και από την ίδια σου τη ζωή. Η Κατερίνα δεν προσποιήθηκε ποτέ. Αυτή είναι και σε όποιους αρέσει. Της φτάνει που η ίδια αγαπάει τον εαυτό της και αυτό που κάνει.
Όταν τη γνώρισα έπαψα να γελάω με όλα τα άλλα παρά μονάχα με τα νύχια της που συνεχίζουν να είναι «η Άρτα και τα Γιάννενα» μαζί. Χαίρομαι που είμαι και γω ένα μικρό κομματάκι από τα πολλά που απαρτίζουν τις ΖωΕΣ. Όταν μου ζήτησε να φτιάξω σε βίντεο τη βιογραφία της Διώνης ποτέ δεν πίστευα ότι αυτό θα ήταν η αρχή για κάτι πολύ μεγαλύτερο. Και επειδή η Κατερίνα δεν φοβάται τα μεγάλα άλματα, το έκανε και μάλιστα με πανελλήνιο ρεκόρ. Η πρώτη αυτοβιογραφία σκύλου δια χειρός Παπαποστόλου είναι γεγονός.
Αλήθεια, έχετε παρατηρήσει ότι όταν πατήσεις το πόδι κάποιου, αυτός ανοίγει το στόμα: Σαν τους κάδους σκουπιδιών ένα πράγμα. Και μιας και είπα σκουπίδια, ο Βουλγαράκης που είναι ρε παιδιά; Έχουμε αντιδήμαρχο σκουπιδιών όταν τους κάδους τους διαχειρίζεται ο δήμαρχος και τα σκουπίδια ο Τόκας; Ααααχχχ Σωτήρη μου, δεν βγάζεις που δεν βγάζεις καμιά μελέτη σου ξαναφόρτωσαν και τα σκουπίδια. Αν σε ακούσω να λες «μερικές φορές είμαι καλά αλλά μετά μου περνάει» δεν θα μου φανεί παράξενο.
Χαίρομαι να συνεργάζομαι με ανθρώπους που δεν πετούν στα σύννεφα. Με ανθρώπους που ζουν την καθημερινότητα όπως όλοι μας. Το kaffeine_37και οι ιδιοκτήτες του απέδειξαν ότι όλοι μαζί μπορούμε να προσφέρουμε ένα καλύτερο αύριο σε όσους το χρειάζονται.
Όλα τα έσοδα από τους καφέδες που ήπιατε την Κυριακή 1 Οκτώβρη θα διατεθούν για αγορά χαρτικής ύλης για το κοινωνικό παντοπωλείο. Συγκεντρώθηκαν 700 ευρώ από όλους εσάς που από πολύ νωρίς το πρωί ως και πολύ αργά το βράδυ αγοράσατε τον καφέ σας για αυτόν τον πολύ ιδιαίτερο σκοπό.
Ένα πολύ μεγάλο μπράβο σε όλους τους πολιτικούς μας, τους δημόσιους άρχοντες αυτού του τόπου που «δεν» πίνουν καφέ και επομένως δεν τους αφορούσε το θέμα. Τελικά σε αυτό το δημαρχείο, μόνο ένας Σάκης Παντόπουλος πίνει 150 ευρώ καφέ την ημέρα. Ή για να είμαι πιο σαφής, την συγκεκριμένη ημέρα. Να τον κόψεις Σάκη μου, πολλά νεύρα, δες τους άλλους πόσο ήρεμοι είναι.
Ο χρυσός Παγκόσμιος Πρωταθλητής, Αντώνης Κορουτζής στο Παγκράτιο άθλημα θα λάβει μέρος στο 5ο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Παγκρατίου που θα διεξαχθεί στο Λουτράκι Κορινθίας το Σάββατο 7 και την Κυριακή 8 Οκτωβρίου 2017.
Το παλικάρι, και μπράβο του, τύπωσε μπλουζάκι με όλους τους χορηγούς που τον βοηθούν σε αυτή του την προσπάθεια για να τους ευχαριστήσει και δημόσια. Πετύχεις, δεν πετύχεις πασά μου το στόχο σου να ξέρεις ότι από τον δήμο θα πάρεις μόνο μια πλακέτα. Θα σου έδινα μια συμβουλή αλλά είσαι πολύ μικρός ακόμα για να τελειοποιήσεις το «άντε γαμη….» με το βλέμμα. Καλή σου επιτυχία, το μέλλον είναι μπροστά σου.
Και επειδή το Καρπούζι χωρίς βίντεο είναι σαν τον δημαρχείο χωρίς τον Τόκα, άνοστο τελείως δηλαδή, δείτε όλα αυτά που δεν μπόρεσα να γράψω. Ελπίζω να καταλαβαίνετε γιατί.
Και επειδή έγραψα και «έδειξα» πολλά για την Γιορτή Πίτας, και επειδή θέλω να ξαναπιώ καφέ με τον Δελιόπουλο, δείτε και το κανονικό τρέιλερ της γιορτής και ξεχάστε όλα όσα σας έδειξα όλον αυτόν τον καιρό.
Μια βόλτα να κάνεις στο Facebook και σου φτάνει να σου χαλάσει τη μέρα. Παπάδες με τα σκυλάκια αγκαλιά που και η ίδια η Παπαποστόλου θα ζήλευε. Κάτι ξεχασμένοι πολιτικάντηδες που γράφουν άρθρα πιστεύοντας ότι ακόμα μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο, ξεχνώντας ότι και αυτοί κάποτε ήταν μέρος του συστήματος. Παράπονα για το ΑΤΜ της Εθνικής που είναι τόσο αργό που σε κάνει να ξεχνάς για πιο λόγο στήθηκες σαν τον μαλάκα τόση ώρα έξω από την τράπεζα. Ο άλλος γράφει ότι ψήνεται στον πυρετό λες και κάποιος θα συγκινηθεί να πεταχτεί στο φαρμακείο να του φέρει ντεπόν. Και είναι και κάποιοι άλλοι που αλλάζουν φωτογραφίες προφίλ πιο συχνά απ΄ ότι αλλάζουν σώβρακο. Η πολύ μ@λ@κία δεν σκότωσε ποτέ κανέναν αλλά γιατί να παίζουμε με την τύχη μας. Το πολύ το «κούνια- μπέλα»…… Μπέλα ε; Αλήθεια, μια κούνια τι την έχεις;
Τα λέμε το άλλο Σάββατο με πλούσιο ρεπορτάζ από τη Γιορτή Πίτας.
