ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΑΝΟΙΞΗΣ, Ο ΤΣΑΡΤΣΑΝΗΣ, ΤΑ ΜΠΟΥΖΟΥΚΙΑ ΚΑΙ ΜΙΑ ΚΡΟΥΑΖΙΕΡΑ ΓΙΑ ΓΡΙΕΣ … ΑΛΛΟΥ ΕΠΙΠΕΔΟΥ! Γράφει ο Μάκης Φιλιππόπουλος

Καλημέρα φίλοι μου.

Σας στέλνω πολλούς αγωνιστικούς χαιρετισμούς, λόγω της χθεσινής μέρας φυσικά.

Αυτή η βδομάδα που μας πέρασε είχε και τα καλά αλλά και τα κακά της.  Ας ξεκινήσουμε λοιπόν από τα καλά.

Μεγίστης σημασίας τα

εγκαίνια του νέου πολυχώρου των «Παιδιών της Άνοιξης». Ένας χώρος που πραγματικά σε κάνει να νοιώθεις «Άνθρωπος». Ένας χώρος ξεχωριστός για αυτά τα πολύ ξεχωριστά παιδιά που επιτέλους απέκτησαν αυτό που τους αξίζει πραγματικά. Το ωραιότερο στολίδι της πόλης.

Με ιδιαίτερη λαμπρότητα έγιναν τα εγκαίνια και φυσικά δεν θα μπορούσε να λείπει όλη η αφρόκρεμα του τόπου μας. Άνθρωποι που πρόσφεραν και προσφέρουν αλλά και άνθρωποι που απλά συμπονούν μόνο όταν ακούσουν τον ήχο από τα… φλας.

Η διοργάνωση άγγιζε το τέλειο και αξίζει ένα μεγάλο μπράβο στη διοίκηση του ιδρύματος. Διαβάζοντας όμως την ευχαριστήρια επιστολή των «Παιδιών της Άνοιξης» είδα πάρα πολλά ονόματα από όλους αυτούς που ήταν εκεί, να απουσιάζουν, όσον αφορά το ζήτημα της προσφοράς.

Να τους θυμίσω ότι ένας τέτοιος χώρος δεν συντηρείτε με «κοστούμια», «χειραψίες» και «εγώ θα είμαι πάντα δίπλα σας». Πόσοι από όλους αυτούς είχαν επισκεφτεί τις παλιές εγκαταστάσεις; Πόσοι από όλους αυτούς βρήκαν «τρύπες» για να εξασφαλίσουν κονδύλια για την αξιοπρεπή λειτουργία του σχολείου; Ένας; Δύο; Τρεις; Πόσοι από όλους αυτούς ήταν στα εγκαίνια; ΟΛΟΙ. Σε ολόκληρη ευχαριστήρια επιστολή, εγώ στάθηκα μόνο στις 10 τελευταίες παραγράφους.

Επίσης να πω, πως ο «νεαρός» εκπρόσωπος της διοίκησης του ιδρύματος Νιάρχου έκαψε καρδιές. Παραπάνω φωτογραφίες έβγαζαν αυτόν παρά τις νέες εγκαταστάσεις. Όσο για τις κυρίες που ήταν παρούσες έχω να πω πως η Άρτα και τα Γιάννενα ωχριούν μπροστά τους.

140 τόπια ύφασμα ράφτηκαν και πάνω από 2000 μπουκάλια λακ ρίχτηκαν στον αγώνα του εντυπωσιασμού. Θα ήθελα να ευχηθώ στην διοίκηση του ιδρύματος αυτό  το κτήριο να αποτελέσει την αρχή μιας πορείας χωρίς εμπόδια, χωρίς απώλειες, μιας πορείας που η δημιουργία να αποτελεί το Α και το Ω στη ζωή αυτών των ξεχωριστών πλασμάτων.

 

Το άλλο το μάθατε φυσικά. Τα ΚΑΠΗ θα οργώσουν το Αιγαίο. Κρουαζιέρα ετοίμασε ο Πρόεδρος του  Οργανισμού Προσχολικής Αγωγής και Κοινωνικής Μέριμνας Δήμου Αλεξάνδρειας κύριος Αθανάσιος Παντόπουλος. Πριν ξεκινήσουν θα ήθελα να θέσω στον πρόεδρο κάποια ερωτήματα όσον αφορά την ασφάλεια των εκδρομέων.

-          Οι εκδρομείς θα πρέπει να προσκομίσουν πρόσφατες ιατρικές εξετάσεις για να είστε σίγουρος ότι θα πάτε 100 και θα γυρίσετε 100;

-          Πόσοι γιατροί και νοσοκόμοι θα ακολουθήσουν (δεν θέλει πολύ να γίνει το κακό, παιδιά είναι);

-          Υπάρχει όριο στην πίεση και το ζάχαρο που θα πρέπει να μην ξεπερνούν όσοι συμμετέχουν;

-          Ο παππούς μου έχει ακράτεια. Μπορεί να πάρει μέρος; Υπάρχει άτομο να του αλλάζει πάνες ή θα μου γυρίσει συγκαμένος;

-          Στην τιμή γράφετε περιλαμβάνονται και 2 αλκοολούχα ποτά καθημερινά για τον καθένα. Εύχομαι «αλκοολούχα» να εννοείτε την σουμάδα αλλιώς θα υποψιαστώ ότι σας πλήρωσαν οι νύφες για να οργανώσετε την κρουαζιέρα.

-          Μύκονο, Σαντορίνη και Πάτμο με ακάτους. Να δω τη γριά με πορτοκαλί μαγιό στο φουσκωτό να το παίζει Πάμελα Άντερσον και μετά ας πάω να γίνω μοναχός στην Παναγία την Τσαμπίκα, μεγάλη η χάρη της.

-          Στην Πάτμο το καταλαβαίνω, υπάρχει και το «Ιερό Σπήλαιο της Αποκαλύψεως». Στη Μύκονο τι υπάρχει που να αφορά την Τρίτη Ηλικία; Χτίστηκε ο ναός του Αγίου Μοχίτου στην Ψαρού και δεν το πήραμε χαμπάρι;

-          Στην Τουρκία θα κατέβουν μόνο οι γριές που έβλεπαν τον Σουλεϊμάν και έμαθαν και ένα «ταμάμ εφέντημ» ή θα έχετε μεταφραστή;

-          Τέλος, εσείς θα πάτε στην κρουαζιέρα ή σας άλλαξα τη γνώμη;

Το ότι όλο το χρήμα που κυκλοφορεί το έχουν οι γριές, μπορεί να με τρελάνει. Εμπρός λοιπόν στον δρόμο που χάραξε η Θεοπούλα και η Σοφία. Εύχομαι το επεισόδιο στο οποίο η Θεοπούλα έλεγε το «κόβετε το sex» να μη το είδαν οι γριές γιατί τότε Θανασάκη μου σε βλέπω deliveryboyνα κουβαλάς προφυλακτικά στις Τζούλιες της κρουαζιέρας.

Και θα κλείσω, με τι άλλο, με την παραίτηση του προέδρου του Εμπορικού συλλόγου Αλεξάνδρειας, κύριο Γιάννη Τσαρτσάνη.

Κακώς το αφήσατε και έφυγε το παιδί. Γονείς είστε εσείς που αφήνετε τα παιδιά σας να πηγαίνουν στα μπουζούκια; Να πάνε στο Πλανητάριο να κάνουν τι; Εμείς δεν έχουμε ουρανό με αστέρια; Βγάλτε έξω τα θρανία, καθίστε και απολαύστε την Πούλια και τον Αυγερινό. Τι παραπάνω έχει το Cosmos και φαγωθήκατε να πάτε; Μαγαζιά; Εμείς έχουμε καλύτερα. Σινεμά; Κάντε λίγο υπομονή, θα ανοίξει και ο δικός μας και μάλιστα θερινός.

Καφετέριες; Να πέσει ο πεζόδρομος να σας κάψει.  Πιο χαμηλές τιμές; Την βενζίνη που θα κάψετε να πάτε, ορίστε η διαφορά. Τους μαύρους που ζούσαν παλιά σε γκέτο, τι τους έλειπε; Δεν έβλεπαν ουρανό, δεν αγόραζαν ότι ήθελαν, δεν είχαν ελευθερ……

Γνωρίζω πολλά χρόνια τον Γιάννη και καταλαβαίνω για ποιο λόγο έκανε αυτή την κίνηση. Είμαι σίγουρος πως δεν περιείχε δόλο ούτε εγωισμό. Απλά θα πρέπει όλοι μας να σεβόμαστε την ελευθερία του άλλου. Ελευθερία του λόγου, της κίνησης, ελευθερία του να πάρω τη ζωή στα χέρια μου και να την κάνω ότι θέλω.

Το ότι τα καταστήματα της περιοχής μας κλείνουν το ένα μετά το άλλο δεν σημαίνει ότι φταίνε τα παιδιά που θα πάνε εκδρομή στο εμπορικό. Δεν πιστεύω να νομίζεις πως θα γυρίσουν όλα πίσω με 10 σακούλες στα χέρια το καθένα.

Δεν νομίζω πως ο κάθε γονιός θέλει το κακό του παιδιού του. Δεν νομίζω ότι αν πάει 15 χρονών στα μπουζούκια θα γυρίσει …αλήτης. Και μείς υπήρξαμε παιδιά, ας μη το ξεχνάμε. Και μάλιστα κάποιοι από εμάς υπήρξαν και πολύ «άτακτοι». Ας φύγουμε από τη μνήμη του χρυσόψαρου, δε νομίζω να μας τιμά ιδιαίτερα. Και προ κρίσης υπήρχαν οι εκδρομές αλλά τότε δεν μας ένοιαζε. Ο κάθε γονιός ξέρει μέχρι που μπορεί να εμπιστευτεί το παιδί του και αναλόγως βάζει την υπογραφή του.

Σ΄ αυτό όμως που θα συμφωνήσω με τον απερχών πρόεδρο και πραγματικά θα ήθελα μια απάντηση (απλά για ενημέρωση) είναι το τι κάνουν τα σχολεία όταν από τα 50 παιδιά, τα 10 δεν μπορούν να πάνε εκδρομή γιατί τα οικονομικά των γονιών τους δεν το επιτρέπουν;

Θα μου πείτε, ποτέ δεν ήταν ο κόσμος αγγελικά πλασμένος για όλους μας αλλά πως μπορώ εγώ να πω σε ένα παιδί που ονειρεύεται, ότι τα όνειρα του φτάνουν μέχρι εκεί που φτάνει και η τσέπη του πατέρα του; Ας μη ξεχνάμε ότι ο κόσμος ανήκει στα παιδιά, εμείς απλά τον συμπληρώνουμε.

Εις το επανιδείν.

 
 

Alexandriamou.gr
Δημοσιογραφική Ενημερωτική Ηλεκτρονική Εφημερίδα
Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας