Στο πλαίσιο δράσεων και με αφορμή την Παγκόσμια ημέρα της γυναίκας πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή 18 Μαρτίου, στη Δημοτική Βιβλιοθήκη Αλεξάνδρειας, με επιτυχία, η παρουσίαση της συλλογής διηγημάτων «12 ιστορίες – 7 γυναίκες δημιουργούν» των συγγραφέων, Ελένης Γρομπανοπούλου, Τζένης Δούνη, Γεωργίας Κιζιρίδου, Μαρκέλλας Μικέλη, Μάγδας Πανώρια, Έλλης Παπαδοπούλου και Μαντούς Τερζή.

Για το βιβλίο μίλησε η κ. Ελένη Γρομπανοπούλου, καθηγήτρια δημιουργικής γραφής, ο συγγραφέας και σύμβουλος των Εκδόσεων Αποστακτήριο, κ. Αλέξανδρος Ακριτίδης και οι συγγραφείς του βιβλίου.

Την εκδήλωση χαιρέτισε η Πρόεδρος του Δημοτικού συμβουλίου Αλεξάνδρειας κ. Όλγα Μοσχοπούλου.

Η εκδήλωση διοργανώθηκε από τον Δήμο Αλεξάνδρειας, σε συνεργασία με την Κοινωφελή Επιχείρηση του Δήμου Αλεξάνδρειας, τη Δημοτική Επιτροπή Ισότητας των Φύλων και το Σύλλογο “Φιλόπτωχος Φιλοπρόοδος Γυναικών Αλεξάνδρειας”.

Ο Δήμος Αλεξάνδρειας, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας έχει προγραμματίσει – σε συνεργασία με την Κοινωφελή Επιχείρηση του Δήμου Αλεξάνδρειας, τη Δημοτική Επιτροπή Ισότητας των Φύλων και το Σύλλογο “Φιλόπτωχος Φιλοπρόοδος Γυναικών Αλεξάνδρειας” – μια σειρά δράσεων και εκδηλώσεων.

Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας εορτάζεται στις 8 Μαρτίου κάθε χρόνο, ως ημέρα μνήμης των αγώνων του κινήματος για τα δικαιώματα των γυναικών. Καθιερώθηκε από τον ΟΗΕ το 1977, με σκοπό την υποστήριξη της ισότητας των φύλων, την ενίσχυση της θέσης των γυναικών στην κοινωνία καθώς και την ενημέρωση και την ευαισθητοποίηση των πολιτών σχετικά με θέματα προάσπισης της αξιοπρέπειας των γυναικών σε όλες τις πτυχές / εκφάνσεις της ζωής τους.

Την Κυριακή 13 Μαρτίου πραγματοποιήθηκε Συνάντηση Γυναικών – ομιλία της δικηγόρου κ. Νοχού – Γρίβα Παναγιώτας, με θέμα ¨Γυναίκες και συμμετοχή στο τραπέζι των ειρηνικών διαπραγματεύσεων¨ Gastronomy Bar στον Πεζόδρομο της Αλεξάνδρειας στο πλαίσιο των παραπάνω δράσεων.

163 χρόνια μας χωρίζουν από τις 8 Μάρτη του 1857, όταν εργαζόμενες γυναίκες βγήκαν με μια μαζική διαδήλωση στους δρόμους της Νέας Υόρκης ζητώντας καλύτερες συνθήκες δουλειάς και ίσες αμοιβές.

Η 8η Μαρτίου ως Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, είναι μια υπενθύμιση των αγώνων που έδωσαν και συνεχίζουν να δίνουν οι γυναίκες σε όλο τον κόσμο, προκειμένου να κατακτήσουν ίσα πολιτικά, κοινωνικά, εργασιακά δικαιώματα.

Ενόψει των αυτοδιοικητικών εκλογών του Μαΐου, το μήνυμα για την ισότιμη συμμετοχή των γυναικών στα κοινά, αποκτά ξεχωριστή σημασία. Οι πολίτες θα έχουν την ευκαιρία με την ψήφο τους να δώσουν στις υποψήφιες γυναίκες τη δυνατότητα να είναι δυναμικά παρούσες στην διαμόρφωση μιας καλύτερης κοινωνίας με στόχο την άμβλυνση των κοινωνικών ανισοτήτων.
Μπορεί η συμμετοχή των γυναικών στα ψηφοδέλτια να επιβάλλεται με ποσόστωση από τον εκλογικό νόμο, ωστόσο η ψήφος σε αυτές επιβάλλεται στις σύγχρονες προοδευτικές κοινωνίες ως αναγνώριση της κεφαλαιώδους συνεισφοράς τους στο κοινωνικό γίγνεσθαι.

Τιμούμε τις γυναίκες γιατί είναι αυτές που είτε εργάζονται είτε είναι αντιμέτωπες με το φάσμα της ανεργίας, ταυτόχρονα κουβαλούν το βάρος της φροντίδας των παιδιών, του νοικοκυριού, συμμετέχουν σε συλλογικές δράσεις, αποκτούν ολοένα και περισσότερες κοινωνικές και πολιτικές εμπειρίες. Τιμούμε τις γυναίκες και αναγνωρίζουμε τις επιπρόσθετες δυσκολίες που καλούνται να αντιμετωπίσουν για την κοινωνική και εργασιακή καταξίωση τους κόντρα σε καθεστηκυίες αντιλήψεις που τις θέλουν στο περιθώριο, και που δυστυχώς συναντάμε ακόμα στην ελληνική κοινωνία.
Αξίζουμε Καλύτερα και πρέπει να το επιδιώξουμε ως κοινωνία κλείνοντας πίσω μας την πόρτα στις παρωχημένες νοοτροπίες του παρελθόντος, με τις γυναίκες να συμμετέχουν ισότιμα στα κοινά.

Για τον συνδυασμό
«ΑΞΙΖΟΥΜΕ ΚΑΛΥΤΕΡΑ»
Κώστας Ναλμπάντης

Το όνομα μου είναι γυναίκα.
Η Βίβλος λέει πως γεννήθηκα από το πλευρό του Αδάμ. Πως είμαι σάρκα από τη σάρκα του και αιώνιο συμπλήρωμα του. Συνοδοιπόρος και συμπαραστάτης.
Και μάλλον έτσι είναι, καθώς κάθε στιγμή της ύπαρξης μου, από το πρώτο μου κλάμα ως το τελευταίο μου γέλιο, νιώθω πάνω μου τη σκιά ενός παντοδύναμου αρσενικού. Πατέρας, αδερφός, σύζυγος, αγαπημένος, ορατός ή κι άφαντος...

Το όνομα μου είναι γυναίκα.
Λένε πολλά για την ψυχοσύνθεση μου. Για την τρυφερότητα της φύσης μου, τη φλογερή μου ιδιοσυγκρασία, το πολύπλοκο μυαλό μου. Είναι αλήθεια πως μπορώ να σκέφτομαι συνδυαστικά, με ιλιγγιώδεις ρυθμούς.
Ποτέ δε συμβιβάστηκα με τη δυαδικότητα της ανδρικής φύσης.
Ποτέ δεν αρκέστηκα στο άσπρο και το μαύρο. Πάντα ήθελα και το γκρι. Σε πενήντα αποχρώσεις του. Ίσως και παραπάνω. Γεμάτη η παλέτα μου με χρώματα κι ο καμβάς της ζωής μου τα έχει όλα πάνω. Ανάλογα την εποχή, το χώρο και το χρόνο. Ανάλογα το πολύπλοκο και πολύτιμο εγώ μου.

Το όνομα μου είναι γυναίκα.
Απόκτημα μου ύστερα από το διωγμό από τον παράδεισο, μια κατάρα που μετουσιώθηκε στη μεγαλύτερη ευχή: Η μητρότητα.
Τούτη η σάρκα που κουβαλώ έχει το χάρισμα να γεννά ζωή. Να πλάθει η ίδια και να γεννά τον άνθρωπο που είναι γραφτό να αγαπήσει περισσότερο σε τούτο τον κόσμο: το παιδί μου.
Γίνομαι η μάνα, η μητέρα, η μαμά. Θα νοιαστώ, θα συντρέξω, θα πονέσω. Μα πάνω από όλα θα αγαπήσω αυτό το κομμάτι του εαυτού μου που στέκεται αντίκρυ μου και με έχει ανάγκη. Γιατί πάντα με έχει.

Το όνομα μου είναι γυναίκα.
Πίσω από κάθε τι σημαντικό βρίσκομαι εγώ. Πίσω από κάθε μάχη της ανθρωπότητας, κάθε σημαντικό κι ασήμαντο άνδρα, κάθε μικρή και μεγάλη καμπή της ιστορίας.
Με είπαν ηρωίδα. Κι ίσως και να είμαι.
Δε ζήτησα ποτέ τίποτα. Η φύση μου είναι ζυμωμένη με την προσφορά και την αγάπη. Κι όσα μπορώ, τα δίνω. Κι όσα, πάλι, δεν μπορώ, κάτι θα κάνω για να τα δώσω κι αυτά. Σπονδή στο μητρικό, προστατευτικό μου ένστικτο.

Το όνομα μου είναι γυναίκα.
Είμαι η μάνα, η γυναίκα, η αδερφή σου. Είμαι εκείνη που θα σου παραδοθεί από αγάπη. Θα στηρίξει την οικογένεια της και θα μοχθήσει για εκείνη. Είμαι ο στυλοβάτης του σπιτιού. Η εστία που θα μαζέψει γύρω της όλα τα μέλη της οικογένειας. Θα τα ζεστάνει, θα τα θρέψει, θα τα κανακέψει.
Και δε θα σου ζητήσω τίποτα. Θα αρκεστώ σε ένα χαμόγελο κι εκείνη την βεβαιότητα της αμοιβαίας αγάπης. Εκείνη τη σιγουριά πως θα είσαι εκεί όταν θα σε χρειαστώ, ακόμη κι αν δε χρειαστώ ποτέ τίποτα. Γιατί μπορεί να λένε τη φύση μου ευαίσθητη, αλλά εγώ την ξέρω από ατσάλι.

Το όνομα μου είναι γυναίκα.
Κι αιώνες παλεύω για τα δικαιώματα μου. Για να μπορώ να διαχειρίζομαι τις ελευθερίες και τον εαυτό μου, όπως κρίνω κι επιθυμώ. Κι όσα κι αν μπορώ να πω πως έχω καταφέρει ως σήμερα, πάλι λίγα θα είναι.
Γιατί δεν είμαι μόνη. Είμαστε πολλές.
Κι αν κάποιες από μας ζουν όπως τους πρέπει, υπάρχουν κι άλλες που ζουν στο φόβο, το μίσος και την παράνοια.
Κακοποιούνται, βασανίζονται, εκπορνεύονται, ακρωτηριάζονται για να μείνουν αμόλυντες κι αιώνια στερούμενες της μητρότητας.
Γι’ αυτό κι είμαι ακόμη στην αρχή. Όσα κι αν κατάφερα στην πορεία των χρόνων μου να κερδίσω, είναι λίγα μπροστά σε αυτά που υπολείπονται: Σεβασμός σε όποια γωνιά της γης κι αν γεννηθώ, με όποια θρησκεία μου κληρωθεί.
Σεβασμός στην ανθρώπινη μου υπόσταση.
Σεβασμός στη γυναικεία μου φύση.
Σεβασμός στην αυτοδιαχείριση της ζωής μου κι στην ελευθερία των επιλογών μου.

Το όνομα μου είναι γυναίκα.
Και λένε πως σήμερα είναι η μέρα μου. Μα εγώ δεν τη νιώθω ως κάτι το διαφορετικό. Κάθε απλή μέρα που ξημερώνει ευχαριστώ τη γυναικεία ευαίσθητη φύση μου.
Ευγνωμονώ για τη μητρότητα, το σεβασμό και την αγάπη. Που μου χαρίστηκαν ή που πάλεψα για να τα κερδίσω.
Και κάθε μέρα θυμάμαι εκείνες που δεν είναι τυχερές όπως εγώ. Και παλεύω για εκείνες. Γιατί έτσι πρέπει.
Και σέβομαι και θαυμάζω όσες αγωνίζονται.
Όσες ηρωίδες της ζωής τα βάζουν με αναπηρίες, αρρώστιες, φανατισμούς, κακοποίηση και καταπίεση.
Όσες ηρωίδες παλεύουν με αντίξοες συνθήκες για όσα σε μένα είναι δεδομένα: ο σεβασμός, η υγεία, η ελευθερία, η ισότητα.
Την ημέρα που κι εκείνες θα κοιταχτούν στον καθρέφτη και θα ευχαριστήσουν τη γυναικεία τους φύση, δίχως να τη νιώθουν πάνω τους βαριά κατάρα, θα γιορτάσω.
Και δε θα με νοιάξει αν θα είναι 8 Μάρτη, 5 Απρίλη ή 20 Σεπτέμβρη.
Εκείνη η μέρα θα είναι απλά λαμπερή κι όμορφη. Θα είναι όντως η Μέρα της Γυναίκας.

Άρθρο της Στεύης Τσούτση anapnoes.gr

*Η σημερινή μέρα είναι αφιερωμένη σε όλες τις γυναίκες του κόσμου και υπάρχει ένας πολύ σοβαρός λόγος γι΄αυτό.

Μπορεί, λοιπόν, σήμερα να έχουμε την τιμητική μας, αλλά πέρα από τα λουλούδια και τα δώρα δεν πρέπει να ξεχνάμε και την ουσία του πράγματος, δηλαδή τις θυσίες και τα επιτεύγματα που έχουν κάνει γυναίκες από όλο τον κόσμο για πάνω από έναν αιώνα.

Πέραν αυτών, τα τελευταία 15 χρόνια, στόχος της Ημέρας είναι μας υπενθυμίσει πως οι γυναίκες πρέπει να έχουν ίσα δικαιώματα με τους άνδρες, σε όλους τους τομείς.

Τι έγινε στις 8 Μαρτίου 1857

Η 8η Μαρτίου καθιερώθηκε ως μέρα της γυναίκας σε ανάμνηση μιας μεγάλης εκδήλωσης διαμαρτυρίας που έγινε στις 8 Μαρτίου του 1857 από τις εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη, οι οποίες διαδήλωναν ζητώντας καλύτερες συνθήκες εργασίας. Ηταν μία από τις πρώτες κινήσεις διεκδίκησης δικαιωμάτων από γυναίκες.

Η Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας γιορτάστηκε για πρώτη φορά το 1909 με πρωτοβουλία του Σοσιαλιστικού Κόμματος των ΗΠΑ και το 1911 υιοθετήθηκε και από τη Σοσιαλιστική Διεθνή.

Στη Ρωσία μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση ο Λένιν πείστηκε από τη φεμινίστρια Αλεξάνδρα Κολοντάι και καθιέρωσε την 8η Μαρτίου ως επίσημη αργία στη χώρα, ωστόσο σύντομα το πολιτικό υπόβαθρο της γιορτής ξεθώριασε και πλέον η μέρα της γυναίκας γιορτάζεται σε όλο τον κόσμο ως έκφραση αγάπης και εκτίμησης προς το ωραίο φύλο.

Από το 1975 η μέρα της γυναίκας διεξάγεται υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, για την ανάδειξη των γυναικείων δικαιωμάτων σε όλο τον κόσμο.

Γιατί θεσμοθετήθηκε

Όταν πρωτοθεσμήθηκε η ημέρα αυτή, γυναίκες από διάφορα κράτη απαίτησαν να έχουν δικαίωμα ψήφου, το οποίο πρώτες οι γυναίκες της βρετανικής αποικίας της Νέας Ζηλανδίας απέκτησαν επισήμως το 1893.

Παρ' όλα αυτά, χρειάστηκε περίπου ένας αιώνας για να αποκτήσουν το δικαίωμα αυτό οι γυναίκες στη Σαουδική Αραβία, καθώς πέρυσι τους δόθηκαν δημόσια αξιώματα και ίσα εργασιακά διακαιώματα με τους άντρες.

Σήμερα, υπάρχει κι άλλος χώρος για αλλαγές

Σήμερα, όταν μόνο το 1/5 των κοινοβουλευτικών εδρών καταλαμβάνονται από γυναίκες και υπάρχουν μόνο 19 αρχηγοί κρατών γένους θηλυκού (από τις περίπου 196 υποψηφιότητες), γίνεται αντιληπτό πως μπορούν να αλλάξουν ακόμη πολλά πράγματα.

Να σημειωθεί πως ο αριθμός των γυναικών-μέλη του υπουργικού συμβουλίου έχει τριπλασιαστεί μεταξύ του 1994 και του 2014, αλλά παραμένει σε χαμηλά επίπεδα σε σύγκριση με το ανδρικό φύλο. Σύμφωνα με έρευνα της Independent, σε περίπου 118 χρόνια θα λυθεί εντελώς το μισθολογικό χάσμα μεταξύ των γυναικών, ενώ σήμερα από τους 500 πιο πλούσιους ανθρώπους του κόσμου, μόνο οι 55 είναι γυναίκες.

Το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ επισημαίνει πως το παγκόσμιο γυναικείο εργατικό δυναμικό έχει αυξηθεί κατά 1 δισεκατομμύριο τα τελευταία δέκα χρόνια, αλλά μεγάλο ποσοστό έχουν τα προνόμια που είχαν οι άντρες το 2006.

Πηγή: iefimerida.gr